Κάθε τρίτο του αιώνα, περίπου…!

Η Ελλάδα ως σύγχρονος Σίσυφος!

 

"'Οταν περνάει το πεπρωμένο, να είσαι εκεί!" Γερμένος, τουρλωμένος και με μπόλικη βαζελίνη διαθέσιμη.

   - Αρχίζουμε από τα τέλη του 19^ου αιώνα. Ας πούμε από το 1882, με τις κυβερνήσεις Χαρ. Τρικούπη να πηγαινοέρχονται στην εξουσία. Περί τα τέλη της κυριαρχίας του, η Ελλάδα πτωχεύει ξανά. Κάπου τότε ο πανέξυπνος Γ.Σουρής είχε γράψει:  

"Και ήτο για το Σύνταγμα παντού συνομιλία,

και ο Τρικούπης έγραψε πως πταίει η βασιλεία,

Και είδε ο Γεώργιος πως του 'γιναν κουνούπι

και δυό βεντούζες έβαλε στο Σύνταγμα κοφτές,

κι εκάθησε στο θρόνο του και είπε στον Τρικούπη

«έλα λοιπόν να κυβερνάς εσύ οπού δεν φταίς!»

...........................................................

Κι εβγήκε ο Χαρίλαος από τη φυλακή

κι εφύτρωσε Πρωθυπουργός με κόκκινο βρακί,

...........................................................

Και πάταγος ηκούετο και οχλοβοή μεγάλη,

και ο Τρικούπης έπεσε βαρύς στα χαμηλά,

και ήλθαν τρίτοι, δεύτεροι, και τέταρτοι και άλλοι,

και κάθε τόσο κόμματα εγένοντο πολλά.

Ο δε Μεγαλειότατος δεν έλεγε μια λέξη

και μόνος του εψιθύριζε «ας βρέξει ότι τρέξει»

   Άντε εσύ μετά να συνεφέρεις τη χώρα!

   - Στα 1917, η κυβέρνηση Βενιζέλου βγήκε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, με «όραμα» την Ελλάδα των…  36 Ηπείρων και των 48… Θαλασσών και με απώτερο στόχο να πάρουμε την… Πόλη! (Τα «οράματα» που σε παλαιότερη ανάρτηση έγραφα πως σιχαίνομαι!). Γνωστό το τί… μακρύ πήραμε και εκ ποίων! Ήττα, καταστροφή, διάλυση των πάντων.

   Τρομάξαμε να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά, μέχρι που μας πρόλαβε ο Β' Πόλεμος.

   - Στο 1949, τέλειωσε, ευτυχώς, ένας βλακώδης εμφύλιος πόλεμος που άφησε μιά χώρα θρύψαλα! Φτού κι απ’ την αρχή, μπας και «τσουλήσουμε» την πέτρα στην κορυφή!

   - Το 1981, η λαίλαπα του Αντρέα εγκατέστησε την αναίδεια, την προπέτεια, την ιταμότητα και το θράσος στην Ελλάδα. Με όλα τα παρεπόμενα. Σήψη και διαφθορά, παντού. Φυσικό επακόλουθο, πάλι χρεοκοπία! Σε όλα τα επίπεδα και κυρίως στην παιδεία, το κύτταρο της όποιας ελπίδας γιά ένα καλύτερο αύριο.

   Νέες θυσίες, κόποι, στερήσεις! Άντε μπας και γίνει κάτι. Αγάντα, αδέλφια ν’ ανέβουμε το βουνό…

 

   - Το σωτήριο έτος 2014, έρχεται ο Τσίπρας με τα φουσάτα του. Γκντουπ!, η πέτρα πάλι κάτω!

   Ο καλός Θεός ας βάλει το χέρι του. Το 2047 φαντάζει πολύ μακρινό… Τουλάχιστον γιά τη γενιά μας! 
   Νάτο το… όραμα, που λέγαμε!