Γιά όσους προβληματίζονται γιατί απέτυχε το «μνημόνιο» στην Ελλάδα.

«Με τον ήλιο τα μπάζω, με τον ήλιο τα βγάζω. Τί έχουν τα έρμα και ψοφάνε;» 

Ισπανοί... κουτόφραγκοι.

   Βασανιστικό το ερώτημα. Γιατί τόσες ευρωπαϊκές χώρες που μπήκαν σε «μνημόνιο», διέγραψαν συνεπή τροχιά εντός αυτού, πήραν μάθημα και μήνυμα οικονομικής συμπεριφοράς και βγήκαν αθόρυβα σαν… κυρίες; Κάποιες μάλιστα και πριν λήξει η… θεραπεία που επέβαλλε το πρόγραμμα. Ενώ εμείς... την τύφλα μας. Βγαίνουμε χειρότερα από ό,τι μπήκαμε, με... εξάμηνη παράταση και βεβαιότητα παραμονής στην ίδια τάξη και με... νέο, σκληρότερο μνημόνιο. Καθ' όσον... ταπί και ψύχραιμοι, αλλά και ανεπίδεκτοι μαθήσεως.

   Ερμηνείες του φαινομένου υπάρχουν αρκετές, αλλά όλες έχουν κάποιο βασικό αιτιολογικό κορμό. Και αυτοί οι «κορμοί» είναι δύο. Γιά συντομία χρόνου, ο πρώτος, γύρω από τον οποίο μπορεί να «χτιστεί» όλο το οικοδόμημα «θεραπείας» και απεξάρτησης από «μνημόνια», ταπεινωτικές εξαρτήσεις και τη βούληση των δανειστών είναι αυτός -παρατίθεται στο τέλος- που τόλμησε η Ισπανία προκειμένου -παραδειγματίζοντας η ηγεσία- να εμψυχώσει,  να φιλοτιμήσει και να προτρέψει τους πολίτες της στον οδυνηρό και επίπονο δρόμο της σωτηρίας και της ανάκαμψης. Βεβαίως κάτι τέτοιο είναι ανεφάρμοστο σε μας γιατί παραβιάζει… κόκκινες γραμμές και προσβάλλει κατεστημένα ταμπού.

   Ο άλλος, η δική μας ερμηνευτική επιλογή, που υπαγορεύει διαφορετική φιλοσοφία στον τρόπο αντιμετώπισης του όλου θέματος, μας θέλει αθώα θύματα, αγνές μαθήτριες του Αρσακείου, έρμαιες  πονηρών σκοπών και αρπακτικών διαθέσεων εκμεταλλευτών τοκογλύφων και ανενδοίαστων προαγωγών. Όντας ο ευφυέστερος λαός του κόσμου, ο οποίος «όταν έχτιζε Παρθενώνες οι άλλοι κατοικούσαν σε σπηλιές, τρώγωντας βελανίδια» και  κατοικώντας το, από γεωοπολιτικοστρατιωτικοοικονομικόπολιτιστικοοικολογικοπλουτοπαραγωγικοτουριστικής απόψεως, σημαντικότερο σημείο του Πλανήτη, τον ομφαλό της Γης να πούμε, όλοι οι άλλοι μας φθονούν, μας ζηλεύουν και μας φοβούνται, πρωτίστως, και μετά μας μισούν, μας επιβουλεύονται, μας εχθρεύονται και θέλουν να μας καταστρέψουν ώστε να πάρουν τη γή και τα κόπια μας… τζάμπα! Χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Οι παλιοκου.... λες!

   Γι’ αυτό, κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν όσα σαφέστατα τους εξηγεί αναλυτικά και επί τρίμηνο, με δημιουργική -τώρα και «παραγωγική»- ασάφεια ο πληθωρικός σε ναρκισσισμό και αερολογία Dr εκπρόσωπός μας. Και δεν καταλαβαίνουν πως εμείς, διαπραγματευόμενοι, δεν τους ζητάμε λεφτά, αλλά απαιτούμε… χρόνο! Διότι -οι ηλίθιοι κουτόφραγκοι- παραγνωρίζουν, ή κάνουν πως αγνοούν, (μπορεί και όντως), πως γιά μας «ο χρόνος είναι… χρήμα» κι αυτός μας νοιάζει μόνο! Αυτό προσπαθεί ο χριστιανός να τους εξηγήσει, αλλά αυτοί πού. Χαϊβάνια σκέτα. Γι’ αυτό διαπραγματευόμαστε -γιαβάς, γιαβάς- προκειμένου να τους το αποδείξουμε στην πράξη. Κερδίζουμε χρόνο, κερδίζουμε χρήμα. Πανέξυπνο! Έστω ανοίγοντας κουμπαράδες και τρώγοντας το κομπόδεμα της γιαγιάς.

   Επειδή, προφανώς, έχουμε όλα τα δίκια του Κόσμου με το μέρος μας, καθώς αυτό υπαγορεύει το δικό μας, το «καταδικό» μας συμφέρον, αλλά αυτοί οι κακοί, οι ζηλόφθονες, κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι πρέπει να μας δανείζουν, ανεξέλεγκτα και στο διηνεκές, προκειμένου να… σκοτώσουμε τη λιτότητα με το μοναδικό κι αλάνθαστο τρόπο που μόνο εμείς οι Έλληνες γνωρίζουν. Δηλαδή να ζούμε με τα λεφτά των άλλων. Και μάλιστα, κατά τρόπο δανεικό κι αγύριστο. Και αυτό θα πρέπει να το καταλάβουν καλά, αν βέβαια δεν θέλουν να τους καταστρέψουμε την ευρωζώνη, πράγμα καθόλου απίθανο τελικά! Και ως υστερόβουλη σκέψη δική τους και ως έσχατη απόφαση απελπισίας δικής μας.

   Γιατί ναι, υπάρχει κι αυτός ο κίνδυνος. Έτσι που μας στριμώχνουν, μπορεί στο τέλος να θυμώσει ο αγαθός γεροεπικράτειας, ν’ αμολήσει… αέρα και «αέρια» και μετά να την «κάνουμε» από το ευρώ. Οπότε θα δουν τί έχουν να πάθουν. Αλίμονό τους! Ποιόν θα δανείζουν μετά; Ποιός θα τους τα τρώει;  

   Και τώρα, ο άλλος τρόπος εξόδου από το «μνημόνιο», ο ισπανικός.

 Ο Μαριάνο Ραχοϋ, πρωθυπουργός της Ισπανίας,  πέρασε, από το 2011, τον ακόλουθο  νόμο που αφορά τους Ισπανούς Βουλευτές.            

1. Ο Βουλευτής θα πληρώνεται μόνο κατά τη διάρκεια της θητείας του και δεν θα έχει σύνταξη που θα προέρχεται μόνο από αυτήν.   

2. Θα πληρώνει την αντίστοιχη ασφάλειά του. Όλοι ανεξαιρέτως, (παρελθόν, παρόν, μέλλον), και το ταμείο σύνταξης της Βουλής περνά στην ισχύουσα κοινωνική ασφάλιση άμεσα. Ο Βουλευτής θα απολαμβάνει των προνομίων της κοινωνικής ασφάλισης ακριβώς όπως και οι υπόλοιποι πολίτες. Το ταμείο ασφάλισης δεν μπορεί να χρησιμοποιείται για κανέναν άλλο σκοπό. 

3. Οι Βουλευτές πρέπει να συμβάλλουν στο ταμείο της ασφάλισης τους όπως όλοι οι Ισπανοί. 

4. Οι Βουλευτές παύουν να ψηφίζουν την αύξηση του μισθού τους. 

5. Οι Βουλευτές εγκαταλείπουν το παρόν σύστημα υγειονομικής ασφάλισης και προσχωρούν στο σύστημα υγείας των υπολοίπων Ισπανών πολιτών.

6. Οι Βουλευτές θα υπόκεινται στους ίδιους ακριβώς νόμους όπως και οι υπόλοιποι Ισπανοί.

7. Το να υπηρετεί κανείς στη Βουλή είναι τιμή δεν είναι επάγγελμα. Οι Βουλευτές πρέπει να πληρούν τις θητείες τους στη Βουλή, (όχι πάνω από δύο) και μετά να πηγαίνουν σπίτια τους και να ψάχνουν δουλειά.

Η επιλογή και η επί όλων των ανωτέρω τοποθέτηση ελεύθερη.