Προφανώς, και λογικότατα, η ζωή όλων μας είναι ένας στίβος και εμείς οι αγωνιζόμενοι. Ανάλογα με τις ικανότητες και δυνατότητες του καθενός μας -συν μιά σταλιά τύχη- (κι αυτή στο παιχνίδι είναι), κατατασσόμεθα σε ανάλογη βαθμίδα της επαγγελματικής, κοινωνικής και οικονομικής κλίμακος. Και αυτό αποτελεί, οιωνεί, αξιολόγηση. Είτε μας αρέσει, είτε όχι.
Τον διαρκή και σκληρό στίβο της ζωής οι μεν ικανοί τον αποδέχονται και, συνηθέστατα, τον επιδιώκουν, στοχεύοντας στην συνεχή τους βελτίωση και ανέλιξη, ενώ οι ανίκανοι -συλλήβδην οι αριστεροί με ελάχιστες εξαιρέσεις- τον αρνούνται διαρρήδην, εν ονόματι μιάς της αντιανθρώπινης ισοπέδωσης την οποία βαφτίζουν «δημοκρατική ισότητα»!
Ειδικά ο τομέας της Εκπαιδεύσεως, ως θεσμικά διαμορφωτής και κατευθυντήριος παράγων των ικανοτήτων, δεξιοτήτων και του πλέγματος των ηθικών αξιών με τις οποίες θα πορευτεί το νέο άτομο στην ζωή, θα πρέπει να στελεχώνεται από ικανά, πολιτικώς ουδέτερα και ηθικώς άμεμπτα άτομα. Με συνεχή ατομική συνειδησιακή εγρήγορση για συνεχή βελτίωση και την αξιολόγηση, από αρμόδιους αδιάβλητους τρίτους, να λειτουργεί ως διορθωτικός πιλότος της πορείας τους.
Η νομοθετημένη αξιολόγηση των Εκπαιδευτικών -ήδη καθυστερημένη κατ΄ εμέ- αποκλείει την απόλυση, (διαφωνώ μ΄ αυτό κάθετα γιά ορισμένες κραυγαλέες περιπτώσεις), αλλά θεσπίζει -προφανώς- κίνητρα γιά άμιλλα και ποιοτική βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου.
Ως απάντηση στην θύελλα αντιδράσεων της οργανωμένης αριστερής εκπαιδευτικής αναξιοκρατίας, θα πρότεινα κάτι πολύ απλό: Επειδή η «αξιολόγηση» αν και δεν εξικνείται έως την απόλυση των… «στούμπων» και -προφανέστατα- σίγουρα θα διαφορίζει, θα κατηγοριοποιεί και, κατά κάποιον τρόπο, θα πριμοδοτεί κάπως τους ικανούς, ικανότερους και ικανότατους με διάφορα βραβεία, (προτεραιότητες, πρόσθετες παροχές και κάποιες διακρίσεις, δηλαδή «πάνω ράφι»), κάτι που θα θα αποτελεί κίνητρό γιά περισσότερη προσπάθεια και βελτίωση της επιδόσεως των εκπαιδευτικών. (Ειδεμή, τί διάβολο «αξιολόγηση» θα ήταν, αν αυτή δεν μετρούσε κάπου)!
Προτείνω, λοιπόν, προαιρετική την συμμετοχή των κ.κ. Καθηγητών και Διδασκάλων στην διαδικασία της «αξιολόγησης» υπό έναν όρον όμως. Οι μη συμμετέχοντες εκούσια θα λαμβάνουν -άνευ αγώνος- τον χαμηλότερο προβλεπόμενο βαθμό αξιολογήσεως και τις, εξ αυτού, συνέπειες. Δηλαδή… «κάτω ράφι» και… βλέπουμε! Και ας επιλέξουν, ελεύθερα, αβίαστα, δημοκρατικά.
Ώστε να μην βλέπουν οι σπουδάζοντες στα δημόσια σχολεία με το κιάλι μπροστά τους, εκείνους που πηγαίνουν στα ιδιωτικά, αιτιώμενοι διάφορες ανοησίες. Με… υπουργούς αρμόδιους γιά την Παιδεία που θεωρούν την αριστεία ρετσινιά, την καριέρα κατάρα και τους αστυνομικούς… «μπάτσους» προκοπή δεν γίνεται ούτε θα γίνει ποτέ. Οι αντιθέτως φρονούντες, απλά εθελοτυφλούν. Η "αξιολόγηση" θα πρέπει να εφαρμοσθεί από... χθες. Ειδ΄ άλλως η συνδικαλιστική φαυλοκρατία και ασυδοσία των διδασκόντων θα συνεχίζεται, ενώ ο σκοταδισμός και η αγραμματοσύνη των διδασκομένων θα ανακυκλώνονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου