Επικαιρότης
Χθες βράδυ, σε μιά επιβλητική, αρχηγική εμφάνιση ο λαλίστατος μάγος της ακαταλαβίστικης διαλεκτικής και καλλιεπούς αεροκοπανιστολογίας, ο πονηρός χοντρούλης Νεοταλλεϋράνδος, ως σύγχρονος Ζευς, εξαπέλυσε τους κεραυνούς του!
Βάζοντας στην άκρη τον, θέσει, αρμόδιο γιά τέτοιες σοβαρές ανακοινώσεις, τύποις προϊστάμενό του, απευθύνθηκε στο λαό και με, από στήθους, σχεδόν ημίωρη ομιλία έβγαλε τις μάσκες και με αρκετά κατανοητή, γι’ αυτόν, φρασεολογία ανακοίνωσε όσα ήδη γνωρίζαμε. Δηλαδή την άμεση εφαρμογή -εδώ και τώρα- όσων είχαν ήδη συμφωνηθεί με την τρόικα με το μεσοπρόθεσμο. Όλα όσα είχε δεσμευτεί και έπρεπε να πράξει η κυβέρνηση, κατ’ εντολή των επικυρίαρχων δανειστών μας, αλλά με τη γνωστή πασοκική σατανικότητα, («πετάμε τη μπάλα στην εξέδρα» κάνοντας καθυστέρηση), και χώνοντας το κεφάλι στην άμμο, σαν στρουθοκάμηλος, θεωρούσε ότι μπορεί να διασωθεί με την τακτική της κωλυσιεργίας που θα οδηγούσε τα πράγματα στο τέλμα και, τελικά, στη λήθη, αποφεύγοντας, έτσι, το «πικρό ποτήριον»!
- Έλα μωρέ, κάντε ότι κάτι κάνετε, βγάλτε πολύ απόνερο με μπλα- μπλά, διαβουλεύσεις, συζητήσεις με τους «φορείς», (ωραία λέξη!), και τους «κοινωνικούς εταίρους» (άλλη ωραία και στομφώδης λέξη που θυμίζει Μπρεχτ, όπου ο ψαράς λέει στο σκουλήκι: «Φίλε, πάμε μαζί γιά ψάρεμα»;), να ρίξουμε στάχτη στα μάτια των κουτόφραγκων, να περάσει κι αυτή η μπόρα, να τσεπώσουμε τη δόση μας και… έχει ο Θεός!
Επειδή όμως, κατά το, «όλα τα θαύματα τρεις μέρες», οι κουτόφραγκοι μας πήρανε χαμπάρι και δεν «τσιμπάνε» πλέον και όπως έδειξε η διακοπή των συζητήσεων της περασμένης εβδομάδος, ο κόμπος, ήδη, σταμάτησε το χτένι, ήρθε η ώρα των σκληρών αποφάσεων! Η ώρα που θα πρέπει η κυβέρνηση να συγκρουστεί με τα «σπλάχνα» της (Παπακωνσταντίνου) ή την «δεξαμενή ψηφοφόρων» της (Βενιζέλος), κάτι που η κλασσική πασοκική λαϊκίστικη κουτοπονηριά συνεχώς ανέβαλε, είτε κάνοντας την «τρελή», είτε παίζοντας με τις λέξεις εμπλεκόμενη σε ατέρμονες διαδικασίες και συζητήσεις, υπακούοντας στη γραμμή των γνωστών παλαιοκομματικών «μπαρμπαγιώργων» (Ρέππας, Παπουτσής, Κατσέλη).
Όπως προκύπτει όμως, το μαχαίρι έφτασε στο κόκαλο και συνειδητοποίησε, αναγκαστικά, η κυβέρνηση ότι το κόλπο της καθυστέρησης δεν πιάνει πλέον και έτσι στο δίλημμα «εφαρμόζουμε τα συμφωνηθέντα ή χρεοκοπούμε και επισήμως», επέλεξε το πρώτο, έστω με πολύ βαριά καρδιά.
Βεβαίως, με την απέραντη διαβολικότητα του ΠΑΣΟΚ, ποτέ κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος γιά τίποτα. Το παρελθόν βρίθει σχετικών παραδειγμάτων και εγγυάται γιά το μέλλον. Οπότε ίδωμεν, τελικά, τι πρόκειται να συμβεί !
