KOMMOYNIΣMOΣ. Ένα ακόμη μεταχριστιανικό αποτυχημένο κοινωνικό πείραμα.

Η φενάκη των επίγειων… παραδείσων και άλλα παραμύθια.

...αλλά, το αντίστροφο!

 

   Οι απόψεις της στήλης περί κομμουνισμού είναι γνωστές και διακηρυγμένες. Άντε να τις επαναλάβω προς εμπέδωση. Τον απεχθάνομαι βαθύτατα! Κι αυτό όχι επειδή… έτσι μου κατέβηκε, αλλά επειδή τον γνώρισα. Στην οικογένεια, στην κοινωνία μας, (ως προσπάθεια επιβολής) και σε αρκετά ξένα μέρη. Ιδίοις όμμασι, που λένε. Εκεί που εφαρμόστηκε και, ήδη, εξωπετάχτηκε «πυξ, λαξ και οδάξ». Ο λόγος είναι απλός. Πρόκειται γιά «στεγνό» και στυγνό αντιανθρώπινο κοινωνικό σύστημα που παραβλέπει το «δέντρο», δηλαδή την ανθρώπινη μονάδα, και ενδιαφέρεται γιά το «δάσος», δηλαδή το αγελαίο κοινωνικό σύνολο. Ο άνθρωπος, ο προλετάριος, είναι συντετριμμένος ως προσωπικότητα με διαγεγραμμένα τα ιδιοχαρακτηριστικά του, (προσόντα-ελαττώματα), και αντιμετωπίζεται ως μικρή, ασήμαντη και, προ παντός, αναλώσιμη μηχανούλα παραγωγής έργου. Ας πούμε ένα πανομοιότυπο μυρμηγκάκι ή μιά απρόσωπη εργάτρια μελισσούλα, που δουλεύει γιά την κυψέλη. Μάλιστα ο στυγνότερος όλων των κομμουνιστών ηγετών, ο Πολ Ποτ, (μετά λόγου γνώσεως και το χέρι στη φωτιά, διαβεβαιώ!), είχε καταργήσει τα ονοματεπώνυμα των δύσμοιρων Καμποτζιανών και τα είχε αντικαταστήσει με… αριθμούς! (- Εσύ είσαι ο 132458 κι εγώ ο 2014576!). Σε συνάντησή του με τον Μάο -άλλος σφαγέας του λαού του κι αυτός- «κοκορευόταν» πως ο ίδιος, ξεπερνώντας τον «μεγάλο τιμονιέρη», θα φτάσει πρώτος στον… σοσιαλισμό! Δεν πρόλαβε όμως γιατί κοντεύοντας τη σφαγή στο 1/3, περίπου, του πληθυσμού της Καμπότζης, μπήκαν στη χώρα του, αηδιασμένοι, οι Βιετναμέζοι και κατέλυσαν το στυγερό καθεστώς των Ερυθρών Χμέρ.  Δηλαδή, μέχρι και οι ομοϊδεάτες του κομμουνιστές Βιετναμέζοι δεν τον άντεξαν!

   Σήμερα ο αντιπαραγωγικός και διεφθαρμένος χαρακτήρας των κομμουνιστικών καθεστώτων έχει αποκαλυφθεί πλήρως. Περίπτωση Τσαουσέσκου, Χρουτσώφ, Μπρέζνιεφ, κ.λπ., με κορυφαίο τον σαχλέμπουρα καραγκιοζίσκο γιά τους έξω, αλλά στυγερό γιά τους άμοιρους Βορειοκορεάτες, Κιμ Γιονγκ ουν, ή όπως διάβολο λέγεται ο σημερινός δυνάστης της χώρας αυτής, τον οποίο συνεχάρη παλαιότερα και η Παπαρήγα!

   Προσπερνώντας τις μεθόδους που αναγκαστικά θα μετέλθει ένα κομμουνιστικό καθεστώς προκειμένου να κρατηθεί στην εξουσία, στέκομαι σ’ αυτή καθ’ αυτή την συγκρότηση μιάς κομμουνιστικής κοινωνίας και την οικονομική λειτουργία της. Κατ’ αρχήν, κάποιοι πιό πονηροί και πιό μάγκες, περισσότερο ίσοι από τους άλλους ίσους, επιβάλλονται φαυλοκρατικά και αλληλοϋποβλεπόμενοι, καλοπερνούν νεμόμενοι εξουσία, ισχύ, αλλά και οικονομικά ωφελήματα. Οι αμέσως πιό κάτω, είτε βυσσοδομούν γιά να τους φάνε την καρέκλα και «εκκαθαρίζονται», ή συν τω χρόνω, τους τρώει το σκοτάδι… προληπτικώς. Και όλα εν κρυπτώ και παραβύστω! Μια τρομοκρατία απίθανη και απύθμενη! Όποιος διαβάσει την βιογραφία του Μάο, γραμμένη από κάποια Κινέζα που την κοπάνησε στο Λονδίνο και τα γραπτά της δεν διαψεύστηκαν ποτέ, θα φρίξει!

   Οι πολλοί τώρα, οι προλετάριοι -τα πρόβατα- είναι παγιδευμένοι στο δίπολο «εργασία - απολαβή», το οποίο αντιλαμβάνονται ως εξής: «δεν πληρώνομαι - δεν αποδίδω! Μετά συγχωρήσεως… χέ… κα»! Θυμάμαι από την επίσκεψή μου στη Ρωσία, με τον Ολυμπιακό το 1970, τρία χαρακτηριστικά περιστατικά:

   - Μιά γυναίκα, στο τότε Λένινγκραντ, να μου ζητάει επιμόνως να της δώσω μιά τσίχλα που… μασούσα. Αρνήθηκα αηδιασμένος!

   - Ένας ταλαίπωρος γεράκος, σκέτο κούσαλο, ονόματι Ταρασίδης, που ζούσε παλιά στα βάθη της Σιβηρίας και είχε επαναπατριστεί στην Ελλάδα με τις συμφωνίες Μικογιάν, (αυτός πρόλαβε και πέθανε πριν τον φάει ο Στάλιν), προσποιήθηκε τον φανατικό… ολυμπιακό, γιά να πάρει έγκριση ταξιδίου από τον τότε αρχιασφαλίτη Λάμπρου, που μας πέρναγε interview, (όπως όλο  το γκρουπ), και να ταξιδέψει στη Ρωσία. Όχι γιά να δει το ματς, αλλά γιά να επισκεφτεί έναν διάσημο νευρολόγο γιατρό, ειδικό στο πάρκινσον. (Γιά ιατρικούς λόγους ήταν το μισό γκρουπ. Μαζί και ο τέως πρόεδρος του Απόλλωνος, ο Οικονόμου!). Τον Ταρασίδη, ως ο μικρότερος του κόλπου, ανέλαβα να τον οδηγήσω, κούτσα-κούτσα και τρεμάμενο, σε νοσοκομείο της Μόσχας -7 ορόφους σκαλιά-  και στο ιατρικό τμήμα του διάσημου  γιατρού. Όμως λόγω του ότι δεν ήταν  γραμμένος στον κατάλογο, η σειρά του γιά εξέταση θα ερχόταν μετά κάποιο.. τρίμηνο! Ο γέρος άρχισε τα παρακάλια στα ρώσικα με μιά νοσοκόμα. Φινάλε; Πετάχτηκα στο ξενοδοχείο, στην απέναντι πλευρά του ποταμού, και πήρα από τη βαλίτσα του ένα ζευγάρι παλιοπάπουτσα που είχε μαζί του ρεζέρβα. Με αυτά «λαδώθηκε» ο σπουδαίος γιατρός γιά να τον εξετάσει αμέσως και εκτός σειράς!

   - Σ’ ένα πελώριο κατάστημα, άδειο από πελάτες αλλά φίσκα από γυναίκες υπαλλήλους, έψαχνα κάτι δίσκους του Αλεξαντρώφ. Άλλη έβαφε τα νύχια της, άλλες χασκογελούσαν παρλάροντας μεταξύ τους και καμία δεν μου έδινε σημασία. Όταν ευδόκησαν, μετά ώρας, κόπων και βασάνων, έκανα τη δουλειά μου.

   Συμπέρασμα. Με κομμουνισμό, δουλειά δεν γίνεται και παραγωγή δεν βγαίνει. Τσού! Μόνο φατριασμοί, ευνοιοκρατία, μονολιθικότητα, υπανάπτυξη, ανελευθερία, καταναγκασμός και ένας απέραντος, συνεχής υπόγειος πόλεμος γιά την «καρέκλα». Και όλα στο σκοτάδι! Ο φασισμός στην αποθέωσή του, αλλά βαμμένος κόκκινος. Να μου λείπει!

   Όσο γιά την Κίνα, ας μην ξεγελιόμαστε. Πρόκειται γιά καπιταλιστική χώρα του κερατά, όπου τον κομμουνιστικό σύστημα υπάρχει μόνο γιά βιτρίνα και ως «μπαμπούλας». Προκειμένου να μην υπάρχει αντιπολίτευση, πολιτικοί ανταγωνισμοί και να μονοπωλείται η εξουσία!

   Δεν πρέπει λοιπόν να προξενεί εντύπωση το γιατί σε όλη την Ευρώπη τα κομμουνιστικά κόμματα κατέβασαν ρολά και έβαλαν λουκέτο. Μόνο εμείς, ο πιο ξύπνιος, τάχα, λαός του κόσμου (!) έχουμε την πολυτέλεια να διατηρούμε στο ράφι ολόκληρη γκάμα κομμουνιστικού εμπορεύματος, γκρουπούσκουλα τα λένε οι ίδιοι.

   Νεοσταλινικοί, μαοϊκοί, μου-λου-κούδες, κου-λου-μάδες, ΛΟΥ-ΚΟΥ-ΜΑΔΕΣ, κ.λπ. Απ’ όλα έχει ο μπαξές!  

   Γι’ αυτό, όταν ακούμε στην Ελλάδα περί ΚΚ, και άλλες τέτοιες χαζομάρες, μάλλον θα πρέπει να μειδιούμε με συγκατάβαση και φιλικό χτύπημα στην πλάτη. Το θέμα δεν είναι πολιτικό, ανήκει στη σφαίρα της νοητικής μειονεξίας, ή σε κλάδο της ιατρικής επιστήμης. Εκτός και αν πρόκειται περί εντελώς άχρηστου, ανίκανου, ζηλόφθονου και κομπλεξικού ατόμου, της κατηγορίας… «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα»! Οπότε το πράγμα αλλάζει. Γίνεται επικίνδυνο και θέλει απομόνωση, ή αντίβαρο… Κασιδιάρη. Να πλακωθούν μεταξύ τους, να αλληλοεξουδετερωθούν και να ησυχάσουμε οι υπόλοιποι!