Το μείζον και το έλασσον.
 |
| Ψωμί, παιδεία, ελευθερία! |
Ο αναβρασμός γιά 11 εβδομάδες καλά κρατεί στον πιό καίριο και
πιό νευραλγικό τομέα της ελληνικής κοινωνίας. Αυτόν που προδιαγράφει το ποιόν
του μέλλοντος της φυλής.
Το γενικό ξεχαρβάλωμα της χώρας, με την πλήρη αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού έχει αρχίσει, προ πολλού, με την προσβολή του θανατηφόρου ιού στο κεντρικό θεμέλιο που είναι η παιδεία. Το νευραλγικό κέντρο και βασικό στοιχείο προόδου κάθε λαού.
Η αρχή της κατηφόρας ας αναζητηθεί πολύ πίσω, στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, όπου οριοθετήθηκε θεόστραβα η έννοια της «δημοκρατίας» και θεσπίστηκαν, στρεβλά έως εκτοπλασματικά, οι όροι, οι κανόνες και οι προϋποθέσεις της μετέπειτα διαδρομής της. Έτσι τα ευαίσθητα και δυσδιάκριτα όρια μεταξύ ελευθερίας και ελευθεριότητος κατελύθησαν πανεύκολα από μικρές, αλλά θορυβώδεις ομάδες ασυδοσίας, αμφισβήτησης, αναρχίας και διάλυσης. Αυτές που τώρα, εξελισσόμενοι και εμπλουτιζόμενοι από πάσης φύσεως περιθωριακά στοιχεία, αποτελούν τα τάγματα καταστροφής, τους κοινώς αποκαλούμενους… «μπαχαλάκηδες»!
Σήμερα, ας μην αυταπατάται κανείς, έχει χαθεί κάθε έλεγχος στα Πανεπιστήμια και μαζί κι η μπάλα. Όπου μπάλα ο σκοπός, ο στόχος.
Παιδεία είναι, κατά βάση, ροή γνώσεων. Από τους γνώστες διδάσκοντες προς τους αδαείς διδασκόμενους. Αρέσει-δεν αρέσει, αυτό πρέπει να γίνεται. Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, όλων των βαθμίδων, αποτελούν ναούς μεταλαμπάδευσης Γνώσης και ως τέτοιοι πρέπει να αντιμετωπίζονται, να διατηρούνται και να λειτουργούν. Με θρησκευτική ευλάβεια γιά τον χώρο και απόλυτο σεβασμό προς τους λειτουργούς-διδάσκοντες, την επάρκεια των οποίων θα πρέπει να κρίνουν ανώτερα επιθεωρητικά όργανα και όχι η διαπλοκή των αντίθετων ρόλων και συμφερόντων, (διδάσκοντες – διδασκόμενοι = μου δίνεις πόστο - σου δίνω πτυχίο), όπως γίνεται σήμερα. Όπου και η θυελλώδης εισβολή της άκρατης πολιτικής βουλιμίας, προς εκμετάλλευση και οικειοποίηση της νεανικής ορμής και ακρισίας, μεταβάλλει το μπλεγμένο κουβάρι σε γόρδιο δεσμό.
Συνδικαλισμοί, κομματισμοί και πολιτικολογία δεν έχουν θέση στους Ναούς της Γνώσης! Όπως και δεν έχουν και σε άλλους, αντίστοιχους ναούς, διαφορετικών σκοπών και επιδιώξεων. Π.χ. στους θρησκευτικούς Ναούς, τους Ναούς του αθλητισμού, της μουσικής, κ.λπ. Όλα αυτά, μαζί με την απεραντολογική βυζαντινολογία, τις κομματικές αντιπαραθέσεις και την ατελέσφορη πολιτική αμπελοφιλοσοφία, μπορούν να τις εκτονώνουν εκτός Σχολών, στα απέναντι καφενεία. Αυτά που, όπως δείχνει η εικόνα τους, τα σέβονται περισσότερο και τα διατηρούν καλύτερα. Χωρίς γραψίματα στους τοίχους, χωρίς αφισοκολλήσεις, χωρίς σκουπιδαριό και κουρελαρία και χωρίς την ασέβεια που προκλητικά και ανάγωγα επιδεικνύουν στους πανεπιστημιακούς χώρους.
Απαξάπαντες όλοι, με επικεφαλής το πελαγωμένο και ανεπαρκέστατο Υπουργείο, τους κουτοπόνηρους καρεκλοκένταυρους των γραφείων, το αδρανές κηφηναριό των προσληφθέντων ημετέρων και τους αιώνιους φοιτητές με τα μούσια, γένια στο πρόσωπο και τις «τρίχες» στην επιχειρηματολογία, προσπαθούν, υποτίθεται, να δώσουν υπόσταση στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις γιά το καλό της… παιδείας του λαού και του τόπου. Έτσι οι μεν δρουν αυταρχικά και χωρίς ίχνος πολιτικότητος και οι δε αντιδρούν με πολιτική σκοπιμότητα, φαυλότητα και ιδιοτέλεια στη γιγαντιαία προσπάθεια που πάει να γίνει, μπας και μετακινηθεί λιγάκι η χώρα από την τριτοκοσμική της κατάσταση προς τον οργανωμένο δυτικό κόσμο, όπου υποτίθεται πως ανήκει. Χαμός και συσσώρευση αδιεξόδων.
Τώρα όλοι κόπτονται γιά το… εξάμηνο! Πώς να μην χαθεί το… εξάμηνο! Σιγά τα ωά και το βελόνι της Βενετιάς! Και όλων ο πόνος είναι οι εξετάσεις. Κανείς δεν σκέπτεται, (μάλλον δεν θέλει), πως αυτές είναι το καταληκτικό αποτέλεσμα μιάς εξαμηνιαίας σπουδαστικής προσπάθειας. Λέξη γιά τις προϋποθέσεις και προσπάθειες που οδηγούν στην εξεταστική περίοδο. Την παρακολούθηση των παραδόσεων, την παρουσία σ' αυτές με προσήλωση, τα εργαστήρια, τα τεστ, την μελέτη. Όλα όσα, με μία λέξη, ονομάζουμε «σπουδή».
Η μετουσίωση του ατόμου από «ξύλο απελέκητο» σε επιστήμονα δεν γίνεται μόνο με τις εξετάσεις. Σ’ αυτές αποδεικνύονται οι γνώσεις που απέκτησε καθ’ όλη τη διάρκεια της εξαμηνιαίας σπουδής και το «τρίψιμο» του παντελονιού στην καρέκλα. Αν είναι έτσι, ας καταργήσουμε την φοίτηση και να αρκεστούμε στις εξετάσεις. Θα κοστίζει φθηνότερα. Όμως εδώ είναι… ρωμαίικο και όλα διαθέτουν αλλιώτικη δυναμική.
Ωραία λοιπόν, κ. Υπουργέ, κ.κ. Πρυτάνεις, κ.κ. Καθηγητές, αγαπητοί σπουδαστές και διοικητικοί υπάλληλοι. Εμπρός να σώσουμε το εικοσαήμερο…. «εξάμηνο». Βουρ, γιά εξετάσεις! Να προαχθούμε διαπλεκόμενοι με ανεπαρκείς και «βολεμένους» καθηγητές, να πάρουμε το πολυπόθητο «χαρτί», να βγούμε στην αγορά εργασίας και… όποιον πάρει ο Χάρος!
(Σημ. 1: Η κατασταλαγμένη άποψη του γράφοντος είναι:
Το γενικό ξεχαρβάλωμα της χώρας, με την πλήρη αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού έχει αρχίσει, προ πολλού, με την προσβολή του θανατηφόρου ιού στο κεντρικό θεμέλιο που είναι η παιδεία. Το νευραλγικό κέντρο και βασικό στοιχείο προόδου κάθε λαού.
Η αρχή της κατηφόρας ας αναζητηθεί πολύ πίσω, στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, όπου οριοθετήθηκε θεόστραβα η έννοια της «δημοκρατίας» και θεσπίστηκαν, στρεβλά έως εκτοπλασματικά, οι όροι, οι κανόνες και οι προϋποθέσεις της μετέπειτα διαδρομής της. Έτσι τα ευαίσθητα και δυσδιάκριτα όρια μεταξύ ελευθερίας και ελευθεριότητος κατελύθησαν πανεύκολα από μικρές, αλλά θορυβώδεις ομάδες ασυδοσίας, αμφισβήτησης, αναρχίας και διάλυσης. Αυτές που τώρα, εξελισσόμενοι και εμπλουτιζόμενοι από πάσης φύσεως περιθωριακά στοιχεία, αποτελούν τα τάγματα καταστροφής, τους κοινώς αποκαλούμενους… «μπαχαλάκηδες»!
Σήμερα, ας μην αυταπατάται κανείς, έχει χαθεί κάθε έλεγχος στα Πανεπιστήμια και μαζί κι η μπάλα. Όπου μπάλα ο σκοπός, ο στόχος.
Παιδεία είναι, κατά βάση, ροή γνώσεων. Από τους γνώστες διδάσκοντες προς τους αδαείς διδασκόμενους. Αρέσει-δεν αρέσει, αυτό πρέπει να γίνεται. Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, όλων των βαθμίδων, αποτελούν ναούς μεταλαμπάδευσης Γνώσης και ως τέτοιοι πρέπει να αντιμετωπίζονται, να διατηρούνται και να λειτουργούν. Με θρησκευτική ευλάβεια γιά τον χώρο και απόλυτο σεβασμό προς τους λειτουργούς-διδάσκοντες, την επάρκεια των οποίων θα πρέπει να κρίνουν ανώτερα επιθεωρητικά όργανα και όχι η διαπλοκή των αντίθετων ρόλων και συμφερόντων, (διδάσκοντες – διδασκόμενοι = μου δίνεις πόστο - σου δίνω πτυχίο), όπως γίνεται σήμερα. Όπου και η θυελλώδης εισβολή της άκρατης πολιτικής βουλιμίας, προς εκμετάλλευση και οικειοποίηση της νεανικής ορμής και ακρισίας, μεταβάλλει το μπλεγμένο κουβάρι σε γόρδιο δεσμό.
Συνδικαλισμοί, κομματισμοί και πολιτικολογία δεν έχουν θέση στους Ναούς της Γνώσης! Όπως και δεν έχουν και σε άλλους, αντίστοιχους ναούς, διαφορετικών σκοπών και επιδιώξεων. Π.χ. στους θρησκευτικούς Ναούς, τους Ναούς του αθλητισμού, της μουσικής, κ.λπ. Όλα αυτά, μαζί με την απεραντολογική βυζαντινολογία, τις κομματικές αντιπαραθέσεις και την ατελέσφορη πολιτική αμπελοφιλοσοφία, μπορούν να τις εκτονώνουν εκτός Σχολών, στα απέναντι καφενεία. Αυτά που, όπως δείχνει η εικόνα τους, τα σέβονται περισσότερο και τα διατηρούν καλύτερα. Χωρίς γραψίματα στους τοίχους, χωρίς αφισοκολλήσεις, χωρίς σκουπιδαριό και κουρελαρία και χωρίς την ασέβεια που προκλητικά και ανάγωγα επιδεικνύουν στους πανεπιστημιακούς χώρους.
Απαξάπαντες όλοι, με επικεφαλής το πελαγωμένο και ανεπαρκέστατο Υπουργείο, τους κουτοπόνηρους καρεκλοκένταυρους των γραφείων, το αδρανές κηφηναριό των προσληφθέντων ημετέρων και τους αιώνιους φοιτητές με τα μούσια, γένια στο πρόσωπο και τις «τρίχες» στην επιχειρηματολογία, προσπαθούν, υποτίθεται, να δώσουν υπόσταση στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις γιά το καλό της… παιδείας του λαού και του τόπου. Έτσι οι μεν δρουν αυταρχικά και χωρίς ίχνος πολιτικότητος και οι δε αντιδρούν με πολιτική σκοπιμότητα, φαυλότητα και ιδιοτέλεια στη γιγαντιαία προσπάθεια που πάει να γίνει, μπας και μετακινηθεί λιγάκι η χώρα από την τριτοκοσμική της κατάσταση προς τον οργανωμένο δυτικό κόσμο, όπου υποτίθεται πως ανήκει. Χαμός και συσσώρευση αδιεξόδων.
Τώρα όλοι κόπτονται γιά το… εξάμηνο! Πώς να μην χαθεί το… εξάμηνο! Σιγά τα ωά και το βελόνι της Βενετιάς! Και όλων ο πόνος είναι οι εξετάσεις. Κανείς δεν σκέπτεται, (μάλλον δεν θέλει), πως αυτές είναι το καταληκτικό αποτέλεσμα μιάς εξαμηνιαίας σπουδαστικής προσπάθειας. Λέξη γιά τις προϋποθέσεις και προσπάθειες που οδηγούν στην εξεταστική περίοδο. Την παρακολούθηση των παραδόσεων, την παρουσία σ' αυτές με προσήλωση, τα εργαστήρια, τα τεστ, την μελέτη. Όλα όσα, με μία λέξη, ονομάζουμε «σπουδή».
Η μετουσίωση του ατόμου από «ξύλο απελέκητο» σε επιστήμονα δεν γίνεται μόνο με τις εξετάσεις. Σ’ αυτές αποδεικνύονται οι γνώσεις που απέκτησε καθ’ όλη τη διάρκεια της εξαμηνιαίας σπουδής και το «τρίψιμο» του παντελονιού στην καρέκλα. Αν είναι έτσι, ας καταργήσουμε την φοίτηση και να αρκεστούμε στις εξετάσεις. Θα κοστίζει φθηνότερα. Όμως εδώ είναι… ρωμαίικο και όλα διαθέτουν αλλιώτικη δυναμική.
