«Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει»! Σύμφωνοι !… Ο Έλληνας όμως;

Θέσεις - Απόψεις

   Η στήλη ανέκαθεν πίστευε ότι ο κ. Γ. Παπανδρέου αποτελεί τη μεγαλύτερη πολιτική φούσκα της νεώτερης Ελλάδος, που γιά κακή της μοίρα, αναρριχήθηκε στο ύψιστο αξίωμα, με αποτέλεσμα το τωρινό εκκωφαντικό της σκάσιμο να επηρεάσει δραματικά και καταλυτικά τον λαό μας, σε βάθος αρκετών μελλοντικών γενεών!
   Κατ’ αρχήν, η φυσιογνωμική και μόνο παρατήρηση του ανθρώπου παρέχει αρκετά στοιχεία γιά ασφαλείς εκτιμήσεις και συμπεράσματα περί της ηγετικής ικανότητός του .
   Βλέποντας την καλοκάγαθη, χαζοχαρούμενη και μονίμως αμήχανα χαμογελαστή, φυσιογνωμία του, συνειρμικά, παραπέμπεσαι στον περίφημο Σταν Λώρελ-Λιγνό, του αλησμόνητου κωμικού ζευγαριού Χοντρός-Λιγνός και την εν γένει παρεμφερή συμπεριφορά του!
  Άτολμος, φοβισμένος, ατζαμής, επιρρεπής στο σαρδάμ, και ανίκανος, κάθε φορά που επιχειρεί να βάλει από στήθους τρεις λέξεις στη σειρά, να φτιάξει μία πρόταση με νόημα. Αψευδές δείγμα γενικότερης σκόρπιας συγκρότησης!
   Ένα εντελώς ανίκανο και ελλειμματικό, πνευματικά, άτομο που λόγω ονόματος και ακρισίας ενός λαού, βρέθηκε στην δυσκολότερη ιστορική στιγμή του έθνους, στο πηδάλιο της τύχης και του μέλλοντος της πατρίδας μας.
   Έχουμε έτσι, ανάγλυφα, τις βλαβερές και καταστροφικές συνέπειες του αλόγιστου νεποτισμού και της απερίσκεπτα επικρατούσης οικογενειοκρατίας. Τρανή απόδειξη πολιτικής ανωριμότητος των Ελλήνων, παρά τα αντιθέτως κολακευτικά εκτοξευόμενα γιά ιδιοτελή εκμετάλλευση, υπό των πάσης φύσεως παμπόνηρων δημαγωγών.

   Ανατρέχοντας στην νεώτερη ελληνική Ιστορία βλέπουμε αρκετά δείγματα, σπανίζοντα στον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο, όπου η, κληρονομικό δικαιώματι, μεταβίβαση των παντοίων οφίτσιων σε συγγενικά χέρια απετέλεσε από παταγώδη αποτυχία -τουλάχιστον- έως, στη χειρότερη περίπτωση, εθνική καταστροφή!
  
   Ο μεγάλος Ελευθ. Βενιζέλος γέννησε έναν μέτριο Σοφοκλή που άφησε πίσω του έναν αμελητέο Νικήτα!
   Ο γίγας Κων. Καραμανλής είχε έναν ασήμαντο πολιτικά αδελφό, τον Αχιλλέα και έναν «λίγο», όπως απεδείχθη ανεψιό (nepos!). Άριστο ρήτορα, μεν, αλλά άτολμο, αναποφασιστικό και κατώτερο στην αντιμετώπιση δύσκολων περιστάσεων. Δηλαδή εκεί που φαίνεται το πολιτικό διαμέτρημα ενός ηγέτου, αφού «αρχή άνδρα δείκνυσι».
   Με τη λογική επαγωγή ήταν αδύνατον η δυναστεία των Παπανδρέου να ξεφύγει από αυτόν τον κανόνα.