Όμως, γιά τη στήλη, ως σοβαρότερη διαπίστωση από τα τελευταία γεγονότα θεωρείται ο απροκάλυπτα, πλέον, παραγκωνισμός του Γιωργάκη.
Τέτοιες σοβαρότατες και καθοριστικές γιά το μέλλον του τόπου και του λαού, ανακοινώσεις θα έπρεπε να τις κάνει (έστω διαβάζοντας, έστω με πλήθος σαρδάμ!) ο πρωθυπουργός και κανείς άλλος!
Θα πρέπει κάποιος, ή να είναι τυφλά φανατικός υποστηρικτής του, ή ηλίθιος γιά να μην καταλάβει ότι, ήδη, το καημένο χαζό παιδί, που νόμιζε ότι είναι εύκολο να κυβερνήσει την Ελλάδα, (όπως έλεγε ο παλιός δικτάτορας Κονδύλης, γιά όσους γνωρίζουν Ιστορία), βρίσκεται πλέον στη μεγάλη κοιλιά του βουλιμικού γιά εξουσία αντιπροέδρου του. Τον προσπέρασε στη στροφή και τον έκανε μία χαψιά!
Ανεξάρτητα από την όποια εκτίμηση που μπορεί να έχει κάποιος στην πολιτική οντότητα του τελευταίου των Παπανδρέου, (γιά τη στήλη το μέγεθος έχει μηδαμινές διαστάσεις), κανείς δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να αρνηθεί λίγο οίκτο γιά τη θλιβερή, και μετά βεβαιότητος αναμενόμενη, πολιτική εκτέλεση ενός ανθρώπου με πολύ βαρύ όνομα αλλά πολύ ελαφριές ικανότητες και δυνατότητες -ασήμαντος, τόσο ως πολιτικός, όσο και ως φυσικό πρόσωπο- που έπεσε θύμα της οικογενειακής παράδοσης και μιάς αυταρχικής «μαμάς».
- Πρέπει να γίνεις και συ πρωθυπουργός. Είπα!
- Μα, μάμυ…
- Σκάσε! Είπα θα γίνεις. Τελείωσε!
- Καλά, μάμυ, ό,τι πεις….
Το κακό γιά τη χώρα είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν τη δυσκολότερη περίοδο της νεώτερης Ιστορίας της και σε μιά στιγμή που θα πρέπει ν’ αλλάξει πορεία άρδην και, άρα, χρειάζεται στιβαρά χέρια στο τιμόνι. Τέτοια στιγμή διάλεξε η μοίρα να παίξει με τον Γιωργάκη και να τον βάλει να «υποδυθεί» τον ηγέτη! Ίσως γιά να ξεμπροστιάσει και απομυθοποιήσει τον υπερτιμημένο θρύλο των Παπανδρέου, κατ’ επιταγή του λαϊκού γνωμικού. «Όσο πιό ψηλά σκαρφαλώνει η μαϊμού, τόσο πιό πολύ φαίνεται ο κ… ος της»!
Η, εκ του ασφαλούς, αναμενόμενη εκτόξευση του κακόμοιρου Γιωργάκη σε εξωγαλαξιακούς χώρους, φορτωμένου ως αποδιοπομπαίου τράγου, με όλες τις αστοχίες, αδεξιότητες, παλινωδίες, αβελτηρίες, κ.λπ. κακά των τελευταίων χρόνων, μπορεί να αποτελεί δικαία ανταμοιβή των κόπων του και τοποθέτηση αυτού στον φυσικό του χώρο, αφού πρόκειται γιά UFO, όμως παρά την ανακούφιση που προκαλεί το γεγονός, δεν παύει ν’ αφήνει και μιά πικρή γεύση οίκτου και θλίψης γιά την κατάντια ενός αγαθού παιδιού που, όντας ελάχιστο, έπεσε αθώο και άβουλο θύμα μεγαλομανίας και παράδοσης του οικογενειακού του περιβάλλοντος.
Sic transit gloria mundi!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου