Επιτροπή Αλήθειας Δημόσιου Χρέους.

Η μεγαλοπρέπεια της ασημαντότητος

Δυστυχώς, η στήλη δεν κατάφερε να λάβει γνώση της κατάθεσης του εικονιζόμενου ειδήμονος

   Η επ’ ολίγον ακόμη Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων είναι το θέμα αυτής της ανάρτησης, καθώς ο βίος και η πολιτεία της, είναι πάνω-κάτω γνωστή υπόθεση. Μαζί και η ιλαρότητα που σκόρπιζε, όταν -βέβαια- δεν ενοχλούσε ποικιλοτρόπως. Δυστυχώς όμως, κρίνοντας από την έλλειψη σχολίων, δεν πλασαρίστηκε αρκούντως στην υπηρεσία ψυχαγωγίας του κοινού το σπουδαιότερο από τα καμώματά της. Η περίφημη «Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους». 

   Προχθές, καταληφθείς πάλι από τη συνηθισμένη πλέον αϋπνία μου, γύρω στις 3 με 4 άγρια χαράματα, προσπάθησα να δημιουργήσω τεχνητή νύστα κάνοντας ζάπινγκ στο γυαλί. Έτσι «πέρασα» κι από το κανάλι της Βουλής και έπεσα πάνω στην τελευταία συνεδρίαση της περιλάλητης Επιτροπής. Καμιά εικοσαριά, βία είκοσι πέντε, πικραμένοι αριστεροί διανοούμενοι χαβαλέδιαζαν διάσπαρτοι στη μεγάλη αίθουσα και έβγαζαν τα εσώψυχα μπουρδολογήματά τους, αερολογώντας και παρλαπιπίζοντας επί παντός επιστητού. Με τη Ζωή στον… θρόνο να παρακολουθεί με το παγωμένο χαμόγελό της και να σχολιάζει με τσαχπίνικες χαριτωμενιές, υπερακοντίζοντας σε αλαμπουρνέζικα. Το τί άρες-μάρες- κουταμάρες ακούγονταν δεν περιγράφεται! Από υγιεινή διατροφή μέχρι ενδελεχή στατιστική καταγραφή αυτοκτονιών διεθνώς. Με επιστέγασμα κάθε περισπούδαστου λογυδρίου την κατακεραύνωση του… κεφαλαίου.

   Μέσα στο πέλαγος μιάς απαράμιλλης βυζαντινολογικής παράθεσης πομπωδών ανοησιών, η απαραίτητη κλισέ φράση κάθε ψευτοσπουδαίου ομιλητού ήταν το: «είναι πολύ σημαντικό να τονιστεί…», ακολουθούμενη από μιά κοινότοπη ανοησία, ή απλή ασυναρτησία. 

   Απαραιτήτως, μετά την κάθοδο από το βήμα του κάθε… σοβαρού κενολόγου ομιλητή, η Θεά της έδρας, αρχίζοντας με το οικείο και φιλικό: «Ευχαριστώ Κατερίνα», αν επρόκειτο περί Ελληνίδας σαχλαμαρίζουσας, «Merci Jean-Pierre» ή «Thank you Mark», αναλόγως της προέλευσης του… συνέδρου, προχωρούσε σε τριπλάσιας διάρκειας φλύαρη σχολιαστική και προσθετική απεραντολογία, υποτίθεται σχετική -στην πράξη πανάσχετη- με τη… μνημειώδη πάρλα του προλαλήσαντος. Απαραίτητο στοιχείο -σε κάθε… αντιτοποθέτησή της- η αναφορά στο «επονείδιστο χρέος», την… «τεράστια πλεκτάνη εις βάρος των λαών», τη «δημοκρατία», τα «ανθρώπινα δικαιώματα» και διάφορα τέτοια πρωτότυπα. Και κάθε τόσο ένα μαραμένο χειροκρότημα φιλοδωρούσε με ικανοποίηση τον κάθε ομιλητή -τα μισά, και ζωηρότερα, βεβαίως, γιά τη Ζωή- και η παράσταση συνεχιζόταν μέσα σε μιά απέραντη ανία όσων την ζούσαν και όσων την παρακολουθούσαν. 

   Στο τέλος, ο στόχος επετεύχθη. Νύσταξα και κοιμήθηκα, μονορούφι μέχρι το πρωί, σαν μωρό! Οπότε, μιά καλή ιδέα θα ήταν, αυτές οι συνεδριάσεις να κυκλοφορήσουν σε κασέτες και CD, ως ιδανικό φάρμακο κατά της αϋπνίας! Γιά βαρειές μάλιστα περιπτώσεις, κατόπιν σχετικού μοντάζ, να κοπούν τα ενοχλητικά αφυπνιστικά χειροκροτήματα, ενώ σε ειδική version, γιά σούπερ φανατικούς αριστερούς, θα μπορούν να αναφέρονται μόνο οι μακριοί μονόλογοι σχολιασμοί της Προέδρου Ζωίτσας. Αναμφίβολα, και ο βαρύτερα προσβεβλημένος από το μαρτύριο της αϋπνίας, στο πρώτο δεκάλεπτο εφαρμογής μιάς τέτοιας θεραπευτικής αγωγής, θα ροχαλίζει σαν τον κακό δράκο των παραμυθιών.

   Στην περίπτωσή μου, όχι βαριά ομολογουμένως, πριν γλαρώσω πρόλαβα να αναρωτηθώ πόσο να μας κόστισε άραγε αυτό το βλακώδες πανηγυράκι της ακατάστατης και πανάχρηστης φλυαρίας των αργόσχολων παρακοιμώμενων συνδαιτυμόνων και ποιός πλήρωσε γι’ αυτό. Μόνο και μόνο γιά να ικανοποιηθεί η ματαιοδοξία μιάς sui generis τύπισσας που, κακή τη μοίρα, κάθισε στο τρίτο, κατά σειρά σπουδαιότητος, αξίωμα της χώρας και πρόλαβε σε οκτώ μόλις μήνες να το καταεξευτελίσει με τα ψυχοπαθολογικά της καμώματα και τις αυτοκρατορικού τύπου… φαντασιώσεις της. 

   Πάντως, θα πρέπει, γιά ιστορικούς και μόνο λόγους, να κρατηθούν οι βιντεοσκοπημένες αυτές συνεδριάσεις στο Κινηματογραφικό Αρχείο, μαζί με τις κλασσικές ελληνικές κωμωδίες των αξέχαστων πρωταγωνιστών μας. Των Βέγγου, Χατζηχρήστου, Βασιλειάδου, Αυλωνίτη, κ.λπ. Κάποτε, στο απώτερο μέλλον, όταν περάσει ο εφιάλτης της κρίσης, η πρωταγωνίστρια Ζωίτσα, θα τους ανταγωνίζεται επάξια, με το πηγαίο και αυθόρμητο γέλιο που θα βγάζει!