Ένα «αίτημα» πρόσκαιρης ανακούφισης από τα αφόρητα αδιέξοδα.
- Όταν η ανασφάλεια της επιβίωσης απλώνεται στη
χώρα.
- Όταν ο λαός, αποπροσανατολισμένος, «παλαβώνει» από την απόγνωση.
- Όταν η φτώχεια κι η ανέχεια μαστίζουν την κοινωνία η οποία, ένεκα τούτου, χάνει τα ιδανικά και το ηθικό της έρμα.
- Όταν τα πολιτικά πάθη οξύνονται επικίνδυνα και οι πολιτικές αντιπαλότητες μεγεθύνονται.
- Όταν τα «μικρά» που χωρίζουν γιγαντώνονται και τα «μεγάλα» που ενώνουν παραβλέπονται, με αποτέλεσμα την εξαΰλωση της αναγκαίας εθνικής ομοψυχίας.
- Όταν η πνευματική αγκύλωση καθηλώνει τη ζωοδότρια «στροφορμή» της νόησης.
- Όταν η αφροσύνη κι ο «φουριόζος» παραλογισμός επικρατούν της σύνεσης και της ήρεμης σκέψης.
- Όταν η πολιτική δογματική τύφλωση καταργεί τον ουσιαστικό και δημιουργικό διάλογο.
- Όταν η βλακεία, η αμορφωσιά και η αγένεια υπερτερούν της ευφυΐας, της παιδείας και της ευπρέπειας.
- Όταν η απάτη, η «αρπαχτή», το «βόλεμα», η διαπλοκή, η ιδιοτέλεια και η πάσης φύσεως «κομπίνα», γίνονται καθεστώς και τρόπος ζωής.
- Όταν το σαράκι της διαφθοράς και η ηθική γάγγραινα σαπίζουν βαθμιαία και αποσυνθέτουν τον κοινωνικό ιστό.
- Όταν οι ηγεσίες, (συλλήβδην), αποδεικνύονται ελάχιστες και, όντας κατώτερες των περιστάσεων, δεν εμπνέουν και δεν κατευθύνουν συνετά τον λαό.
- Όταν ο λαός, αποπροσανατολισμένος, «παλαβώνει» από την απόγνωση.
- Όταν η φτώχεια κι η ανέχεια μαστίζουν την κοινωνία η οποία, ένεκα τούτου, χάνει τα ιδανικά και το ηθικό της έρμα.
- Όταν τα πολιτικά πάθη οξύνονται επικίνδυνα και οι πολιτικές αντιπαλότητες μεγεθύνονται.
- Όταν τα «μικρά» που χωρίζουν γιγαντώνονται και τα «μεγάλα» που ενώνουν παραβλέπονται, με αποτέλεσμα την εξαΰλωση της αναγκαίας εθνικής ομοψυχίας.
- Όταν η πνευματική αγκύλωση καθηλώνει τη ζωοδότρια «στροφορμή» της νόησης.
- Όταν η αφροσύνη κι ο «φουριόζος» παραλογισμός επικρατούν της σύνεσης και της ήρεμης σκέψης.
- Όταν η πολιτική δογματική τύφλωση καταργεί τον ουσιαστικό και δημιουργικό διάλογο.
- Όταν η βλακεία, η αμορφωσιά και η αγένεια υπερτερούν της ευφυΐας, της παιδείας και της ευπρέπειας.
- Όταν η απάτη, η «αρπαχτή», το «βόλεμα», η διαπλοκή, η ιδιοτέλεια και η πάσης φύσεως «κομπίνα», γίνονται καθεστώς και τρόπος ζωής.
- Όταν το σαράκι της διαφθοράς και η ηθική γάγγραινα σαπίζουν βαθμιαία και αποσυνθέτουν τον κοινωνικό ιστό.
- Όταν οι ηγεσίες, (συλλήβδην), αποδεικνύονται ελάχιστες και, όντας κατώτερες των περιστάσεων, δεν εμπνέουν και δεν κατευθύνουν συνετά τον λαό.
Τότε, η «παραίτηση» και η
αποστασιοποίηση από την σήψη των τεκταινομένων αποτελούν την σωστότερη στάση.
Α', ναι! Και με το Adagio του
Albinoni ν’ αποτελεί
την καλύτερη καταφυγή προς την απαραίτητη ηρεμία και ψυχική «ανασύνταξη». Ένα
ισχυρό αναλγητικό και ιδανικό πνευματικό
βάλσαμο, στους αφόρητους πόνους που προκαλεί σήμερα η ζωή. Το αποτελεσματικότερο
λίπασμα γιά την «αναφύτρωση» και «ανάταξη» της απαραίτητης
αισιοδοξίας που απαιτεί η συνέχειά της και το αγχώδες ανέβασμα στο τραχύ και
δύσβατο ανηφόρι της.
Γιατί, σφίγγοντας τα δόντια, δεν
πρέπει ν’ αφήσουμε την αισιοδοξία να πεθάνει. Το επίγραμμα «η ελπίδα πεθαίνει
τελευταία» είναι λάθος. Γιατί, "ΚΑΙ ΟΜΩΣ"! Η ελπίδα δεν πεθαίνει ποτέ, αλλά ζει αιώνια! Κλεισμένη ασφαλής στο κουτί της Πανδώρας.
QUAND MEME
- Μη φοβηθείς τις σκοτεινιές, που άγρια σε
τυλίγουν
όταν τα φύλλα της καρδιάς μ’ απόγνωση θρηνούν,
σαν της ψυχής τα στεγανά μ’ απελπισιά γεμίζουν
και τρόμο, που σαν άμπωτη τα σωθικά ρουφούν.
όταν τα φύλλα της καρδιάς μ’ απόγνωση θρηνούν,
σαν της ψυχής τα στεγανά μ’ απελπισιά γεμίζουν
και τρόμο, που σαν άμπωτη τα σωθικά ρουφούν.
- Μέσα στη παραζάλη σου μη σκύβεις το κεφάλι,
τα δόντια σφίξε δυνατά, με καθαρό μυαλό.
Θ’ ανθίσουν πάλι τα κλαδιά, άνοιξη θα ’ρθει πάλι,
να ξέρης δε νικήθηκε, ποτέ του, το καλό.
τα δόντια σφίξε δυνατά, με καθαρό μυαλό.
Θ’ ανθίσουν πάλι τα κλαδιά, άνοιξη θα ’ρθει πάλι,
να ξέρης δε νικήθηκε, ποτέ του, το καλό.
- Με χέρι αντρίκιο, δυνατό, άδραξε τη λεπίδα,
κάρφωσε τα σκοτάδια σου που έρχονται, καθώς
γιά διαμαντένιο σου σπαθί, η θεϊκή ελπίδα.
Κι από τα βάθη της πληγής θα ξεπηδήσει φως.
κάρφωσε τα σκοτάδια σου που έρχονται, καθώς
γιά διαμαντένιο σου σπαθί, η θεϊκή ελπίδα.
Κι από τα βάθη της πληγής θα ξεπηδήσει φως.
Αυτό είναι το δικό μας "ΟΧΙ". Σθεναρό, μετρημένο, σίγουρο. Χωρίς φανφάρα, καπηλεία, φιγούρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου