Κακό το παραμύθι, και με πολλούς δράκους…

Υπόθεση εργασίας.

    Έστω ότι η συμπλοκή στο Βελβενδό εξελισσόταν σε πραγματική μάχη. Σαν κι αυτές που βλέπουμε καθημερινά σε φιλμς στην τηλεόραση. Τί το φυσικότερο, αφού από τη μιά έχουμε οκτώ πάνοπλους ληστές εν δράσει, που μόλις λήστεψαν δυό τράπεζες και καταδιώκονται κρατώντας όμηρο κι από την άλλη τους διώκτες αστυνομικούς, (τους γνωστούς «μπάτσους-γουρούνια-δολοφόνους»!).

   Κατ’ αρχήν, προσωπικά πιστεύω ότι οι συλληφθέντες μπούληδες, όπως τους κόβω στις φωτογραφίες, δεν διέθεταν ικανό τσαγανό γιά κάτι τέτοιο. Δηλαδή κανονική πολεμική εμπλοκή, χωρίς αυτό να θεωρηθεί ελαφρυντικό τους, αφού ένας ληστής με καλάσνικωφ στο χέρι είναι πάντα ένας κακοποιός ληστής και, εν δυνάμει, δολοφόνος. Έτσι θα πρέπει ν’ αντιμετωπίζεται και μάλιστα προληπτικά, και όχι εκ των υστέρων. Αφού γιά τον αμυνόμενο αστυνομικό  μπορεί «να μην υπάρχει ύστερα», όπως λέει τραγουδιστά κι η …. Μαρινέλα.

   Το τέλος μιάς πιθανής τέτοιας μάχης έχει 3 εναλλακτικά ενδεχόμενα.

   1) Σκοτώνονται οι ….«μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι» και την κοπανάνε οι ληστές. Οπότε οι γνωστοί θολοκουλτουριαρέοι θα πανηγύριζαν , (μέσα τους), και θα …εμέμφοντο την… ανίκανη Αστυνομία που δεν μπορεί να προστατεύσει τον κοσμάκη συλλαμβάνοντας … κακοποιούς και θα ζητούσαν την παραίτηση του… Δένδια! Ενώ, ενδόμυχα, θα κρυφογελούσαν χαιρέκακα, (οι θρασύτεροι μάλιστα, θα πανηγύριζαν φανερά), γιά το ό,τι οι …. «μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι», είναι τώρα, κατά τι, λιγότεροι στην Ελλάδα.

   Στον τόπο του εγκλήματος θα μαζεύονταν κάποια δάκρυα και λουλούδια και στο τέλος, θα έμεναν μόνο οι τραγικοί συγγενείς να κουβαλούν σιωπηλά, διά βίου, τον σπαραγμό και τον πόνο τους. Ούτε επέτειοι στη μνήμη τους, ούτε τίποτε. Λήθη και σύνταξη πείνας.

   2) Σκοτώνονταν ένθεν και ένθεν. Οι κατάρες κατά ζωντανών και σκοτωμένων «μπάτσων-γουρουνιών-δολοφόνων» θα έφταναν μέχρι τον ουρανό, αφού οι…. «μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι» τόλμησαν και πυροβόλησαν ...μικρά παιδιά. Ειδικά οι σκοτωμένοι.. . «μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι», (καλά να πάθουν τα καθίκια), στο πυρ το εξώτερον και να καούν στην κόλαση, ενώ οι επιζήσαντες .. «μπ… κ.λπ» να περάσουν, εξ άπαντος, από δίκη και να φάνε ισόβια! Και βεβαίως τα… ηρωικά παιδιά μας θα γίνουν δρόμοι, πλατείες, μνημεία κι επέτειοι! Εκδηλώσεις στα σχολεία, με μπαρούφες γιά… δημοκρατία, (αλά καρτ), και τέτοια. Το γνωστό ύπουλο δηλητήριο που αποχαύνωσε τη χώρα και την έφερε εδώ που είναι σήμερα. Εννοείται πως ο Δένδιας θα πρέπει να παραιτηθεί αμέσως!

