- Αθώος!
Απογοητευμένος σφόδρα από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, τα τεκταινόμενα και τα προσωπικά μου, είχα αποφασίσει, σιγά-σιγά, να αποχωρήσω. Να αποσυρθώ…
Όμως κάτι που, τυχαίως ή θεόσταλτα, διάβασα με επαναφέρει στη δράση.
Το δημοσιεύω, ελαφρώς «πασπαλισμένο», προς γνώσιν… γενικότερα.
«Οφείλω μία συγγνώμη στον Θεό γιά όσα μου χάρισε και δεν τα απόλαυσα.
Γιά εκείνα που, απλόχερα, μου προσέφερε και δεν άπλωσα χέρι να τα πάρω, αλλά και για όσα Εκείνος μου ζήτησε και δεν Του έδωσα.
Πάνω απ΄ όλα, θέλω να κλάψω στην αγκαλιά Του για τις ευκαιρίες που άφησα να πετάξουν και τις ημέρες που δεν τις «έζησα», αλλά άφηνα να περνούν αδιάφορα, απλά επιβιώνοντας.
Να ζητήσω… «συγγνώμη» γιά όσα «σ΄ αγαπώ» δεν πρόφερα και όσες αγκαλιές δεν άνοιξα. Γιά τις πόρτες που έκλεισα, γιά τα τηλέφωνα που δεν σήκωσα. Γιά τις ματιές που απέστρεψα και τα μάτια που δεν είχα το σθένος ν΄ αντικρίσω. Γιά επαφές που αρνήθηκα, γιά προσευχές που δεν έκανα…
Γι΄ αυτό, αν βρείς -όταν, εφ΄ όσον και αν- «Έναν» άνθρωπο να σε νοιώσει, να σε καταλάβει, να σ΄ αγαπήσει, να ανέχεται τα λάθη σου, να σε συγχωρεί… τότε κράτα τον. Πάση θυσία. Έστω κι αν αυτός υπάρχει και ζει στην άλλη άκρη της Γης. Σου αρκεί που υπάρχει, σου αρκεί που τον βρήκες. Γιατί αυτή την «ευκαιρία» δεν θα την έχεις πολλές φορές στη ζωή σου. Πιθανότατα μόνο μία. Οπότε πρόσεξε μην την χάσεις.
Να θυμάσαι πως εκτός από το «συγγνώμην» υπάρχει και το «ευχαριστώ». Δυό λέξεις που πάνε πακέτο. Και σε κάθε ευκαιρία πρέπει να τις χρησιμοποιείς. Την πρώτη σε κάθε λάθος σου και την δεύτερη με κάθε «δώρο» που λαμβάνεις. Έστω μικρό, έστω ασήμαντο, έστω κι αν δεν θα το «ξετυλίξεις» ποτέ. Φέρσου του όπως θα ήθελες να σου φερθεί.
Πάτερ Οβίδιος»
Απλά προσυπογράφω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου