Το γάλα και οι ντόπιοι Γαλάτες γαλατάδες.

Ώδινεν όρος και έτεκε μυν!

Αγελάδες γιά...  άρμεγμα

    Ξεκαθαρίζω εξ αρχής. Απογαλακτίστηκα εντελώς από την χρονιά της Α΄ Δημοτικού. Αιτία το γάλα που μοίραζε η UNRA στα σχολεία. Καμένο, κακόγευστο, αηδιαστικό. Έκτοτε δεν έβαλα γάλα στο στόμα, ποτέ, ούτε γουλιά!

   Έτσι το πολύ πρακτικό τσίγκινο ποτηράκι, αυτό που σχηματιζόταν με τα μικρά τσέρκια που ανέβαιναν τηλεσκοπικά φρακάροντας το ένα μέσα στο άλλο και το οποίο κουβαλούσα κλειστό στην τσέπη της μπλε ποδιάς, χρησιμοποιήθηκε έκτοτε μόνο γιά νερό.

   Πριν καλά-καλά συνέλθω γευστικά από την  πρώτη πρωινή αναγούλα της αναπόφευκτης  κουταλιάς μουρουνόλαδου, ένα δεύτερο χτύπημα αηδίας πήγαινε πάρα πολύ γιά τις αντοχές μου. Οπότε στο δίλημμα «αηδία ή καχεξία» ο δείκτης προτίμησης έδειχνε, σταθερά και αναφανδόν, το δεύτερο.

   Έκτοτε η πρόσληψη του απαραίτητου ασβεστίου γινόταν με τίποτε κρεμούλες, (άλλη αηδία κι αυτή), κάτι διαφανείς φετούλες κασέρι, (σε έξτρα περιόδους προσωρινής οικογενειακής οικονομικής άνθησης), και με τα ίχνη του τριμμένου σκληρού κεφαλοτυριού, στις κορυφές της προσφιλούς μακαρονάδας. Ώσπου, αρκετά αργότερα, το βούτυρο Κερκύρας, στο χάρτινο περιτύλιγμα, προσπαθούσε, ματαίως, να καλύψει το χαμένο έδαφος. Έτσι οι γραμμές στον τοίχο της αυλής, που σημείωναν το μπόι, σταμάτησαν στο 1.70 και από εκεί δεν κούνησαν ούτε χιλιοστό!

   Η πιό πάνω εισαγωγή έγινε γιά μερική δικαιολόγηση, ένεκα και της έμφυτης αποστροφής μου προς το είδος, του γεγονότος πως «δεν καταλαβαίνω Χριστό» από αυτόν το πόλεμο που σηκώθηκε τελευταία γιά το γάλα! Και δεν διστάζω να ομολογήσω ότι δεν αισθάνομαι ουδεμία μειονεξία προς τούτο. Γιά μένα αυτή η βαβούρα είναι το ίδιο καταληπτή όσο και οι «πτυχώσεις του χωροχρόνου αμέσως μετά την πρώτη στιγμή της έκρηξης του BANG»!

   Εδώ κοτζάμ Υπουργοί ομολογούν άγνοια γιά κάτι που υπέγραψαν, αφελώς και χαζοχαρούμενα, και άλλαξε τη ζωή, (και τα φώτα), ολόκληρου λαού και συνεχίζουν να κυβερνούν αμέριμνοι κι ωραίοι, (ως Έλληνες!), και θα κωλώσω εγώ που δεν αντιλαμβάνομαι γρι από ένα δευτερεύον θέμα;

   Ξέρω όμως, πάρα πολύ καλά, πως αυτό το βασικό διατροφικό προϊόν, σε όλο τον κόσμο, παράγεται από τα ίδια ζώα, με τις ίδιες διαδικασίες και προσφέρεται γιά κατανάλωση στην αγορά με τους ίδιους τρόπους! Γιατί, λοιπόν, να μην εφαρμοστούν κι εδώ οι ίδιοι κανόνες και οι ίδιες -όποιες κι αν είναι οι αυτές- πρακτικές και μέθοδοι διάθεσης; Γιατί; 
   Η γνωστή κουτοπόνηρη θεωρία περί της «ιδιαιτερότητος» συνθηκών και λαού, είναι αυτή ακριβώς που μας οδήγησε στο σημερινό μας χάλι. Ο ίδιος συνδυασμός της μπερμπαντιάς του Καραγκιόζη, του κουτοπόνηρου ραγιαδισμού του τσανακογλείφτη Χατζηαβάτη, της αγαθιάρικης βλαχολεβεντιάς του ορεσίβιου Μπαρμπαγιώργου και της κουτσαβακίστικης ψευτομαγκιάς του θρασύδειλου Σταύρακα.

   Στο σημερινό πανάθλιο πάνελ του ελληνικού κοινοβουλίου όλες οι χαρακτηριστικές φιγούρες του Θεάτρου Σκιών παρελαύνουν με χαρακτηριστική επιτυχία. Όλοι, τάχατες, κόπτονται γιά τον λαό, το συμφέρον του και το καλό του. Όμως το μόνο που πράγματι τους ενδιαφέρει είναι η πάρτη τους και η πολιτική τους επιβίωση. Εξ ού οι δολιχοδρομήσεις, τα σάλτα, οι κωλοτούμπες, τα ψευτονταηλίκια στο γυαλί και τα «τράβα με κι ας κλαίω»! 
   Σιγά που θα τολμήσουν να ρίξουν την Κυβέρνηση αυτοί που «ξετσουτσουρδώνουν» και… βελάζουν τώρα γιά το γάλα με τα διάφορα: «αυτό εγώ δεν το ψηφίζω», γιά τοπική κατανάλωση στα καφενεία του χωριού! Και να αυτοχειριαστούν πολιτικά, τώρα μάλιστα που οι εθνικές εκλογές αχνοφαίνονται στον ορίζοντα. Αμ, πριτς! «Βαστάτε Τούρκοι τ’ άρματα» και προσοχή στα… καλσόν. Είναι κινέζικα, κακής ποιότητος και σκίζονται με το παραμικρό!

   Κατά τα άλλα, είναι πασίγνωστο πως το γάλα προκαλεί τυμπανισμό και πολλά αέρια!