   Ο παππούς Γεώργ. Παπανδρέου, ήδη μέτριος πολιτικός αλλά εξαίρετος ρήτορας, υπήρξε μάλλον πονηρός παρά ευφυής. Η καιροσκοπική του διαδρομή, ευνοήθηκε από τις συγκυρίες και την διαρκή πολιτική αστάθεια των εποχών και έτσι κατάφερε δολιχοδρομώντας και ακροβατώντας ιδεολογικά να αποτελέσει πόλο συσπείρωσης όλων των αστικών δυνάμεων που αντετίθεντο τότε στη δεξιά του Καραμανλή.
   Σπορέας του σύγχρονου ελληνικού λαϊκισμού και «μάστορας» της δημαγωγίας προετοίμασε με κακούς χειρισμούς την επιβολή της δικτατορίας. Η κακοδιαχείριση της κοκορομαχίας του με τον, επίσης, άφρονα, αλαζονικό και καλαμοκαβαλημένο νεαρό Βασιλέα Κωνσταντίνο διέλυσε ένα μεγάλο πολιτικό σχηματισμό, την Ένωση Κέντρου, έφερε δίχρονη αναρχία στον τόπο και άνοιξε τον δρόμο στη λαίλαπα του Παπαδόπουλου.
   Θυμάμαι έντονα, πλήρως απολιτικός και αδιάφορος τότε, γιά τα πολιτικά δρώμενα, δύο χαρακτηριστικά και αξέχαστα γεγονότα που κατεδάφισαν στην ψυχή ενός νεαρού φοιτητή -εμένα- το είδωλο του… «Γέρου της… Δημοκρατίας». (Βλακώδης παραλληλισμός γιά να συνδεθεί, συνειρμικά, με τον συντοπίτη του «Γέρο του Μοριά»! (Οι βούρτσες με τις π….ες!)
   Το ένα ήταν δημοσίευμα στις εφημερίδες, (ΤΑ ΝΕΑ), όπου δήλωσε πως, όταν εκλεγεί, θα πουλήσει τη θωρακισμένη λιμουζίνα που είχε αγοράσει πρόσφατα ο Καραμανλής γιά χρήση από τον εκάστοτε πρωθυπουργό, και με τα λεφτά της θα έχτιζε… σχολεία! Όχι σχολείο, αλλά σχολεία!!!
   Το άλλο το άκουσα με τ’ αυτιά μου στο ραδιόφωνο, μιλώντας γιά την Κύπρο. Το Κυπριακό κυριαρχούσε, τότε, ως το μείζονος σημασίας εθνικό θέμα που απασχολούσε το πανελλήνιο.
   Στ’ αυτιά μου ηχεί ακόμη η βαριά, γέρικη, αργόσυρτη φωνή του.
   - Έρχεται η Ένωση, την βλέπω από μακριά…. Έρχεται!
   Και να, από κάτω, τα χειροκροτήματα, οι αλαλαγμοί του παραληρούντος πλήθους, τα μπράβο και τα ζήτω! Βεβαίως, την εξέλιξη της Ιστορίας όλοι την ξέρουμε!

   Με την υποτυπώδη πολιτική μου αντίληψη, άρχισα να ψυλλιάζομαι, από τότε, τι σημαίνει δημαγωγία, (ο λαϊκισμός σαν όρος δεν είχε προσδιοριστεί ακόμη) και να απορρίπτω κάθε εκφραστή του.
   Συνοψίζοντας, η ολιγόχρονη πρωθυπουργία του ξεθεμελείωσε, με την ηγετική του ανικανότητα, ό,τι είχε χτισθεί με κόπο στη χώρα μετά την λήξη του εμφυλίου.
  
   Ο γιός του Ανδρέας, ( Αντρέας, επί το λαϊκιστικότερο!), υπερέβαλε τον γεννήτορα σε πονηρία και πανουργία, εγκαθίδρυσε φαύλο κομματικό κράτος, βασισμένο στη δημαγωγία, τον λαϊκισμό και την παραπληροφόρηση, μπόλιασε το λαό σε μιά δανεική και τεμπέλικη ευημερία και τον έσπρωξε, αποχαυνωμένο γλυκά, στην κατηφόρα της απωλείας. Φιλήδονος, ράθυμος και λάτρης της τρυφηλής ζωής ο ίδιος, άπλωσε διάχυτα τη διαφθορά και συνήθισε τον λαό στο εύκολο κέρδος με την ελάχιστη δουλειά, τη φοροδιαφυγή και την άφθονη κομπίνα. (Μέχρι και τον νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας έβαλε στο χέρι αναγκάζοντάς τον να συμπράξει σε φοροδιαφυγή, τάχα τσοντάροντάς τον ατόκως, γιά να χτίσει τη «φωλίτσα» του!)

   Γιά τον τελευταίο των Παπανδρέου, τον έσχατο και ελάχιστο, τα είπαμε ήδη. Απλά, ολοκληρώνει την καταστροφή και υπογράφει τη ληξιαρχική πράξη της κοινωνικής αποσύνθεσης του ελληνικού λαού και της οριστικής διάλυσης του νεοελληνικού κράτους.
   Μετά απ’ αυτόν, η Ελλάδα, κατ’ ανάγκην, θα γυρίσει σελίδα ελπίζοντας τα παθήματα του παρελθόντος να της γίνουν μαθήματα! Ο καιρός θα δείξει.