Δεξιό άκρο vs Αριστερό άκρο = 1 – 2 (προς το παρόν…. και βλέπουμε!)

- Είμαστε μιά ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε…..!   

Άρχισαν τα όργανα....

  

   Η κοινωνία πληρώνει, στην πιό ακατάλληλη στιγμή γιά τέτοιες αναταράξεις, την άφρονα και βεβιασμένη τακτική της κυβέρνησης, των κομμάτων και, κυρίως, των θορυβόντων  ΜΜΕ, που έσπευσαν, οργανωμένα και καταδρομικά, να «ξεσκίσουν» την πολύφερνη νύφη -«Χρυσή Αυγή»- γιά να της «φάνε» τα προικιά, δηλαδή τους ψηφοφόρους της. Το τί μπουρδολογία επιστρατεύτηκε γι’ αυτόν τον σκοπό το ζήσαμε και το θυμόμαστε. Μόνο γιά εμπόριο οργάνων των εξαθλιωμένων λαθρομεταναστών από την…. άθλια «εγκληματική οργάνωση» δεν ακούσαμε!

   Μία βλακώδης ενέργεια που οδήγησε στην απώλεια μιάς αθώας ζωής, πάνω σ’ έναν καυγά ποδοσφαιρικής αφετηρίας, έδωσε την αφορμή  γιά να χαλάσει ο κόσμος. Η οργιαστική φαντασία και η πολιτικάντικη τζαναμπετιά έστησαν το θαυμάσιο σκηνικό εξόντωσης της….. απεχθούς  φασιστικής οργάνωσης με τα υψηλά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις, που μονομιάς από ακραίο κόμμα του ελληνικού κοινοβουλίου μετετράπη σε… «εγκληματική οργάνωση» που οργανώνει κι εκτελεί, εν ψυχρώ, δολοφονίες! Λες και οι εγκληματικές οργανώσεις σκοτώνουν, φόρα παρτίδα, με γνωστούς εκτελεστές και μπροστά στα μάτια πολλών μαρτύρων που τους πιστοποιούν την ταυτότητα.

   Μετά… θυμηθήκαμε έναν περίδρομο…. «εγκλήματα»  γιά να τρομάξουμε τους αφελείς ψηφοφόρους της και τους λοιπούς πολίτες, (- Μη εκεί, τζίζζζζ! Φτου, κακά!), και να εξαρθρώσουμε την  ανόητης ιδεολογίας παράταξη που η αδυναμία στοιχειώδους προστασίας του πολίτη από το κράτος, της πύκνωνε τις τάξεις.

   Όμως αυτή η τακτική άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και Κύριος οίδε πότε, και αν, θα ξαναμαντρωθούν οι άνεμοι που ξεχύθηκαν και άρχισαν να λυσσομανούν ανεξέλεγκτα.

   Η Δημοκρατία, αυτή τέλος πάντων που νομίζουμε ότι έχουμε, όπως την έχουν καταντήσει οι θορυβώδεις και μαχητικές μειοψηφίες, δεν κινδυνεύει από μιά χούφτα μπρατσωμένους σαχλέουρες που παρελαύνουν κορδωμένοι, κάνουν μπόντυ μπίλντινγκ, αλλά και συντηρούν κοιλιές από κατανάλωση πολλών πιτόγυρων και άφθονης μπύρας. Ούτε από μερικούς γραφικούς Μπαρμπαγιώργους, που κλωτσούν την πραμάτεια κάποιων ταλαίπωρων λαθρομεταναστών στις λαϊκές, σφαλιαρίζοντας, πού και πού, και κανέναν από δαύτους που τους αντιμιλά.  Από κάποιους που το παίζουν λεβέντες, ζωγραφίζονται σαν σχολικοί πίνακες με ναζιστικά σύμβολα, κορδώνονται κάνοντας παρελάσεις με στολές παραλλαγής, αυστηρό βηματισμό, φρού-φρού κι αρώματα και  φιγούρα στις γκόμενες, αλλά όταν σφίξουν οι κ…. τρέχουν να σβήσουν τα τατουάζ και κλαψουρίζουν στα ανακριτικά γραφεία, μετατρεπόμενοι σε… «προστατευόμενους μάρτυρες», αλά Χαβάη 5-0.

