ΚΡΙΜΑΙΑ. Η επόμενη μέρα.

Η αυλαία άνοιξε, η παράσταση αρχίζει!

Πληθυσμιακή αναλογία Κριμαίας

 

   Με αποτέλεσμα-απόφαση της τάξεως άνω του 95% δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια γιά σχόλια και αντιρρήσεις. Ούτε οι κλασσικές δικαιολογίες περί βίας και νοθείας και τέτοια παρεμφερή ευσταθούν, ούτε ο παράγων λευκό-αποχή, ή όποιο άλλο εφεύρημα των ηττημένων μπορεί ν’ αλλάξει την πραγματικότητα. Και αυτή είναι μία και απλή. Στο σύνολό του ο λαός της Κριμαίας θέλει να ανήκει στην Ρωσία και όχι στην Ουκρανία. Το γιατί είναι και απλό και οφθαλμοφανές, με αρκετές ατράνταχτες αποδείξεις, αλλά και προσδοκίες γιά το μέλλον του.

   Κατ’ αρχήν ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, το μεγαλύτερο, είναι αυθεντικοί Ρώσοι. «Αναντάμ-παπαντάμ», που λέμε, καθώς γιά χρόνια η Κριμαία αποτελούσε τμήμα της Ρωσίας.

   Συγκεκριμένα, μετά την κατάλυση του Χανάτου της Κριμαίας, κατά το 1783, και την διασπορά των μουσουλμάνων Τατάρων στις γύρω μουσουλμανικές περιοχές, η Κριμαϊκή χερσόνησος, αμιγώς χριστιανική πλέον, αποτέλεσε τμήμα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, κατ’ αρχήν, και της Σοβιετικής Ένωσης, μετέπειτα.

   Κατά την διάλυση της Ένωσης των 15  Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, (ΕΣΣΔ), το 1991, στην ανεξαρτητοποιημένη Ουκρανία, η οποία σημειωτέον αποτελεί το δεύτερο σε μέγεθος ευρωπαϊκό κράτος μετά την Ρωσία, «κόλλησε» και η Κριμαία. Βασικοί λόγοι αυτής της ένταξης η, μέσα στην αποδιοργάνωση της Σοβιετικής Ένωσης, αδυναμία της εξασθενημένης Ρωσίας να υποστηρίξει σθεναρά, τότε, ζωτικά της συμφέροντα, (όλοι θυμούνται πως σοβιετικά τανκς και άλλα στρατιωτικά οχήματα είχαν φτάσει να πουλιούνται μέχρι το… Μοναστηράκι), το γεωγραφικό ανάγλυφο της περιοχής και ο έλεγχος του στομίου της Αζοφικής θάλασσας. Οι πιό πάνω λόγοι, μαζί με τη διάθεση της Δύσης γιά όσο γίνεται μεγαλύτερη αποδυνάμωση της Ρωσίας, έκαναν τον ανθρώπινο παράγοντα και την βούλησή του να γράφεται στα «παλαιότερα των υποδημάτων» αυτών που έχουν το μαχαίρι και μοιράζουν το καρπούζι-Κόσμο κατά το δικό τους δοκούν και το δικό τους συμφέρον. Έτσι η Κριμαία έγινε, παρά φύσιν, ουκρανική.

   Όμως έχει ο καιρός γυρίσματα και η «γάτα», ο Πούτιν, δεν ήταν δυνατόν ν’ αφήσει ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία που πρόσφερε η μπαχαλοποίηση της Ουκρανίας. Σε μιά χώρα πενόμενη -στις παρυφές της χρεοκοπίας- με τελείως διεφθαρμένες κυβερνήσεις και απόλυτα εξηρτημένη ενεργειακά από τη Ρωσία, δεν ήταν δυνατόν η ρωσική εθνότητα, αλλά και μεγάλο μέρος ουκρανικού πληθυσμού να μην «τσιμπήσει» στο γλυκόλαλο τραγούδι του ισχυρού γείτονα. Και μόνο η προσδοκία γιά καλύτερη ζωή, κάτω από την φαρδιά ρώσικη ομπρέλα, αντί της μίζερης ουκρανικής «κουρελούς», ήταν ικανή να σπρώξει τον πληθυσμό της Κριμαίας, σύσσωμο, στην χθεσινή επιλογή. Εδώ, στην οφθαλμοφανέστατα «λιγδοτάμπαρη» Ελλαδίτσα, το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν» ενός πασιφανώς χαζού παιδιού, ήταν αρκετό γιά να φέρει τεράστια εκλογικά σκορ υπέρ του και δεν θα γινόταν το ίδιο, εν όψει ενός κολοσσού, μάλιστα, όπως η Ρωσία;

   Η ευφυέστατη τακτική Πούτιν και οι επιδέξιοι χειρισμοί του φέρνουν την Κριμαία στην αγκαλιά του και τον έλεγχο των στενών της Αζοφικής στα χέρια του.

   Οι αναιμικοί ισχυρισμοί της απ’ εδώ πλευράς, μαζί με τα σαχλά επιχειρήματα περί «παρανομίας» του δημοψηφίσματος, ξεπερνούν τα όρια της αστειότητος και προχωρούν στην καρδιά του γελοίου. Γιατί από πότε η παμψηφία της βούλησης ενός λαού, εκδηλουμένη αβίαστα και ειρηνικά, αποτελεί παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, και μάλιστα «κατάφορη»; Δηλαδή το σωστό, το δίκαιο και το νόμιμο είναι αυτό που θέλει το… 5% των Ουκρανών;

   Προλαμβάνοντας πιθανές ενστάσεις γιά, δήθεν, κακό παράδειγμα και ξεσηκωμό που θα αλλάξει μαζικά τα σύνορα της Ευρώπης, με αναφορά σε Σκωτσέζους, Καταλανούς, Βάσκους, κ.α. που προγραμματίζουν δημοψηφίσματα γιά ανεξαρτησία, («μάθαν πως… και πλακώσανε…»), η απάντηση είναι πως πρόκειται γιά τελείως διαφορετικές περιπτώσεις. Η Σκωτία ήταν ανέκαθεν τμήμα της Αγγλικής Αυτοκρατορίας, πάλαι ποτέ Μεγάλης Βρετανίας, και όλα τα κομματάκια της Ισπανίας που «ξετσουτσουρδώνουν» και θέλουν… ανεξαρτησία ήσαν από αιώνων τμήματά της. Αλίμονο αν, με ψύλλου πήδημα, άρπαζε ο καθένας ένα μπαϊράκι κι έστηνε… «μικρομάγαζο» με φίρμα κράτος! Κάτι τέτοιο εξυπηρετεί προσωπικές μωροφιλοδοξίες και ατομικά μικροσυμφέροντα χωρίς μακροχρόνιες προοπτικές, κόντρα στα πραγματικά συμφέροντα της αντίστοιχης φυλετικής υποομάδος που ξεσηκώνουν. Τέτοια «κράτη» δεν μπορούν να σταθούν, κυρίως  οικονομικά. Μέχρι και στην Κρήτη ακούγονται, κατά καιρούς, κάτι αποσχιστικοί ψίθυροι! Σαχλαμάρες!

   Στην περίπτωση της Κριμαίας, η κατάσταση θα εξελιχθεί ομαλά και οι ήπιες αντιδράσεις των Δυτικών, (γιά την τιμή των όπλων γενόμενες), θα ξεφουσκώσουν βαθμιαία. Με την Γερμανία εξαρτημένη κατά 85% από το ρωσικό φυσικό αέριο, οι όποιοι λεονταρισμοί μοιάζουν με άσφαιρα πυρά από… «φυσικά αέρια» που προκύπτουν από υπερβολική κατανάλωση… οσπρίων!

   Η υπόθεση Κριμαία είναι τελειωμένη και το μόνο ερωτηματικό που μένει είναι το τί θα γίνει με τα υπόλοιπα κομμάτια της Ουκρανίας που έχουν «μεσοτοιχία» με τη Ρωσία και αναμένεται κι αυτά να ξεσηκωθούν. («-Τί δηλαδή, αυτοί της Κριμαίας είναι πιό μάγκες;»). Εκεί, νομίζω, θα παιχθεί το παιχνίδι Πούτιν-Δύσης και εκεί, μάλλον, η ρωσική «γάτα» θα γίνει υποχωρητική, δίνοντας την ευκαιρία στο δυτικό γόητρο να βάλει το γκολ της τιμής. Ίδωμεν….