«Μαρία», η μικρή «Εσμεράλδα» των Φαρσάλων.

«…Τσιγγάνα, γυφτοπούλα μου, πούλα μου, πούλα μου….»!

Η μικρή «Μαρία» των Γύφτων και των Αγγέλων

   Οι απόψεις της στήλης, γιά όσους την παρακολουθούν, είναι γνωστές και πολλάκις κατατεθειμένες, καθ’ όσον «scripta manent», σε ό,τι έχει σχέση με αυτές τις καραμέλες περί ρατσισμού και ξενοφοβίας, που οι περισσότεροι της πιπιλίζουν χωρίς να ξέρουν τη…. γεύση τους. Συνοπτικά επαναλαμβάνω πως δεν νοούνται «μειονότητες», ή… «πλειονότητες», αλλά κουλτούρες, πολιτιστικές κληρονομιές και, κυρίως, παραβατικές συμπεριφορές. Όλοι οι λαοί είναι καλοί, αλλά καλύτεροι στον τόπο τους. Όπως δεν ευδοκιμεί η ελιά στην Ταϋλάνδη, έτσι και δεν φτουράει η παπάγια στην Ελλάδα. Κατ’ ανοχήν και υπό την προϋπόθεση εξασφάλισης εργασίας, άρα νομίμου τρόπου επιβίωσης, όλοι είναι ευπρόσδεκτοι στη χώρα, υπό δύο προϋποθέσεις. Νόμιμος εισαγωγή και τήρηση της ελληνικής νομοθεσίας.

   

   Η περίπτωση των τσιγγάνων, (αθιγγάνων, γύφτων, ή όπως αλλιώς τους ονομάζουν), με μοντέρνα επικράτηση της λέξης Ρομά, (αριστεροκουλτουριάρικος χαρακτηρισμός, πιθανώς με παράλειψη του πρώτου γράμματος, που είναι το «β»!), είναι εντελώς ιδιαίτερη.

   Από μικρός θυμάμαι, από τότε που οι τσιγγάνες, με την κλαρωτή φούστα και το γαρύφαλλο στ' αυτί, έκλεβαν τις μπουγάδες, έλεγαν τη μοίρα στους αφελείς που «ασήμωναν», διαπιστώνοντας στο τέλος πως μάλλον …. «χρύσωναν», καθώς το πορτοφόλι τους είχε κάνει φτερά, και «έλυναν» μάγια δεμένα στο… μαντήλι, μαζί με κάποια χιλιάρικα που φτερούγιζαν κι αυτά στο τέλος, πως εγώ έτρεφα μιά ανεξήγητη συμπάθεια προς αυτή την περίεργη ράτσα. Κόντρα στην γενική άποψη της κοινής γνώμης του Βούθουλα, της γειτονιάς μου!

   Προχωρώντας στο χρόνο, θυμάμαι τον τότε  ιδιοκτήτη της υαλουργίας «Γιούλα», τον αείμνηστο Κ. Βουλγαράκη,  έναν έξοχο άνθρωπο, που μου έλεγε πως οι καλύτεροι πελάτες του ήσαν οι τσιγγάνοι! Και προλαβαίνοντας την απορία μου, πρόσθεσε:

   - Ένεκα της διάχυτης δυσπιστίας προς αυτούς, αγοράζουν μόνο, τοις μετρητοίς! Και πάντα προπληρώνουν!

   Στη συνέχεια, χρόνια μετά, γνώρισα, (κάπου κοντά στο σπίτι της Λέλας Καραγιάννη), έναν παλιατζή-αντικέρ, εξαιρετικά έντιμο και μπεσαλή τύπο, τον Δ.Μ., με τον οποίον έκανα του κόσμου τις δουλειές, (μέχρι και σπίτι του έχτισα στο Ζεφύρι), χωρίς κανένα πρόβλημα!

   Βεβαίως, δεν παραγνωρίζω πως στο σύνολό της η τάξη των Ρομά χτυπάει «πρωτάθλημα» στην παραβατικότητα, κυρίως λόγω αμορφωσιάς, κουτοπονηριάς και φτώχειας, αλλά και ανοχής των αρχών. («Πού να μπλέκω τώρα με τους γύφτους!  Άσ’ τους να… κουρεύονται»!).

   Στη συγκεκριμένη περίπτωση της μικρής «Μαρίας», της ξανθής κουκλίτσας που βρέθηκε στα χέρια τους και κινητοποιήθηκαν, ευαισθητοποιούμενες, όλες οι, κατά Κοέλιο, δυνάμεις του Σύμπαντος να βρουν άκρη και άρχισε η γόνιμη φαντασία των απανταχού μαρκουτσοφόρων Κλουζώ να πλέκει «σταυροβελονιές», (τώρα που ξέφτισε η υπόθεση της Χρυσής Αυγής και δεν πουλάει πλέον), πιστεύω από διαίσθηση, αλλά και λογική επαγωγή, πως τα πράγματα είναι απλούστερα από όσο θέλουν να μας τα φουσκώσουν.

    Προσωπικά ακολουθώ την άποψη πως το συγκεκριμένο μωρό παραδόθηκε στους τσιγγάνους και δεν εκλάπη απ’ αυτούς. Κι αυτό γιατί το κυκλοφορούσαν, φόρα παρτίδα, σε γιορτές και πανηγύρια και δεν το έκρυβαν. Φυσικά η τύχη και το μέλλον της μικρής «Μαρίας» θα ήταν άδηλο στα χέρια τους και κατά πάσα βεβαιότητα κακό, όμως δεν πρέπει να την έκλεψαν. Τις περιπτώσεις αρπαγής παιδιών -σίγουρα υπάρχουν και τέτοιες- όπως π.χ. του μικρού Μπεν στη Ρόδο, ή της μικρής Μαντλίν στην Πορτογαλία, και όσων άλλων δεν έγιναν γνωστές, οι τσιγγάνοι τις «καθαρίζουν» στα σβέλτα. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και πάντα προς το συμφέρον τους. Γι' αυτό και τα μικρά χάνονται από προσώπου γης. 

   Η περίπτωση της μικρής «Μαρίας» προδίδει αφέλεια, που σίγουρα δεν διαθέτουν, σε τέτοιο βαθμό, οι Ρομά.