Απολογισμός. Μετά τη μπόρα η ηρεμία.

Κέρδη και ζημίες. Mε λίγες και σταράτες κουβέντες.

... και να μας... γράφουν!

   Όπως είναι και λογικό και αναμενόμενο, όλοι οι λαλίστατοι της συντεχνίας των «παραθύρων» έχουν τη δική τους ερμηνεία των εκλογικών αποτελεσμάτων. Aνάλογα με τα κομματικά γυαλιά που φορούν και τα συμφέροντα που εξυπηρετούν. Γιατί όχι και η στήλη! Που, στο κάτω-κάτω, δεν προσβλέπει πουθενά, ούτε και προσδοκά τίποτα κι από κανέναν.

   - ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτο κόμμα και αναμφισβήτητα ο νικητής των Ευρωεκλογών. Αυτό στα συν. Στον αντίποδα, εκείνο το πομπώδες «σήμερα ψηφίζουμε, αύριο φεύγουν», και ανατροπή… ούρδου, δεν «πέτυχε»! Κι αυτό γιατί… «έτυχε» το άθροισμα ψήφων ΝΔ και οβιδιακού ΠΑΣΟΚ, να ξεπερνά, κατά πολύ, το πλήθος των δικών του. Πολύ απλό!

   - ΝΔ. Στα μείον, ασφαλώς, η μεγάλη πτώση της εκλογικής της δύναμης, βασισμένη στο ότι ο λαός έφθασε στα όρια αντοχής του. Στα συν η μη επιτυχία του βασικού στόχου των αντιπάλων της. Αυτό της δίνει ανάσα και προσωρινή παραμονή στην εξουσία. Μαζί όμως με έντονη έκφραση της λαϊκής δυσαρέσκειας και απαίτηση γιά αλλαγή πολιτικής. Ποιάς; Δικό της πρόβλημα!

   - ΠΑΣΟΚ, (ή όπως αλλιώς το πούμε). Έχασε μεγάλο κομμάτι του, (στα μείον), αλλά πολύ λιγότερο του αναμενομένου. Τo colpo grosso του εκβιασμού της τελευταίας στιγμής από τον Βενιζέλο, έπιασε. Εκ του αποτελέσματος κρινόμενο.

   - Χρυσή Αυγή. Στα αρνητικά της, η συστηματική αλήτικη ρητορική και η χυδαία συμπεριφορά των τραμπούκων πρωτοκλασσάτων στελεχών της. Αν μέσα στα ξυρισμένα κεφάλια είχαν και λίγο «νιονιό», θα σάρωναν! Παρ’ όσα λέγονται περί… ναζιστικών, φασιστικών κ.λπ. ανοησιών, τα εθνικιστικά κινήματα κυριάρχησαν στην Ευρώπη. Όταν σε μιά φιλελεύθερη, σχεδόν ελευθεριάζουσα, Γαλλία βγαίνει πρώτη η Λεπέν, (το ίδιο σε Ουγγαρία, Αυστρία), δεν μπορείς να μιλάς γιά... ναζισμό, αλλά γιά εθνική αυτοπροστασία! Και όταν σε όλα τα προηγμένα ευρωπαϊκά κράτη ο εθνικισμός καλπάζει, εδώ πάλι καλά που έχουμε μονοψήφιο νούμερο της Χ.Α. Οι φόβοι της πανευρωπαϊκής ακροδεξιάς είναι όχι μόνο υπαρκτοί, αλλά έντονοι, εκφραζόμενοι ποικιλοτρόπως. Από… τον ήπιο «ευρωσκεπτικισμό» μέχρι το έξαλλο και βίαιο… «ούστ! στη λαθρομετανάστευση»! 

