Κριμαία. Το μήλο της έριδος και η ώρα «0».

Και όμως υπάρχει μέση λύση!

Η Ουκρανία και το... μήλο της έριδος.

   Με εκατέρωθεν λεονταρισμούς και νταηλίκια η κατάσταση «σπρώχνεται» σε έναν πόλεμο που, όμως, δεν πρόκειται να γίνει ποτέ!

   Τα διακυβευόμενα συμφέροντα, αυτά που θα ξεδιαλύνει η σύρραξη, είναι τεράστια, αλλά εκείνα που εξυπηρετούνται από τον «μη πόλεμο» είναι ακόμη μεγαλύτερα. Οπότε…

   Πάντως, παρ’ όλα με τα γιαλαντζί γυμνάσια, τις κρυόμπλαστρες επιδείξεις και τις πολεμικές φιοριτούρες, ιδίως των Ρώσων, και τις άνευρες απειλές των Αμερικανοευρωπαίων το πράγμα γενικώς  εμφανίζει μιά μεγάλη βαριεμάρα γιά πόλεμο. Και πόλεμος δεν θα γίνει!

   Παρ’ όλα αυτά, και με δεδομένη τη γεωγραφική θέση της Κριμαίας, την πληθυσμιακή της σύνθεση και τα οικονομικοπολιτικά δεδομένα της ευρύτερης περιοχής, η προσφορότερη λύση είναι αυτή που θα προτείνει, κατωτέρω, η στήλη. Και παρακαλούνται όλοι οι εμπλεκόμενοι ηγέτες να δείξουν ιδιαίτερη προσοχή, καθ’ όσον η λύση αυτή κινείται στη μέση οδό. Εκείνη της καμήλας!

Θα μπορούσε, λ.χ. η Κριμαία, εκάστη Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή να ανήκει στην Ρωσία και εκάστη Τρίτη, Πέμπτη και Σάββατο στην Ουκρανία. Την δε Κυριακή, ως γνωστόν ημέρα αναπαύσεως και του Θεού ακόμη, θα μπορούσε να τυγχάνει ανεξάρτητη!

   Εννοείται πως, κατόπιν σχετικών διαπραγματεύσεων, θα μπορούσε να αλλάξει η σειρά και, π.χ. η Ρωσία να την κατέχει Τρίτη, Πέμπτη και Σάββατο και η Ουκρανία τις άλλες. Καθώς επίσης και η μέρα της ανεξαρτησίας θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης και να μην είναι, υποχρεωτικά, Κυριακή. Τέλος μοναδικό σημείο τριβής θα αποτελούν οι αργίες, οι εθνικές εορτές και οι επέτειοι. Όμως υπάρχει η δυνατότης κωδικοποίησης και μεταφοράς τους, κάτι σαν την γιορτή του Αγ. Γεωργίου που μετακινείται όπως μετακινείται και το…. της κουμπάρας κι ο κουμπάρος δεν μπορεί να φάει ψάρι! Όλα αυτά αποτελούν ψιλολεπτομέρειες. Καλή θέληση αρκεί και νομίζω πως αυτή διακατέχει όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές. Οπότε η λύση στην κατανομή του χρόνου επικυριαρχίας θα εξευρεθεί και αυτό θα γίνει σε λίγο χρόνο. Συνεπώς δημοψηφίσματα, εντάσεις και κρίσεις πάνε περίπατο.

   Με την ως άνω σολομώντεια λύση τα αντίστοιχα κοινοβούλια θα λειτουργούν και θα νομοθετούν κανονικά, εντός του χρόνου δικαιοδοσίας του, έκαστον. Οι πολίτες, ανάλογα με τη βούληση εκάστου, θα τοποθετούνται σε όποια εθνικότητα και όποια υπηκοότητα θέλουν και θα εφαρμόζουν όποιο νόμο τους γουστάρει, επωφελούμενοι από τον δημιουργικό ανταγωνισμό παροχών που θα υπάρξει στις δύο Βουλές! Αδελφά έθνη είναι, φυλετικά ίδιοι, θα συνεννοούνται μιά χαρά. Εδώ εμείς τα βρίσκουμε με τον… Απανωκούμπο που τιμά τον ελληνισμό στο ΝΒΑ, κι αυτοί θα τα χαλάσουν;). Στο κάτω-κάτω, τόσα χρόνια πώς ζούσανε ήρεμα και αρμονικά και τώρα θυμήθηκαν να φάει ο ένας το γούργουρα του άλλου;

   Από νομισματικής πλευράς θα μπορούσαν να υιοθετήσουν το ευρώ, ή ακόμη πιό προχωρημένα, το δολάριο, οπότε κάνοντας «μαύρη» αγορά με το ρούβλι ή το ντόπιο γρίβνα, (άκου νόμισμα: γρίβνα!), να τα «κονομήσουνε» όλοι και να πλουτίσουνε στο «πιτς φυτίλι»! (Αυτό θα πει σωστή οικονομική πολιτική).

   Συμπέρασμα, αν το πείραμα πετύχει, θα μπορούσε να επεκταθεί και σε όσες ουκρανικές ανατολικές επαρχίες ορέγεται ο Μόσχοβος και περιμένουν τις εξελίξεις στην Κριμαία γιά να ξεσηκωθούν κι αυτές.

   Η σοφή καμήλα δείχνει τον δρόμο, αλλά πού μυαλό στον homo sapiens!