Σοβαρότητα, υπευθυνότητα, αξιοπιστία. Ζητούνται.

Ο δωρικός Σόιμπλε και ο μπλα-μπλάς από σόι μπλε!

- Μα εσύ θα μας τρελάνεις όλους!

   Ας υποθέσουμε, καθένας εξ υμών, ότι θέλει να κάνει μιά συναλλαγή που απαιτεί σοβαρότητα. Π.χ. να κάνει ένα εργολαβικό γιά την ανέγερση οικοδομής, να δώσει γερή προκαταβολη σε έναν εισαγωγέα προκειμένου να του φέρει κάποια προϊόντα από το εξωτερικό, να παραγγείλει σε έναν χρυσοχόο την κατασκευή ενός περιδέραιου, να αγοράσει από κάποιον ντήλερ έργων τέχνης έναν πανάκριβο πίνακα, ή -το σπουδαιότερο- να επιλέξει γιατρό γιά μιά πολύ σοβαρή χειρουργική επέμβαση.

   Με το χέρι στη καρδιά, υπάρχει κανείς τόσο αφελής, ώστε να αναθέσει να του χτίσει σπίτι ένας... Φλαμπουριάρης, ('Ντάξει, μωρέ), ή ένας Βούρτσης, να τον εξετάσει ένας... Μιχαλογιαννάκης, (Βαθύς οφειλέτης της "Μιχαλούς"), να κάνει εμπορική συναλλαγή μ' έναν Λεωτσάκο, (λαδέμπορα της οδού Αθηνάς), να παίξει την τύχη του μ' έναν παπατζή όπως ο... Dr Νάρκισσος... και πάει λέγοντας; Όμως με ποιά λογική, καθώς δεν θα εμπιστευόταν την ατομική του περιουσία σ' έναν τέτοιο τύπο, του εμπιστεύεται την τύχη ολόκληρης της χώρας; Και μάλιστα τόσο πεισματικά και σε τόσο κρίσιμες στιγμές της! Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!

   Όσο γιά τον Πρωθυπουργό μας, ο οποίος ξεγελά με τη συμπαθητική του φυσιογνωμία, αρκεί να θυμηθεί κανείς τα πρόσφατα κορδώματά του και τα ασύστολα ψεύδη του. Τελευταίο του τερατολόγημα αυτό που συγκράτησα από τον χθεσινό λόγο του στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ: "Ο κόσμος μας εμπιστεύεται γιά την ειλικρίνειά μας"!!!

   Δυστυχώς, στο "αριστερό τσούρμο" που μας προέκυψε, από άρνηση και όχι από θέση, ζήτημα είναι αν δυό-τρείς άνθρωποι μπορούν να θεωρηθούν σοβαροί και αξιόλογοι. Όπως, γιά παράδειγμα, ο Δραγασάκης και ο Παπαδημούλης. (Δεν βάζω μπροστά το "κύριος" γιατί, σαν λαϊκοί άνθρωποι που είναι κι οι δυό, μπορεί να παρεξηγηθούν και να μου θυμώσουν!). 

   Εν πάση περιπτώσει, μέσα στο αλαλούμ των πολλών αντιφατικών διαδόσεων και των παραπληροφοριακών... "πληροφοριών" που μας πλημμυρίζουν καθημερινά, όποιος θέλει πραγματικά να μαθαίνει που βρίσκονται τα πράγματα ανά πάσα στιγμή, ας προσέχει τις δηλώσεις του Σόιμπλε. Σε αντίθεση με την πολικάντικη πονηρή σουπιά, την Άγκελα Μέρκελ, και την μπέκρο-αλεπού Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, ο λιτός και δωρικός Σόιμπλε -γλυκύς κι ευχάριστος ελάχιστα, πικρός και δυσάρεστος συνηθέστατα- λέει τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη. Και σ' όποιον αρέσει. (Προσωπικά σ' εμένα ναι, αφού θέλω να ξέρω που βρίσκομαι και όχι πού θα ήθελα να βρίσκομαι). Αν και σφόδρα δυσάρεστος, πάντα..."τ' αληθή λέγει". 
   Τελικά, παρά τα ανώδυνα "κουνήματα" των διαφόρων Λαφαζάνιν και Στρατούλωφ γιά το θεαθήναι της επαναστατικής γυμναστικής, αν στην ήδη κλεισμένη συμφωνία, που απλά της φτιασιδώνουν το... "χρυσόχαρτο" του περιτυλίγματος, υπάρξει μία αρνητική κυβερνητική ψήφος στη Βουλή, θα πάω να δείξω κι εγώ τα κάλλη μου στο Σύνταγμα. Ντουέτο με την Κανέλλη. Α΄, ρε αφιλότιμη εξουσία πόση γλύκα έχεις! (Και τί βαθιά κουτάλα).