   Εκεί, στο τελευταίο, εστιάζεται η βασική αιτία που φουσκώνει τους πανευρωπαίους… «φουσκωτούς». Με απλά -πολύ, πολύ απλά λόγια- όταν το ψωμί στη χώρα σου λιγοστεύει, τότε σ’ ενοχλεί να το τρων οι ξένοι κι όχι οι συμπατριώτες σου! Η λάθος αντιμετώπιση της Χ.Α. αποδεικνύεται πως την τρέφει!

   - Το Ποτάμι. Η επίδοσή του πολύ καλή γιά νεοεμφανιζόμενο κόμμα. Αναμένονται περισσότερα δείγματα γραφής.

   - ΚΚΕ. Τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, ο λαός, η ταξική πάλη, η αποκατάσταση του… Στάλιν. Τα γνωστά!

   - «Ανεξέλεγκτοι» Έλληνες. «Εμπρός στον δρόμο που χάραξε ο… Κουβέλης»! Μία αδικαιολογήτως υπάρχουσα δεξιά συνιστώσα που κλείνοντας τον κύκλο της, τραβάει νομοτελειακά προς τη δύση.

   - ΔΗΜΑΡ (και κάτι τσόντα στον τίτλο, όπως επιμένει ο κυρ-Φώτης). Θυμίζει… υγραέριο. Μόλις βγήκε από τη φιάλη, εξαερώθηκε! Νομίζω επέστη η στιγμή που ο συμπαθέστατος κυρ-Φώτης θα γίνει κάδρο στον τοίχο, πίσω από το γραφείο του νέου προέδρου! (Εννοείται, όσο θα υπάρχει τέτοιος).

   - ΛΑ.Ο.Σ. Ο καημένος! Πάλι έφτασε στην πηγή, αλλά νερό… τσού! Πάντως υπερκέρασε Λεβέντη, Πολύδωρα, Βεργή, Καποδίστρια και, εμφανώς, τους Κυνηγούς, Κατσανέβα, Σαββούρα, μαζί με τον επικίνδυνο άλλον. Εκείνον τον… «Χαρίζω οικόπεδα, κ.λπ.». Ας όψεται ο «Γιαγκούλας» Βγενόπουλος,  ο… «παλιοΣίνγκιουλας»! Κρίμα στα έξοδα.

   Συμπαθείς ηττημένοι κι αντιπαθείς νικητές.

   Στους πρώτους, μακράν, ο λεβέντης Μιχαλολιάκος του Πειραιά και στους δεύτερους, η αλαζονική «Πριγκίπισσα Ειρήνη» της Αττικής, με την κλασσική ξύλινη νικητήρια αερολογία.

   Συμπαθείς νικητές και αντιπαθείς ηττημένοι.

   Πρώτοι από τους πρώτους ο σεμνός και ευπρεπής Αθηναίος Δήμαρχος Καμίνης και ο πράος και γελαστός Θεσσαλονικιός Τζιτζικώστας. Στην… απέναντι όχθη ο μουρτζούφλης εθνικός μας… κόουτς Γ. Ιωαννίδης.

   Και τώρα, ο μεγάλος ηττημένος των χθεσινών εκλογών: Η Αυτής Εξοχότης  η Χώρα!!! 

   Γιατί από σήμερα αρχίζει μιά μακρά και παρατεταμένη προεκλογική περίοδος -σιγά που ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει την ευκαιρία γιά το τελευταίο και αποφασιστικό του γιουρούσι- με αποτέλεσμα να παραλύσουν τα πάντα στην ήδη υπολειτουργούσα κρατική μηχανή! Κανείς και τίποτε δεν θα δουλεύει. Όλοι θα περιμένουν τις... εκλογές και ό,τι χτίστηκε, πετραδάκι-πετραδάκι και με ιδρώτα και αίμα, θα διαλυθεί κάτω από το βάρος της αδράνειας, του πισωγυρίσματος, του λαϊκισμού, των υποσχέσεων και των παροχών-αντιπαροχών. Ένθεν κακείθεν. 

   Εδώ είσαστε κι εδώ είμαι!