H ΣΥΝΤΑΞΗ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ

Μιά σκέψη και μιά πρόταση

Βουλευτής. Ένα τίμιο και προσοδοφόρο εποχιακό επάγγελμα

   Προσπερνώντας προς στιγμή το θέμα της αμοιβής, (ή αποζημίωσης, ή αντιμισθίας, ή όπως αλλιώς  την βαφτίζουν και την τσεπώνουν οι ίδιοι), λόγω πολυπλοκότητος και λεπτομερειακών στοιχείων που δεν διαθέτω, (αφού ακούγονται πολλά και διάφορα σχετικώς), στέκομαι, επί του παρόντος, στην σύνταξη. Εδώ το πράγμα είναι όχι μόνο απλό, αλλά απλούστερο κι από το αυγό του Κολόμβου, οπότε θα μπορούσε να έχει απλή, δίκαιη και έντιμη αντιμετώπιση.

   Ας θεωρήσουμε πως ο κάθε βουλευτής προέρχεται από κάποια επαγγελματική τάξη, (άλλο αν πολλοί δεν δουλεύουν, αλλά «δουλεύουν» μόνον εμάς). Τουλάχιστον αυτό διατείνονται. Δηλαδή ότι: είμαι «αυτό», κάνω «ετούτο» ή απασχολούμαι επαγγελματικά με το «άλλο». Άρα…. Δοξάστε με!

   Κατά συνέπεια, πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές στο Ταμείο γιά βουλευτές και λαμβάνουν σύνταξη, όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου, και από το βουλευτηλίκι και από τον επαγγελματικό τους φορέα. Ήτοι σύνταξη διπλή, άρα άτοπον, γιά την σήμερον εποχή!

   Η πρόταση έχει ως εξής:

   Κατά το διάστημα της βουλευτικής θητείας κάθε βουλευτού, όση κι αν είναι αυτή, ο βουλευτής από τα χρήματα που εισπράττει θα καταβάλει τις αναλογούσες εισφορές μόνο στον δικό του φορέα, ως να ήταν εν ενεργεία εργαζόμενος.  Ο βουλευτής-δικηγόρος στο Ταμείο Νομικών, ο βουλευτής-μηχανικός στο ΤΣΜΕΔΕ, ο βουλευτής-αγρότης στον ΟΓΑ, ο έμπορος στο Ταμείο Εμπόρων, ο υπάλληλος στο ΙΚΑ, κ.ο.κ.  Δηλαδή, ο  χρόνος θήτευσης στα έδρανα της Βουλής, να λογίζεται ως χρόνος απασχόλησης στο επάγγελμά του!  Και όταν συμπληρώσει το όριο, να παίρνει σύνταξη, κανονικά, από τον φορέα του. Όπως όλοι οι επαγγελματίες συνάδελφοί του. Επομένως το Ταμείο συντάξεως των βουλευτών να καταργηθεί άμεσα. Απλό!  

   Θεωρώ πως όλα τα καθήκοντα, οι απασχολήσεις, οι φούριες και τα τρεχάματα, αλλά  και τα δικαιώματα των βουλευτών, προφανώς τελειώνουν με την βουλευτική τους «αποστρατεία», οπότε και μεταπίπτουν εις την κατηγορία των απλών πολιτών. Η ιδιότητα του βουλευτού θα αποτελεί, πλέον, μία τιμητική παρένθεση γι' αυτούς. Χωρίς επιπτώσεις, (συν ή πλην), όπως στον στον προ, έτσι και στον μετά, βίο τους.

   Βεβαίως θα πουν πολλοί: Σιγά μη γίνει έτσι! Συμφωνώ, αφού μιά τέτοια απόφαση θα πρέπει να ληφθεί από τους ίδιους. Και επειδή «κόρακας, κοράκου μάτι…. τσού!», δεν ελπίζω.