Διον. Μεντζενιώτη. "Επίτομος Πολυλογία"

 Μιά αχτίδα φωτός, στη μαυρίλα που μας τυλίγει. 

   Λίαν αγαπητός φίλος της στήλης είχε την καλοσύνη να μου γνωρίσει ένα έξοχο φιλοσοφικό πόνημα ιδιαίτατα επίκαιρο κατά την σημερινή εποχή, το οποίον και αποτελεί το ευαγγέλιον απάντων των Νεοελλήνων πολιτικών, δημοσιογράφων και γενικώς απάντων των καλουμένων "διαμορφωτών της κοινής γνώμης". 

   Αποτελεί προϊόν εμπεριστατωμένης μελέτης και εμβάθυνσης του τρανού Άγγλου φιλοσόφου, κοινωνιολόγου και ειδήμονος περί την Πολιτική Πολυλογία, Καθηγητού κ. Αμδέ Σανκεμάς, σε μία εμπνευσμένη μετάφραση του δικού μας πεφωτισμένου Καθηγητού κ. Διονυσίου Μπεντζενιώτη, μαθηματικού και διατρίβοντος εις την επιστήμην της Πολυλογητικής, με επί μέρους εξειδίκευσιν εις ειδικόν κλάδον, γνωστόν ως "Κλάδος Ιστορικού Πλατειασμού".

   Ο διαπρεπής Έλλην Καθηγητής, διά την εκλαϊκευσιν της πεμπτουσίας και της αναμφιβόλου μεγάλης αξίας της άνευ ουσίας Πολυλογίας και τον περαιτέρω εμπλουτισμόν του πνευματικού της οπλοστασίου, απεδέχθη προ δεκαετίας ήδη, την παράκλησιν των ελλογιμωτάτων Καθηγητών της Πολυλογητικής Σχολής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ.κ. Χρυσοστόμου Καλαλές και Ευλαλίας Θεοφράστου, όπως συμβάλλων εις την περαιτέρω  τεκμηρίωσιν της χρησιμοτέρας των Επιστημών, συγγράψει σύντομον δωδεκάτομον περίληψιν, διά τον εύχρηστον χειρισμόν και την πλατυτέραν διάδοσιν της πολυλογίας εις τας μάζας.

   Τελικώς, ως απάνθισμα αυτής της περιλήψεως προέκυψε και η μικρά "ΕΠΙΤΟΜΟΣ ΠΟΛΥΛΟΓΙΑ", (Εκδόσεις ΕΚΑΤΗ, 1997), εν είδει πίνακος περιεχομένων, ή μικρά σύντομα σταχυολογήματα.

   Ως μικρόν δείγμα, σταχυολογώ και εγώ, σύντομον πολυλογικόν αφήγημα περί της ζωής του διαπρεπούς αμπελοφιλοσόφου, εραστού της πλατωνικής φιλοσοφίας, του παμμέγιστου Ευσάπιου Παραπίνι, το οποίον αντιγράφω, αυτολεξεί.

 "Λόγος περί μεθόδου"

Ο μέγας φιλόσοφος της Πολυλογητικής Ευσάπιος Παραπίνι

       Εν Κονεκτικούτη είδεν ο Ευσάπιος Παραπίνι το πρώτον φώς του ηλίου. Εις νεαράν ηλικίαν ηυτοκτόνησεν, επιβάλλων εις εαυτόν τον εξ ασιτείας θάνατον, αφ' ου ανέγνωσεν τον περί αθανασίας της ψυχής διάλογον του Πλάτωνος.

   Αργότερον, έρως προς την γνώσιν ακάθεκτος ήγαγε τον Ευσάπιον εις την ιδιωτικήν του Πρωτοβούλου σχολήν, όπου εσπούδασεν μεταψυχικήν, φιλοσοφίαν της αναρριχήσεως και διοίκησιν επιχειρήσεων.

   Υπήρξεν έξοχος οικοδεσπότης και πρότυπον επιστήμονος και συγγραφέως.

   Ως διανοούμενος υπέγραψεν πλείστα όσα κείμενα καλούμενα "Χ διανοούμενοι υπογράφουν". Προϊόντος όμως του χρόνου, η αμφιβολία αντικατέστησεν την  "αυτάρεσκον βαρύτητα της επωνυμίας". (Βλ. Ε. Παραπίνι: "Η τέχνη του υπογράφειν").

   Ο Παραπίνι είχεν οδηγηθεί εις το έσχατον εκείνο σημείον του να μην αναγνωρίζη εάν διά της υπογραφής του εβεβαίωνε τα του κειμένου ή απλώς το γεγονός ότι ήτο διανοούμενος. Εσκέπτετο δε ότι εάν το επιχείρημα ήτο ορθόν, μία ή καμμία υπογραφή θα ήσαν αρκεταί. Επί πλέον οι μη υπογράψαντες  ήσαν σαφώς περισσότεροι. Αυταί αι σκέψεις τον ωδήγησαν εις την απόρριψιν της περίφημης μεθόδου της, δι επιγραφών, αποδείξεως.

   Ο Παραπίνι, καύχημα της μητρός του, δεν εστάθη εις την στείραν απόρριψιν, αλλά προχώρησεν εις την θεμελίωσιν νέας μεθόδου αποδείξεως της καλουμένης "αντιθετοαντιστροφής εμπειρικής βάσεως".

   Ο σοφός αυτός και τίμιος, πλην πτωχός, διανοούμενος, εγνώριζεν καλώς ότι η πρότασις  "Όλοι οι κόρακες είναι μαύροι" ήτο λογικώς ισοδύναμος, δι' αντιθετοαντιστροφής, με την πρότασιν "Όλα τα μη μαύρα πράγματα δεν είναι κόρακες"!

   Διά την απόδειξιν της πρώτης, ή, έστω, δι' απλήν ενίσχυσίν της, ήτο ανάγκη όπως συγκεντρωθώσι και ταξινομιθώσι πλήθος κοράκων, οίτινες έπρεπε να ελεγθώσιν ως προς το χρώμα, το κορακίζειν και άλλα ουσιώδη χαρακτηριστικά. Η εργασία αύτη, ως ήτο φυσικόν, αφεώρα παρελθόντας, παρόντας και μελλοντικούς κόρακας. Ήτο εργασία βαρεία, άνευ υπερωριακών αποδοχών και εντελώς βαρετή. Εις τον Παραπίνι ήρεσαν η ποικιλία, η διαφορά και η ζωηρότης του θείου δώρου της ζωής.

   Συμφώνως τη λογική θεωρία, πάσα επιβεβαίωσις μίας εκ δύο λογικώς ισοδυνάμων προτάσεων αυτομάτως επιβεβαιώνει και την ετέραν εξ αυτών. Ούτως εχόντων των πραγμάτων, ο Παραπίνι, μεγαλοφυώς φερόμενος, απεφάνθη ότι αντί της συλλογής βαρετών κοράκων, η έρευνα ηδύνατο να προχωρήση διά της παρατηρήσεως και συλλογής αλλοτρίων αντικειμένων, ως λευκών μανδηλίων, καθισμάτων, πίλων, ροπών, χειροκτίων, κ.α. Όσον περισσότερα εξ αυτών των αντικειμένων ηύρισκεν τόσον περισσότερον εβεβαιούτο ότι "Όλοι οι κόρακες είναι μαύροι", και μάλιστα διά μεθόδου ευχαρίστου, ήτις επέτρεπεν -αν δεν επέβαλλεν- τας εκδρομάς, τας χοροεσπερίδας, τα φλέρτ και τας νυκτερινάς απολαύσεις.

   Προτάσεις καθολικαί, ως η αναφερομένη επί των κοράκων πρότασις, αποτελούν την βάσιν της επιστήμης. Τοιουτοτρόπως, ο καθείς δύναται να αντιληφθή ότι η προσφορά του Ευσαπίου Παραπίνι εις την μεθοδολογίαν ήτο σαφώς ένα τεράστιον διά την ανθρωπότητα και την επιστημονικήν κοινότητα, βήμα.

   Μεγάλη, τέλος, ήτο η προσφορά του Παραπίνι και εις την πάταξιν του εγκλήματος και της τρομοκρατίας. Χάριν εις την μέθοδόν του, αι υπηρεσίαι ασφαλείας δεν ευρίσκοντο πλέον εις την δυσάρεστον θέσιν του να κυνηγούν εγκληματίας ή τρομοκράτας. Βάσει ειδικής τροπολογίας, συνελάμβανον πλέον όλους τους πολίτας και, κατόπιν ερεύνης, ελευθέρωναν μόνον τους αθώους! 

   Ας είσαι καλά, βρε Γιάννο μου, που μας διασκέδασες, πρωινιάτικα, με το φίνο χιούμορ του κ. Μεντζενιώτη, μέσα στη μαύρη απελπισία που μας τυλίγει. Ξέροντας, μάλιστα, τί λούκι περνάς κι εσύ!