Ένα έξυπνο πείραμα!

Θέσεις - Απόψεις

  

Ένα σύντομο διάλειμμα με επιστροφή στην καθημερινότητα.

   Κάποιοι φίλοι κι αναγνώστες της στήλης παρατήρησαν πως γιά αρκετό καιρό δεν έκανα νύξη επί της πολιτικής κατάστασης στη χώρα, λες και μας απέλειπαν τα σοβαρά και ζέοντα θέματα.

   Κατ’ αρχήν, όντως δεν καταπιάστηκα με την επικαιρότητα, όμως επ’ ουδενί θεωρώ ότι οσάκις αναφέρομαι στην καθημερινότητα, αναμειγνύομαι με πολιτική χροιά, αφού η σκοπιά μου είναι πάντα οικονομική. Και δοθείσης ευκαιρίας επαναλαμβάνω γιά πολλοστή φορά πως «οικονομία» είναι το άλογο και «πολιτική» το κάρο, αφ' ενός, και αφ' ετέρου, την απόλυτη πίστη μου στα πολύ ωραία λόγια του σπουδαίου Κινέζου ηγέτη, του Τενγκ Χσιάο Πινγκ, πως δεν έχει σημασία το χρώμα της γάτας, όσο η ικανότητά της στο να πιάνει ποντίκια!

   

   Αλλά και να ήθελες τι μπορείς να πεις και που ν’ ακουμπήσεις λογικά, όταν η βλακεία και το πολιτικό πάθος έχουν φτάσει σε τέτοια δυσθεώρητα ύψη που καταντήσαμε να εγκολπωνόμαστε  και να ενθαρρύνουμε πέραν των ιδεολογικών μας συγγενών, δηλαδή την αναρχία και τρομοκρατία, και τους βαρυποινίτες κακοποιούς του κοινού ποινικού εγκλήματος! Και όλα αυτά μόνο και μόνο γιά να προβάλλουμε ένα συνεχές και μόνιμο «αντί»! Ακόμη και όταν τα πράγματα εξελίσσονται κατά τον καλύτερο τρόπο, εμείς τον θεωρούμε κακό γιατί έχουμε…. καλύτερο! Όπως στην πρόσφατη υπόθεση της απόπειρας δραπέτευσης του Βλαστού.

   - Και αν γινόταν αυτό και αν ετούτο και αν εκείνο και αν…. θρηνούσαμε θύματα;

   Όλο με το αν και δώσ’ του αν και αν, η κοντοκουρεμένη ξανθιά «μου»!  Βλακείες και αφέλειες που κανονικά δεν πιάνουν ούτε σε μικρά παιδιά.

  

   Το πράγμα είναι απλό, απλούστατο. Όλα γίνονται γιά το κυνήγι της εξουσίας. Όταν η εκλογική σου πελατεία στηρίζεται στα φτωχότερα στρώματα, τι το απλούστερο από το να επιδιώκεις το «βάθεμα και πλάτεμα» (Α’, ρε αξέχαστε «Αντρέα»!), αυτών των στρωμάτων. Παντί τρόπω και πάση θυσία! Ακόμη και με την «ελληνοποίηση» των μουσουλμανικών ορδών που κουβαλούν τη μιζέρια και κακομοιριά τους, μπολιάζοντας τη χώρα με ακόμη χειρότερη αθλιότητα από όση δημιουργεί από μόνη της! Όλα δεκτά αρκεί να φέρνουν…. ψηφαλάκια! Οπότε όσο πιό πολύ εξαθλιώνεται ο λαός, τόσο αυξάνουν τα κουκιά του Τσίπρα.

   Κατόπιν αυτών, είναι δυνατόν να ευλογήσει καμιά επένδυση που να δημιουργεί θέσεις εργασίας και αποφτωχοποίηση και θα του στερήσει ψήφους; Αν είναι ποτέ δυνατόν! Όλων αυτών δώσ’ τους ανεργία κι απολύσεις και παρ’ τους την ψυχή. Κι ας κλαίνε τάχα γιά το χάλι του λαού. Από μέσα τους τρίβουν τα χέρια τους! Μέχρι και την …οικολογία θυμήθηκε ο στράτα-Στρατούλης γιά να εμποδίσει την εξόρυξη χρυσού, λες κι αλλού το χρυσάφι βγαίνει μόνο του απ’ τη γη, μαζί με τα… μπρόκολα. Μόνο εδώ πρέπει να σκάψουμε και να κόψουμε δέντρα!