   Η Δημοκρατία, εξ ίσου, δεν κινδυνεύει ούτε από το σκοτεινό πρόσωπο, το ψυχρό βλέμμα και το κρύο δολοφονικό χέρι της απέναντι όχθης. Όταν έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και συλλαμβάνονται κι αυτά τα… λιοντάρια, τότε όλοι καταλαβαίνουμε περί ποίων παρανοϊκών, ηλιθίων ή γελοίων υποκειμένων πρόκειται.  Κουφοντίνες, Ξηροί, Μαζιώτηδες, ο γιός της Νάσιουτζικ με την παρέα του  και μιά χούφτα κωλόπαιδα με διαταραγμένα μυαλά, σε διατεταγμένη υπηρεσία…. αλλαγής της κοινωνίας! Θεωρίες της πλάκας και παλληκαράκια, όλοι, της ανεμορριπής και της καρπαζιάς.

   Αμφότερα τα ελληνικά άκρα, συγκρινόμενα με τους παγκόσμιους ταραξίες, είναι ακίνδυνα γιά μεγάλες και ουσιαστικές ζημιές στην κοινωνία μας και κινούνται στα πλαίσια του εντυπωσιασμού και του διεθνούς «τζέρτζελου». Με φωτογραφίες του Τσε, κόκκινα αστέρια  και σαχλαμαρίστικες ονομασίες μουσολινικού φανφαρονισμού, όπως «Πυρήνες της φωτιάς»(!!), οι μεν, με φωτογραφίες του Χίτλερ και αγκυλωτούς σταυρούς, οι δε.

   Όμως υπάρχει μεταξύ τους μία τεράστια διαφορά στις πρακτικές. Η τρέχουσα άκρα δεξιά, υπέρμαχος του εθνικισμού, θέλει να εγκολπωθεί και να προστατεύσει, κατά τα μυαλά της, την ελληνική κοινωνία, περνώντας τις γιαγιές στο απέναντι πεζοδρόμιο και ταΐζοντας ψωμάκι, μόνο(!) τους φτωχούς συμπατριώτες της, ενώ η αριστερά, η αείποτε και οπουδήποτε της γης, μισεί την κοινωνία και θέλει την καταστροφή της. Γιά να την ξαναχτίσει, λέει,….  καλύτερη! Και το αποπειράται όπως και όσο μπορεί, στη βάση της τυφλής βίας.

   

   Στον ιδεολογικό τομέα και οι δύο σαχλαμαρίζουν αιθεροβατώντας, αφού οι κοινωνίες δεν αλλάζουν παρά μόνο, (και στον ανάλογο βαθμό), όταν οι συνθήκες διαμορφωθούν καταλλήλως προς τούτο. Όμως στο πρακτικό μέρος η αριστερά διαθέτει όπλα που «βαράνε» στο ψαχνό. Μεθοδευμένα, ψύχραιμα, με πολύ ταξικό μίσος και στραμμένα επί δικαίων και αδίκων. Και χύνει πολύ αθώο αίμα στην άσφαλτο.

   Αυτό το αίμα, το πολύ και αδιακρίτως εκχυνόμενο, αποτελεί και την ειδοποιό διαφορά που σοβαρεύει τα πράγματα και προκαλεί την ανησυχία και ανασφάλεια των αμέριμνων πολιτών. Η πεμπτουσία της τρομοκρατίας που καθιστά, στατιστικά, τον κάθε έναν εξ ημών πιθανό στόχο της. Η μεγάλη διαφορά των δύο άκρων και ο βαθμός της  επικινδυνότητός εκάστου.

   Κατά τα άλλα, «δαιμόνιες ρεπόρτερς», προφανώς ξανθές, με το μαρκούτσι στο χέρι, (αντί αλλού, όπου θα τους ήταν ποιό χρήσιμο), ανέφεραν γεμάτες συγκίνηση πως οι εκτελεστές πυροβόλησαν έτσι γιατί είχαν σκοπό … «ν’ αφαιρέσουν ζωές»!! και έφεραν στο μικρόφωνο και «αυτόπτη» μάρτυρα, προφανώς ξανθή κι αυτή, η οποία είπε πως δεν είδε, μεν, αλλά…. άκουσε, κ.λπ., κ.λπ.!