   3) Το ενδεχόμενο να έχουν εξοντωθεί οι τρομοκράτες χωρίς θύματα στην άλλη πλευρά, δεν θέλω ούτε να το διανοηθώ! Αδυνατώ! Τα σενάρια που θα ακουστούν ξεπερνούν τη φαντασία μου. Το μόνο σίγουρο είναι πως η απαίτηση γιά παραίτηση θα ξεπερνά τον Δένδια, τον Σαμαρά, τη Μέρκελ και τον … Ραχόι. Πιθανόν ν’ αγγίξει τον Ομπάμα και, εννοείται, πως θα συμπεριλάβει και τον … πηδήκουλα Μπερλουσκόνι. Γιά να μην αμφισβητείται πλέον η «κυριαρχία» στο πήδημα του δικού μας, που τώρα ασχολείται με την «τακτοποίηση» της ….άλλης μισής Αθήνας, κάτω από το σύνθημα «Γέρο Μπερλουσκόνι, θα σε κάνω σκόνη»!

   Σε πιθανή ένσταση: «Τα πράγματα είναι σοβαρά γιά να σηκώνουν πλάκα», ας μου επιτραπεί να διαφωνήσω, αφού οι ίδιοι οι γονείς των…. αιχμαλώτων αγωνιστών  προκαλούν αβίαστα γέλιο. Π.χ. όταν μιλούν γιά το πόσο… υπερήφανοι νιώθουν που ο γιός τους είναι… ληστής, δολοφόνος και τρομοκράτης(!), λες και πρώτευσε στο ΜΙΤ, ή πήρε Νόμπελ …. Ειρήνης, όταν ισχυρίζονται πως ξέρουν με λεπτομέρειες τί συνέβη στην κράτηση της συμμορίας στα κρατητήρια της Κοζάνης, όταν απειλούν δημόσια πως θα σκοτώσουν, («μπάτσο-γουρούνι-δολοφόνο», φυσικά) και όταν λένε πως δεν αναγνώρισαν το «καμάρι» τους από τις μπουνιές, ομολογώντας ταυτόχρονα πως έχουν να το δουν…. δύο χρόνια!

   Και σοβαρευόμενοι, όσοι σκέφτονται αφελώς πονοψυχιάρικα, κοιτώντας το δάχτυλο κι όχι αυτό που δείχνει το δάχτυλο, καλά θα κάνουν να ξανασκεφτούν την υπόθεση και τί κινδύνους κρύβει η διαιώνιση του φαινομένου γι’ αυτούς, τα παιδιά τους, τα εγγόνια τους. Βάζοντας τον εαυτό τους, ή κάποιον προσφιλή δικό τους, είτε ως αθώο όμηρο στα χέρια τέτοιων εγκληματιών, είτε εμπλεκόμενο τυχαία σε ένα ανάλογο περιστατικό, να βρεθεί μπροστά σε απειλητική κάνη πολυβόλου. Ή, ακόμη τραγικότερο, να μάθουν την εμπλοκή του σε τέτοιες συμμορίες! 
   Το χθεσινό δημόσιο παραληρηματικό μανιφέστο του πατέρα ενός από δαύτους, που αναγόρευσε κορδακιζόμενος το γιό του σε σύγχρονο... Μπρους Λη, ο οποίος θα έστελνε ..., λέει, τρεις «μπάτσους-γουρούνια-δολοφόνους» στο .... νεκροτομείο, (βαστάτε Τούρκοι τ' άρματα!), είναι αρκετό γιά να καταδείξει και το μέγεθος του πραγματικού προβλήματος και την πηγή του.  

   Φωνές υποστήριξης αυτών των κοινωνικών αποβρασμάτων, εν ονόματι τάχα, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, (που αυτοί πρώτοι ποδοπατούν άνανδρα κι επικαλούνται μετά υπέρ τους), και της... δημοκρατίας, ισοδυναμεί με ενθάρρυνση και έμμεση υποστήριξη της τρομοκρατίας. Αυτό ας αφήσουμε να το κάνουν οι συνειδητοί ομοϊδεάτες τους και οι, κατ’ επάγγελμα, υπερασπιστές και θιασώτες του «περιθωρίου» και της κοινωνικής διάλυσης. Ας αναλογιστούμε όλοι τί θα συμβεί αν πληθύνουν επικίδυνα τέτοιοι άνθρωποι και δρουν όπως οι ίδιοι δηλώνουν .... υπερήφανα! 
   «Η δημοκρατία δεν εκδικείται» , όπως διατείνονται πολλοί. Σύμφωνοι! Όμως αγανακτεί και αυτοπροστατεύεται. Και αμυνόμενη τιμωρεί αυτούς που την λοιδωρούν και αυτούς που την επιβουλεύονται.