«Μιά του κλέφτη, δυό του κλέφτη, τρεις και η…»

Κρατήστε αυτή την προφητεία-πρόβλεψη.

Ήρθε, επί τέλους! Με τις... υγείες μας.

   Τώρα που τελείωσαν οι χαρές και τα πανηγύρια των τελευταίων εκλογών, η πραγματικότητα επανέρχεται στο προσκήνιο αμείλικτη. Μαζί με τις υποχρεώσεις εφαρμογής του τρίτου μνημονίου. 

   Γιά να μην κουραζόμαστε άδικα με γνωστές επαναλήψεις, πάω, κατ’ ευθείαν, στο… ψητό. Πέραν από τους τσιπραίικους κορδακισμούς, τη θριαμβολογία, τους λεονταρισμούς με την, δήθεν, σκληρή διαπραγμάτευση και τη διαφαινόμενη προσεχή του στρεψοδικία στους εφαρμοστικούς νόμους, η αλήθεια είναι μία και...  σιγά τα αίματα, του ματωμένου πολεμιστή της 17/ωρης μάχης. Η χώρα μπήκε στα γερά -τρίτη και φαρμακερή- στη μέγγενη των μνημονίων και την επιτροπεία των ξένων εταίρων προκειμένου να ορθοποδήσει οικονομικά, ξαναχτίζοντας την οικονομία της σε άλλες βάσεις και με άλλους κανόνες. Ούτως ώστε η σταματημένη ελληνική παραγωγική μηχανή να πάρει πάλι στροφές και η Ελλάδα να πάψει να γεννά ελλείμματα. Nα αποκτήσει αξιοπιστία, να προσελκύσει επενδύσεις, να αρχίσει να μειώνεται η ανεργία της, να παράγει αγαθά, να εξαγάγει προϊόντα και, σιγά-σιγά και κούτσα-κούτσα, να αρχίσει να στέκεται, λίγο-λίγο, στα πόδια της, χωρίς να χρειάζεται συνεχώς δανεικά. Αυτός ήταν -και παραμένει- ο στόχος όλων των μνημονίων, τα οποία και αποτελούσαν φάρμακο θεραπείας, αρκεί να εφαρμόζονταν σωστά.

   Σήμερα όμως διαθέτουμε μία κυβέρνηση η οποία αρνείται την πραγματικότητα, εξακολουθεί να πιστεύει στον κρατικισμό και εφαρμόζει άκρατη δημοσιοϋπαλληλία, αποθαρρύνοντας τον ιδιωτικό τομέα και κάθε νέα επένδυση, καταδιώκοντας και τις υπάρχουσες. Π.χ. Σκουριές Χαλκιδικής, κρυφτούλι με COSCO, η οποία αγόρασε λιμάνι στην Τουρκία, γιά να είναι σίγουρη στον επιχειρισιακό προγραμματισμό της, κωλυσιεργία στο Ελληνικό. 

   Κατά συνέπεια, παρ’ όλα τα σχεδιάσματα επί χάρτου του νέου μνημονίου, η φοροδοτική ικανότητα -διάβαζε ξεζούμισμα- των Ελλήνων δεν πρόκειται να αποδώσει τα θεωρητικώς εγγεγραμμένα, στον προϋπολογισμό και τις μνημονιακές συμφωνίες, ποσά φόρου κι ας λένε ό,τι θέλουν οι γραφειοκράτες, ένθεν-κακείθεν. Η ανεργία θα αυξάνεται συνεχώς, τα ασφαλιστικά ταμεία θα βαδίζουν στον δρόμο της κατάρρευσης, η φοροδιαφυγή θα θεριεύει και τα κρατικά έσοδα θα μειώνονται με γεωμετρική πρόοδο. Οπότε το χέρι της Ψωροκώσταινας θα παραμένει πάντοτε προτεταμένο γιά δανεικά κι ας λένε οι κεκράχτες του γελαστού παιδιού περί κουρέματος του χρέους και άλλες τέτοιες αισιόδοξες «ξούρες». Το πολύ, η χώρα ν’ αντέξει την πρώτη αξιολόγηση και μετά οι απογοητευμένοι εταίροι-πιστωτές-τοκογλύφοι, (ναι, θα ξαναγίνουν τέτοιοι), θα κλείσουν, μοιραία, την στρόφιγγα. Αποτέλεσμα: Θα αναγκαστούμε -ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ- να ζητήσουμε να βγούμε από τη ζώνη του ευρώ, ώστε να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ρευστότητα, μέσω κυκλοφορίας κάποιου εθνικού νομίσματος. Το πολύ-πολύ που θα παζαρέψουμε τότε, είναι κάτι σαν πριμ γιά… να φύγουμε! Πιθανότατα να τους «τσιμπήσουμε» και κάτι τις γιά τα πρώτα έξοδα λειτουργίας. Μετά, ο Θεός βοηθός! Πληθωρισμός, συνεχείς υποτιμήσεις νομίσματος, δραστική μείωση εισαγωγών, ελλείψεις, μαύρη αγορά και στο βάθος… κουπόνι! 

   Βέβαια, μην περιμένετε να παραδεχθεί ο καταστροφικός αριστερός εσμός την υπευθυνότητα γιά το μαύρο χάλι στο οποίο θα μας έχει οδηγήσει, αφού πάντα κάποιος άλλος φταίει γιά ό,τι κακό συμβαίνει στη ρημάδα τη χώρα. Αναλογιστείτε πως χειρίστηκε ο επικοινωνιακός διαβολικός μηχανισμός του την μέχρι τώρα κατεδάφιση που επέφερε το ολέθριο επτάμηνο που κυβέρνησε και θα πάρετε μιά ιδέα του πώς θα παρουσιάσει και τότε τα πράγματα: «Η επάρατος, η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, το παλιό και το καινούριο, τα σαράντα χρόνια από τη μεταπολίτευση, ο Σόιμπλε, οι ανυπέρβλητες αντίπαλες δυνάμεις» και οι λοιπές γνωστές αριστερές παπαριές. 

   Με τα ιδιωτικά ΜΜΕ σιγά,σιγά να κλείνουν, μπατιρημένα, οι μόνες πηγές πληροφόρησης που θα μένουν γιά να μας "ξεπλένουν τα μυαλά", γεμίζοντάς τα… αισιοδοξία, αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια, θα είναι η… αξιόπιστη ΕΡΤ και ο κομματικός ραδιοσταθμός «Στο κόκκινο».

   Και όποιος σπεύδει να θεωρήσει τα παραπάνω υπερβολικά…. «κοντός ψαλμός, αλληλούια»