Η περίπτωση της γιαγιάκας Τασίας.

Η τιμητική θέση στο Επικρατείας και στο βάθος… η συνταξούλα! Κόλπα και κολπέτα των «ηθικώς πλεονεκτών» της «διά πρώτη φορά αριστεράς».

"Η επιστροφή της γηραιάς κυρίας"

   Πολλοί απορούν και περισσότεροι εκπλήσσονται από την παρουσία της κυρά Τασίας της Χριστοδουλοπούλου στο ψηφοδέλτιο της Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ -και μάλιστα τέταρτη σε εκλόγιμη σειρά- αντί της φυσιολογικής θέσεως που δικαιούται και με το παραπάνω. Δηλαδή κρεβάτι σε δίκλινο δωμάτιο με θέα, στο Ίδρυμα Ευσταθίου και Παλμύρας Λάμψα της Ελεήμονος Εταιρείας Αθηνών, κοινώς στο Γηροκομείο Αθηνών! 

   Ασφαλώς, η συμμετοχή της σ’ αυτό το ψηφοδέλτιο δεν αποτελεί κανενός είδους επιβράβευση, ένεκα κάποιας επιτυχούς παρουσίας στην εφταμηνίτικη συριζαρέικη κυβέρνηση, ούτε εκφράζει τιμητική επιλογή λόγω σπουδαιότητος μιάς, εν γένει, αστραφτερής...  σταδιοδρομίας. Άσημη των ασήμων υπήρξε και αμφιβάλω αν την γνώριζαν όλοι οι ένοικοι της πολυκατοικίας της. Οπότε το ερώτημα που πλανάται είναι: «Τί στην ευχή προσέφερε στην κοινωνία αυτή η μαθουσαλίτσα κυρά Τασία, ώστε να δικαιούται -στας δυσμάς του βίου της- τέτοιας τιμής; Η απάντηση είναι τόσο απλή, όσο και το αυγό του Κολόμβου.

   Είναι γνωστό πως κάθε βουλευτής δικαιούται συντάξεως, αν και εφ’ όσον έχει εκλεγεί σε δύο βουλευτικές περιόδους, ανεξαρτήτως χρόνου διάρκειας αυτών των περιόδων. Τούτο σημαίνει θητεία από οκτώ -το πολύ-  χρόνια, αν και εφ' όσον η κυβέρνηση βγάλει ολόκληρες τις τετραετίες, (πράγμα ανέφικτο στην ελληνική πραγματικότητα), έως δύο μήνες, αν κάποιος επιλαχών ορκιστεί τον τελευταίο μήνα της πρώτης θητείας, επανεκλεγεί και μετά παραιτηθεί στον πρώτο μήνα της επόμενης! Εννοείται πως η σύνταξη θα του καταβάλλεται όταν συμπληρώσει την κατά νόμον ηλικία. 

   Συνεπώς, η κυρά Τασία, διαθέτουσα προφανώς την ηλικία συνταξιοδοτήσεως, αν επανεκλεγεί στην επόμενη Βουλή, με το που θα ορκιστεί αποκτά αμέσως δικαίωμα σε μιά παχουλή σύνταξη! Αναλογιστείτε τί προσέφερε στη χώρα και την κοινωνία το εν λόγω γραΐδιο, ώστε να εξασφαλίσει τα… γεράματά του, και αντιληφθείτε το μέγεθος του «ηθικού πλεονεκτήματος της διά πρώτη φορά αριστεράς», η οποία κόπτεται -δήθεν- γιά το δημόσιο συμφέρον, αλλά φροντίζει -πρώτα απ’ όλα-  τα παιδιά της!

   Υ.Γ. Με το πολυδιαφημισμένο «ντιμπέι» δεν ασχολούμαι. Νομίζω δεν αξίζει τον κόπο.