   Αλλά γιά να μην φεύγω από το στόχο μου, την οικονομία, αναφέρω ένα πολύ επιτυχημένο περιστατικό από τη διδασκαλία καθηγητού Οικονομικών σε κάποιο, πού αλλού, αμερικανικό κολέγιο, πού έπεσε στο μάτι μου. Προφανώς ο τύπος θα ήταν απολύτως ενήμερος του κλασσικού αριστοτελικού δόγματος, («Ουδέν ανισότερον της ίσης μεταχείρισης των ανίσων»), και το απέδωσε, αυτό και τις συνέπειές του, με ένα σύγχρονο, απτό και κατανοητό παράδειγμα.  

  

   Αναφερόμενος στην «σοσιαλιστική» πολιτική του Ομπάμα, που ισχυρίζεται πως  κανένας δεν θα ήταν φτωχός αν κανένας δεν ήταν πλούσιος, ευαγγελιζόμενος έτσι την εφαρμογή ενός εξισωτικού συστήματος, ο καθηγητής έκανε το εξής πείραμα.

   Έβαλε στην τάξη, (η οποία συμφωνούσε με τον Ομπάμα), ένα τεστ. Αφού βαθμολόγησε, στην αρχή, κανονικά τους σπουδαστές ανακοινώνοντας τους βαθμούς, μετά άθροισε όλες τις βαθμολογίες, από την ανώτατη μέχρι την κατώτατη, και διαιρώντας με το πλήθος των σπουδαστών έβγαλε τον μέσο όρο που τον απέδωσε σε έναν έκαστο!

   - Ξεχάστε τον ατομικό βαθμό σας, όλοι έχετε αυτόν τον βαθμό, τον μέσο όρο!

   Έτσι οι καλύτεροι αδικήθηκαν και οι χειρότεροι ευνοήθηκαν. Εννοείται με τα ανάλογα συναισθήματα. Στενοχώρια οι μεν, χαρά οι δε!

   Ας πούμε ότι με άριστα το Α, (βαθμός των αρίστων) και Δ (αυτόν των τελευταίων), η τάξη έπιασε ένα μέσο όρο Β (λίαν καλώς).

   Μετά από λίγες ημέρες ο καθηγητής έβαλε νέο τεστ στην τάξη. Στο μεταξύ οι άριστοι σπουδαστές γνωρίζοντας πως, ούτως ή άλλως, δεν πρόκειται να αριστεύσουν, αφού οι χειρότεροι θα συμπαρασύρουν το βαθμό τους προς τα κάτω, δεν μελέτησαν αρκούντως. Γιατί να το κάνουν άλλωστε! Οι «κουμπούρες» από την άλλη σκέφτηκαν:

   - Γιατί να «σκιστώ» στο διάβασμα αφού οι «σπασίκλες» θα μου ανεβάσουν το βαθμό!

   Έτσι ο μέσος όρος της τάξης έπεσε στο Γ (βάση)! Και στο επόμενο τεστ, με την ίδια λογική και πρακτική στη βαθμολογία, όπου οι καλοί πατούσαν φρένο και οι κακοί όχι γκάζι, όλη η τάξη έμεινε μετεξεταστέα, αφού ο μέσος όρος βγήκε Δ (κάτω από τη βάση)!!!

   Αυτό το απλό παράδειγμα εξηγεί πεντακάθαρα το γιατί μεγάλες και πλούσιες χώρες όπως η Ρωσία, η Κίνα, η Πολωνία, κ.λπ., πήγαν οικονομικά κατά διαβόλου με την σοσιαλιστική λογική που οδηγεί στην «ήσσονα προσπάθεια» και τη χαμηλή παραγωγικότητα και παραγωγή, ευνοώντας την αδράνεια, την ανικανότητα, την μειονεξία.

   Ας μην παρεξηγηθώ και θεωρηθώ πως υποστηρίζω τον καπιταλισμό, πιστεύοντας πως εκεί όλα θα είναι μέλι-γάλα. Άλλη ανοησία κι αυτή και βλακώδες το δίλημμα, αφού τα πράγματα δεν υπακούουν στο «μαύρο ή άσπρο», αλλά γιά να κερδηθεί η ευημερία, (πάντα σχετική και πάντα ανάλογη), απαιτείται  προσπάθεια, δουλειά, εγρήγορση, ευφυΐα, υπομονή, επιμονή αλλά και τύχη. Ο κάθε άνθρωπος, κατά το μυαλό και τις αποφάσεις του, κουμαντάρει τη μοίρα του μόνος.

   Οι ψευτοπαλληκαριές στη Βουλή και οι φραστικές σαπουνόφουσκες και αοριστολογίες ξεγελούν μόνο όσους θέλουν να ξεγελαστούν, όσους δεν θέλουν να σκεφτούν και όσους είναι ευεπίφοροι σε τέτοιες εύκολες δημαγωγίες, παρασυρμένοι από την απότομη φτωχοποίησή μας, (ατομικά και ως λαός), και την θολούρα που προκαλεί αυτή, σε βαθμό που να τους στερεί τη νηφάλια σκέψη και την ορθοφροσύνη.