Mario de Adrande. Βραζιλιάνος ποιητής, συγγραφέας, δοκιμιογράφος, ιστορικός τέχνης και μουσικολόγος.
 |
| Μάριο ντε Αντράντε |
Κάπου μου έπεσε στην «πλώρη» το πιό
κάτω κείμενο. Γιά «ειδικούς», αλλά και γενικότερους λόγους ενδιαφέροντος, το
αναρτώ. Ας το προσέξουν οι νέοι. Αυτοί μπορούν να «προκάμουν» και να επωφεληθούν.
Όσο υπάρχει ακόμη καιρός….
«Μέτρησα τα χρόνια μου και
συνειδητοποίησα, πως μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι έχω ζήσει
έως τώρα... Αισθάνομαι όπως το παιδάκι που κέρδισε μιά σακούλα καραμέλες: Τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία, αλλά όταν παρατήρησε πως του απέμεναν λίγες,
άρχισε να τις γεύεται λίγο-λίγο και με βαθιά απόλαυση.
- Δεν έχω πλέον χρόνο γιά να μετέχω σε συζητήσεις φλύαρες κι αδιέξοδες, όπου συζητούνται καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι όλα αυτά δεν θα καταλήξουν πουθενά.
- Δεν έχω πιά χρόνο γιά να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους οι οποίοι, παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν ακόμη ωριμάσει.
- Δεν έχω πιά χρόνο γιά να λογομαχώ με μετριότητες.
- Δεν θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.
- Δεν ανέχομαι τους «διαχειριστές» και τους καιροσκόπους.
- Με ενοχλεί η ζήλια όσων προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους γιά να οικειοποιηθούν τη θέση, το ταλέντο και τα επιτεύγματά τους.
- Απεχθάνομαι να είμαι μάρτυρας των μικροτήτων που γεννά η μάχη και ο διαγκωνισμός γιά ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται πλέον γιά το περιεχόμενο... Μετά βίας συζητούν γιά την «επικεφαλίδα»!
- Ο χρόνος μου είναι λίγος γιά να τον σπαταλώ σε τίτλους και επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία. Η ψυχή μου βιάζεται, δεν έχω πολύ χρόνο... Μου έμειναν πολύ λίγες καραμέλες στη σακούλα...
- Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.
α. Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
β. Που δεν επαίρονται γιά το θρίαμβό τους.
γ. Που δεν θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
δ. Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
ε. Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
στ. Που δεν βάζουν προτεραιότητα στην ζωή τους το
- Δεν έχω πλέον χρόνο γιά να μετέχω σε συζητήσεις φλύαρες κι αδιέξοδες, όπου συζητούνται καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι όλα αυτά δεν θα καταλήξουν πουθενά.
- Δεν έχω πιά χρόνο γιά να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους οι οποίοι, παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν ακόμη ωριμάσει.
- Δεν έχω πιά χρόνο γιά να λογομαχώ με μετριότητες.
- Δεν θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.
- Δεν ανέχομαι τους «διαχειριστές» και τους καιροσκόπους.
- Με ενοχλεί η ζήλια όσων προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους γιά να οικειοποιηθούν τη θέση, το ταλέντο και τα επιτεύγματά τους.
- Απεχθάνομαι να είμαι μάρτυρας των μικροτήτων που γεννά η μάχη και ο διαγκωνισμός γιά ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται πλέον γιά το περιεχόμενο... Μετά βίας συζητούν γιά την «επικεφαλίδα»!
- Ο χρόνος μου είναι λίγος γιά να τον σπαταλώ σε τίτλους και επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία. Η ψυχή μου βιάζεται, δεν έχω πολύ χρόνο... Μου έμειναν πολύ λίγες καραμέλες στη σακούλα...
- Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.
α. Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
β. Που δεν επαίρονται γιά το θρίαμβό τους.
γ. Που δεν θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
δ. Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
ε. Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
στ. Που δεν βάζουν προτεραιότητα στην ζωή τους το
χρήμα, αλλά το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν
μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
- Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
- Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να
- Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
- Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να
αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων...
- Με ανθρώπους των οποίων τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
- Με ανθρώπους των οποίων τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
- Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο γιά να ζήσω με την ένταση που μονάχα η ωριμότητα
μπορεί να σου χαρίσει.
- Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν...Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιό νόστιμες από όλες όσες έχω ήδη φάει.
- Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και συμβατός με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου...»
- Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν...Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιό νόστιμες από όλες όσες έχω ήδη φάει.
- Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και συμβατός με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου...»
Συμπέρασμα:
β) «Οι σοβαροί άνθρωποι παίρνουν
τη ζωή στην πλάκα, ενώ οι σοβαροφανείς είναι άνθρωποι της πλάκας». (Αποδίδεται
στον Orpheas (1942-?).
Κάτι ανάλογο γιά τους φίλους μας
είχε διατυπώσει και ο Γ. Σεφέρης.
«Κι αν ο αγέρας φυσά, δε μας δροσίζει
κι ο ίσκιος μένει στενός κάτω απ’ τα κυπαρίσσια
κι όλο τριγύρω ανηφόρι στα βουνά.
Μας βαραίνουν οι φίλοι
που δεν ξέρουν πιά πως να πεθάνουν.»
κι ο ίσκιος μένει στενός κάτω απ’ τα κυπαρίσσια
κι όλο τριγύρω ανηφόρι στα βουνά.
Μας βαραίνουν οι φίλοι
που δεν ξέρουν πιά πως να πεθάνουν.»
Ένα παρεμφερές έγραψε και ο Έζρα
Πάουντ. ( Αμερικανός ποιητής. (1885-1972).
«Μου αρκούν οι λίγοι,
μου αρκεί ο ένας,
μου αρκεί ο… κανένας…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου