«Χρυσή Αυγή». Α΄ Πράξη. Φινάλε.

Ας υποθέσουμε….

   Ας υποθέσουμε ότι γύριζε η λογική στον τόπο. Μαζί με την νηφαλιότητα, την ψυχραιμία και την ευθυκρισία. Ας υποθέσουμε πως, επί τέλους, οι αποφάσεις μέσα μας λαμβάνονται, (τουλάχιστον στα σοβαρά θέματα), με βάσει το ψυχρό «πρέπει» του υπολογισμού και όχι το θερμό «θέλω» της παρόρμησης και του συναισθήματος. Ας υποθέσουμε πως οι «ψεκασμοί» της αμορφωσιάς και της ανοησίας που εκπέμπονται από τα ξανθά, (στο μυαλό), κοράσια με το μαρκούτσι  -αντί αλλού- στο χέρι διαλύονταν και η ήρεμη σκέψη ξαναγύρισε στους ώριμους σκεπτόμενους πολίτες, μαζί με το φλέγμα και το χιούμορ που το οικονομικό αλάφιασμα έδιωξε μακριά τους. Σε όλους εκείνους απευθύνεται αυτό το κείμενο, εξαιρουμένων των άβουλων αλαφρόμυαλων του… «έτσι», του «άκουσα», του «μου είπαν», (μπαμπάς, μαμά, σύζυγος, αδελφός, παράδοση, προκατάληψη, κ.λπ. συμβουλάτορες).

   Κάτω απ’ αυτό το πρίσμα η στήλη καταθέτει το δικό της «κεφάλαιο-ραψωδία», στο δημοφιλέστερο σήριαλ-έπος της εποχής, την «Χρυσαυγιάδα»,  που μας κάνει να ξεχνάμε τον πόνο και το χάλι μας και, κυρίως, μας αποπροσανατολίζει από όλα εκείνα τα δυσμενέστερα που επέρχονται δριμύτατα. Γιά την ακρίβεια ίστανται προ των πυλών.

   Η υπόθεση Χ.Α. είναι, πέρα για πέρα, πολιτική. Πατεντάτα πολιτική. Και θα φαινόταν καθαρότερα, ως τέτοια, αν η στάση των άξεστων και αμόρφωτων μπρατσωμένων «γλόμπων» διέθετε ψήγματα, έστω, πολιτικού λόγου και όχι άναρθρους άγριους ήχους που θυμίζουν κραυγές ζώων της ζούγκλας, ή επέλαση ορδών του Αλάριχου. Δεν χωρεί αμφιβολία πως η Χ.Α. αποτελεί αυταρχικό εθνικιστικό κόμμα-μόρφωμα με μιλιταριστική δομή και οργάνωση, πειθαρχία και συμπεριφορά Βασιβουζούκων πολεμιστών και όχι σύγχρονων πολιτικών και μελών ενός κοινοβουλίου, με οπαδούς, (στην πλειοψηφία τους), απελπισμένους και αγανακτισμένους ανθρωπάκους. Από την άλλη, δεν μπορεί να παραγνωριστεί πως η φιλοσοφία τους έχει βάση ένα άσβεστο πάθος που διατηρούν γιά το έθνος και την πατρίδα. Άλλωστε αυτοπροσδιορίζονται «εθνικιστές» και δεν υπάρχει κανείς λόγος αυτό να μην γίνει πιστευτό. Στην αρχή αυτή τοποθετούνται απέναντι σ’ ένα σάπιο πολιτικό σύστημα, (ουδεμία αμφιβολία περί τούτου), και σε μία αριστερίστικη πολυπολιτισμική λογική που κυριαρχεί ανεμπόδιστη και έχει κάνει τη χώρα ξέφραγο αμπέλι σε κάθε λογίς αυτόκλητο πειναλέο λαθρομετανάστη και κάθε λογίς «θολοκουλτουριάρη» ψευτοϊστορικό που ποδοπατεί την Ιστορία μας και ασελγεί στα ιδανικά της φυλής μας, τα οποία όμως, όλα κι όλα, ο αριστερός «ψευτοδιανοουμενισμός» χρησιμοποιεί και επικαλείται, αλά καρτ και κατά το δοκούν!

   Αυτή την εποχή η χώρα διέρχεται πλείονες της μιάς κρίσεις. Απλά η οικονομική, επειδή «τσούζει» φαίνεται και περισσότερο. Όμως μεγαλύτερη όλων είναι εκείνη των αξιών. Και μαζί η έλλειψη προσώπων και προσωπικοτήτων. Αυτό που στην αφέλεια μιάς φράσης αποκαλύπτει την μεγάλη αλήθεια της και τη μεγάλη κατάντια μας. Η χώρα πάσχει, λέμε, από «πολιτικό προσωπικό»! (Σαν να λέμε, «υπηρετικό προσωπικό», «προσωπικό καμπίνας», κ.λπ.).

   Εδώ πρέπει να διευκρινιστεί  κατηγορηματικώς πως οι ιδέες, οι όποιες ιδέες, διαχωρίζονται σαφώς από τους ανθρώπινους εκφραστές τους και η ποιότητα αυτών δεν συναρτάται, επ’ ουδενί, με την ποιότητα των εκφραστών τους. Οι πολιτικές ιδέες δεν πολεμιόνται με στημένες δίκες, με αστυνομικές διαδικασίες, συλλήψεις, κουστωδίες μασκοφόρων φρουρών και γαρνιτούρες ηλίθιων δημοσιογράφων που προβοκάρουν με βλακώδεις ερωτήσεις τα τεντωμένα νεύρα των τραμπούκων κρατουμένων βουλευτών της Χ.Α., οι οποίοι αν δεν εστερούντο χιούμορ δεν θα αντιδρούσαν βίαια, αλλά έξυπνα και πολιτισμένα, κερδίζοντας εντυπώσεις και πολιτικούς «πόντους». Οι ιδέες πολεμιόνται με αντιπαράθεση και  διάλογο στο Κοινοβούλιο. Με άλλες ιδέες, καλύτερες, ισχυρότερες και, κυρίως,  πιό ανθρώπινες. Και με προσωπικά παραδείγματα ευπρέπειας και ήθους, και όχι με άναρθρες  κραυγές, ύβρεις, απειλές  και αλητείες.     

Πάτε κι εσείς κι η πίστη σας, μουρτάτες, να χαθείτε. Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε να πεθάνω!!!

   Με δεδομένη την μικρόνοια και πολιτική ανεπάρκεια και των «τριακοσίων» ταγών μας, καθίσταται προφανής η από 19/9 διατυπωθείσα άποψη της στήλης, στη σχετική ανάρτηση, (Χρυσή Αυγή, η κακάσχημη νύφη...), πως στην προκειμένη περίπτωση, ο καυγάς γίνεται, αποκλειστικά, γιά τους ψηφοφόρους της Χ.Α. και όχι γιά το ίδιο το κόμμα. Στην παιζόμενη φαρσοκωμωδία αυτό είναι καταφανέστατο, μαζί με τους χειρισμούς, τις μεθοδεύσεις, τους ψευτομάρτυρες… ανανήψαντες χρυσαυγίτες και τα… αποδεικτικά στοιχεία, τύπου: «το πλήθος των τηλεφωνημάτων μετά το φονικό της Αμφιάλης», που χρησιμοποιούνται γιά την εξόντωσή της!

   Το βεβιασμένο, αφελώς στημένο και απροετοίμαστα σερβιρισμένο κατηγορητήριο κατά της ηγεσίας της Χ.Α. αποτελεί, γιά κάθε σκεπτόμενο και δίκαιο άνθρωπο ανεξαρτήτως ιδεολογικής τοποθέτησης, τελείως λανθασμένη και ποινικώς αστήρικτη και «άδικη» ενέργεια η οποία,  στην καλύτερη περίπτωση, θα διαλύσει μεν την Χ.Α. αλλά θα την ξαναφέρει με άλλη ονομασία στο προσκήνιο. Και πολύ φοβούμαι ισχυρότερη, αφού θα μπορεί να «κουνήσει» και τη σημαία του κατατρεγμού και της αδικίας που της γίνεται, επειδή μάχεται, τάχα, γιά τα δίκια…. του λαού και της Ελλάδος!

   Ευτυχώς γιά τη χώρα η ηγεσία της δεν συγκρίνεται με την «αλεπού» Λεπέν και τον αντίστοιχο ακροδεξιό ηγέτη της Αυστρίας και γι’ αυτό η γιγάντωσή της δεν πρόκειται να περάσει κατά πολύ τα όρια στο οποία εκινείτο μέχρι  λίγο προ του φόνου του Π.Φύσσα.

Έτσι, με τον Ηλία Κασιδιάρη να μην μπορεί να κοντρολάρει τα νεύρα και τα άκρα του, αν δεν απαντούσε βίαια, αλλά πολιτικά και έξυπνα, στις ορδές των δημοσιογράφων που τον ακολουθούσαν σαν σμάρι από σφήκες καθώς  έφευγε από την Ευελπίδων, τσιγκλώντας τον με προκλητικές ερωτήσεις, μέσα σε σκηνικό που θύμιζε ταυρομαχία στους δρόμους της Παμπλόνα, θα μπορούσαμε να πούμε από τώρα πως ο Δήμος της Αθήνας, σύντομα θα αποκτούσε Δήμαρχο Κασιδιάρη γιά να.. τρίβει την κασίδα του!

   Μετά το διάλειμμα, η   Β΄ Πράξη!