Ωραία λοιπόν, κ. Υπουργέ, κ.κ. Πρυτάνεις, κ.κ. Καθηγητές, αγαπητοί σπουδαστές και διοικητικοί υπάλληλοι. Εμπρός να σώσουμε το εικοσαήμερο…. «εξάμηνο». Βουρ, γιά εξετάσεις! Να προαχθούμε διαπλεκόμενοι με ανεπαρκείς και «βολεμένους» καθηγητές, να πάρουμε το πολυπόθητο «χαρτί», να βγούμε στην αγορά εργασίας και… όποιον πάρει ο Χάρος!
(Σημ. 1: Η κατασταλαγμένη άποψη του γράφοντος είναι:
- Οι πρυτάνεις νοιάζονται γιά
οφίτσια, ονόρε και καρέκλα.
- Οι καθηγητές γιά τον μισθό και
την… ησυχία τους.
- Οι διοικητικοί γιά την θεσούλα,
το ραχάτι και τη βολή τους.
- Οι κανονικοί φοιτητές
αποκλειστικά γιά το «πτυχίο», αδιαφορώντας γιά γνώσεις.
- Οι εγκάθετοι κομματικοί
κεκράχτες φοιτητές γιά να πηγαίνει καλά το πολιτικό «μαγαζί» και να
διαχειρίζονται επιτυχώς την κομματική αντιπροσωπία. Και το πράττουν συνεπώς και…
αιωνίως!)
Και αφού παρακολουθούμε και ανεχόμαστε τα δικά μας Πανεπιστήμια-χωματερές να ανταγωνίζονται σκληρά αυτά της Ουγκάντα και του Μπαγκλαντές, περιμένουμε να σώσουν την τιμή των Ελλήνων επιστημόνων, μερικές δακτυλομετρούμενες φωτεινές εξαιρέσεις που είτε εκπαιδεύτηκαν εξ ολοκλήρου, ή μετεκπαιδεύτηκαν σε κορυφαία Πανεπιστήμια του εξωτερικού. Όλοι οι υπόλοιποι, ας βολευτούμε με «κινητικότητα» και «κινητοποιήσεις», οι οποίες μας «κινούν» σταθερά προς τον πάτο, βρίζοντας την… Μέρκελ και την τρόικα.
(Σημ.2: Όλοι αυτοί οι «κακοί δανειστές τοκογλύφοι» δεν ήρθαν μόνοι τους στη χώρα. Εμείς τους φέραμε, όταν διαπιστώσαμε πως αντί «λεφτά υπάρχουν», κοιτώντας καλύτερα, ότι «δεν υπάρχει μία»! Και λογικό είναι πως όποιος δανείζει, επιβάλλει όρους, πιθανότατα σκληρούς. Αν δεν συμφωνείς και δεν δε συμφέρει, μη δανείζεσαι. Διώχτον και ψάξε κάτι άλλο!
Και αφού παρακολουθούμε και ανεχόμαστε τα δικά μας Πανεπιστήμια-χωματερές να ανταγωνίζονται σκληρά αυτά της Ουγκάντα και του Μπαγκλαντές, περιμένουμε να σώσουν την τιμή των Ελλήνων επιστημόνων, μερικές δακτυλομετρούμενες φωτεινές εξαιρέσεις που είτε εκπαιδεύτηκαν εξ ολοκλήρου, ή μετεκπαιδεύτηκαν σε κορυφαία Πανεπιστήμια του εξωτερικού. Όλοι οι υπόλοιποι, ας βολευτούμε με «κινητικότητα» και «κινητοποιήσεις», οι οποίες μας «κινούν» σταθερά προς τον πάτο, βρίζοντας την… Μέρκελ και την τρόικα.
(Σημ.2: Όλοι αυτοί οι «κακοί δανειστές τοκογλύφοι» δεν ήρθαν μόνοι τους στη χώρα. Εμείς τους φέραμε, όταν διαπιστώσαμε πως αντί «λεφτά υπάρχουν», κοιτώντας καλύτερα, ότι «δεν υπάρχει μία»! Και λογικό είναι πως όποιος δανείζει, επιβάλλει όρους, πιθανότατα σκληρούς. Αν δεν συμφωνείς και δεν δε συμφέρει, μη δανείζεσαι. Διώχτον και ψάξε κάτι άλλο!
- Όξω π…η! Κι εσύ και τα λεφτά σου!
Αν όμως δεχτείς, «σκάσε και
κολύμπα»! «Ουκ γαρ έστι μετάνοια εν Άδη», όπως λέει η Αγία Γραφή. Κοινώς: «Πού πας ρε, Καραμήτρο»!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου