Τα «εθνικά σύμβολα» ως υπεργολάβοι μικροκομματικών συμφερόντων.

Οι «εμβληματικές προσωπικότητες», η καπηλεία, ο ευτελισμός και η προστασία τους.

Το χαζό σύμβολο - το ξύπνιο σύμβολο!

  

   Ο λόγος γιά τον Μανώλη Γλέζο. Γιά όσους, τυχόν, αγνοούν ή «κουτσογνωρίζουν» την Ιστορία, η αλήθεια έχει ως εξής:

    -Το βράδυ της 30^ης Μαΐου 1941, δύο παράτολμα νεαρά παιδιά, ούτε 20, καν, ετών πραγματοποιούν την πρώτη ηρωική πράξη αντίστασης στη χώρα. Μέσα στη νύχτα, και καθώς η τεράστια γερμανική σημαία κυμάτιζε, περήφανα κι αλαζονικά, στην καρδιά της κατακτημένης Ελλάδος, στην Ακρόπολη, αιφνιδίασαν τους Γερμανούς που γιόρταζαν την πτώση της Κρήτης και την ολοσχερή κατάκτηση των Βαλκανίων. Μεθυσμένοι από το κρασί της νίκης και του δείπνου τους, χαλάρωναν και άφησαν εκτεθειμένα κάποια «μαλακά υπογάστρια», όπως ο ιστός στην Ακρόπολη. Οι δύο τολμηροί νεαροί σαλτάρισαν στον Ιερό βράχο, κατέβασαν την γερμανική σημαία, την δίπλωσαν και την πέταξαν σε μιά βαθειά καταβόθρα του λόφου. Η σημαία δεν βρέθηκε ποτέ! Αλλά οι Γερμανοί φρύαξαν!

   (Σημ. Κάποιοι ισχυρίζονται πως η σημαία, λόγω νύχτας, ήταν ήδη κατεβασμένη και διπλωμένη στη βάση του ιστού της, απ’ όπου και την πήραν. Όμως σε κάθε περίπτωση, επ’ ουδενί μειώνεται η αξία του ηρωικού εγχειρήματος).

   Οι δύο νεαροί συνέχισαν την αντιστασιακή τους δράση και όταν, μετά και τον εμφύλιο, τα πράγματα ηρέμησαν οι δρόμοι τους χώρισαν.

   Και εδώ αρχίζει η επιμέτρηση, ο προβληματισμός και οι διχογνωμίες. Ο μεν Σάντας, κλασσικός τύπος σεμνού ήρωα, απεσύρθη διακριτικά κρατώντας ταπεινότητα, σοβαρότητα και ήθος αλώβητα. Χωρίς να απεμπολήσει τα πολιτικά του φρονήματα και χωρίς να ζητήσει οιαδήποτε ανταλλάγματα της κορυφαίας πράξης φιλοπατρίας και αυταπάρνησης. Την θεώρησε χρέος και οφειλή προς την πατρίδα. Ο δε Γλέζος, επέλεξε να κλωτσήσει το μεγαλείο του παλιού ηρωικού κατορθώματος και αντί, ιστάμενος υπεράνω διχαστικών αντιπαλοτήτων, να απολαμβάνει καθολικού σεβασμού και εκτιμήσεως, εμπλέκεται σε μικροπολιτικά παιχνίδια και σαχλά καμώματα, (δήμαρχος ένα φεγγάρι της Απειράνθου Νάξου!).  Αποδεικνύει έτσι πως ο ηρωισμός δεν συνοδεύει πάντα την φρόνηση και τη συνειδητή διάθεση προσφοράς και αυτοθυσίας, οπότε έχει και αξία, αλλά ενίοτε είναι προϊόν παρορμητικής επιπολαιότητος, αμυαλιάς και νεανικής παλαβομάρας. Το παράδειγμα του Μίκη που, από κάποια στιγμή κι ύστερα, κατάλαβε και βγήκε από το κουβά με τα σκ… , χωρίς να καταθέσει πολιτική ταυτότητα, παραμένοντας μεγάλος στην συνείδηση όλων των Ελλήνων, αναδεικνυόμενος σε «εθνικό κεφάλαιο» και κερδίζοντας τη γενική αποδοχή, τον Γλέζο δεν τον άγγιξε!

   Οπότε, λειτουργεί με τη λογική πως, όποιος έκανε κάποτε μιά σπουδαία πράξη αυτοθυσίας, δικαιούται ως και να παίξει… εξτρέμ, αριστερό πάντα, στην Εθνική Ελλάδος! Παρασύρεται σε κομματικές σκοπιμότητες και μπαίνει στον πολιτικό κυκεώνα «παίζοντας» παιχνίδια που δεν γνωρίζει. Με μόνο προσόν τον τίτλο του «εθνικού συμβόλου», αφήνει να τον περιφέρουν -οι τα πάντα καπηλευόμενοι… «σύντροφοι»- σαν θλιβερό επιτάφιο σε λιτανείες και… λαϊκές αγορές με κρεμασμένη ταμπέλα: «Εθνικό σύμβολο, ό,τι προαιρείστε!». Να τον ταλαιπωρούν βιολογικά, (πορείες στη Βουλή με δακρυγόνα), και να τον εκθέτουν αφήνοντάς τον να φλυαρεί και να σαχλαμαρίζει με αφελείς, επικίνδυνες και άκρως κομμουνιστικές οικονομικές θεωρίες που τρομάζουν τον κόσμο. Και γενικώς να τον μετατρέπουν σε γραφική φιγούρα, καθώς μετά από κάθε ανοησία που πετάει, υπαινίσσονται, (-Άστε, μωρέ, τον Γλέζο να λέει. Μην τον παίρνετε στα σοβαρά. Αυτός είναι απλώς… «εμβληματική φιγούρα»!), εννοώντας πως είναι… «κούκου» και ό,τι του 'ρθει λέει! Το… «σύμβολο»!

   Τελευταία, αναζητούν σε αποθήκες σκουριασμένων μηχανών, τίποτε πεταμένο «γκαζοζέν» γιά να τον πηγαινοφέρνει στις… Βρυξέλλες, σε περίπτωση εκλογής του. Αυτός ο σπουδαίος… ήρωας, δεν μπαίνει, λέει, σε αεροπλάνο. Φοβάται!

   Πιστεύοντας ακράδαντα πως «τα στερνά κρίνουν τα πρώτα» και πως «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι», δεν μένει -γιά να κλείσω- παρά μόνο η φράση: "Κάποιος να του μιλήσει γιά την... Rexona"!… Kρίμα στο...«σύμβολο»!