"H φωλιά της κίσσας"

                                 Πρόλογος
 

   Η κίσσα είναι ένα μετρίου μεγέθους όμορφο πουλί του δάσους. Ένα από τα βασικά της χαρακτηριστικά, ίσως μοναδικά απαντώμενο στο φτερωτό βασίλειο, είναι η συγκέντρωση στη φωλιά της κάθε λογίς αντικειμένου που της «γυαλίζει» και είναι δυνατόν να κουβαληθεί απ’ αυτήν.  Σίγουρα αποτελεί έναν παθιασμένο συλλέκτη της φύσης.  Υπάρχουν πάμπολλες περιπτώσεις όπου στη φωλιά μιας κίσσας βρέθηκαν, εκτός από χάντρες, λαμπυρίζοντα μπιχλιμπίδια, διάφορα ευτελή αντικείμενα και υπερπολύτιμα κοσμήματα σημαντικής αξίας. Εννοείται όλα κλεμμένα από το πανέξυπνο πουλί.
   Η ιδιότητα αυτή ενέπνευσε πολλούς πνευματικούς δημιουργούς και έτσι προέκυψαν αρκετά λογοτεχνικά, μουσικά και εικαστικά έργα, κάποια των οποίων θεωρούνται αριστουργήματα.
   Στο ανθρώπινο γένος αυτή η ιδιότητα είναι σχεδόν έμφυτη. Δεν υπάρχει πιτσιρίκος που να μην μάζευε βώλους, διάφορα χαρτάκια με εικόνες -«χαπαχούπες» τα λέγαμε τότε- φωτογραφίες ποδοσφαιριστών ή ηθοποιών και σε μεγαλύτερη ηλικία, γραμματόσημα. Το πρώτο φετίχ του μισού ελληνικού πληθυσμού! Αυτή η αρχέγονη συνήθεια, με την πάροδο του καιρού, την ωρίμανση του ατόμου και την παγίωση του χαρακτήρα του, είτε ατόνησε διυλισμένη μέσα στο κυνήγι του βιοπορισμού και της καθημερινότητος, είτε δυνάμωσε και γιγαντώθηκε, «φορεμένη» σε διάφορα αντικείμενα, φθάνοντας να γίνει μανία ή, υπερβαίνοντας τα όρια, να εξελιχθεί σε πάθος.
   Σε μια τέτοια περίπτωση το καράβι πορεύεται ακυβέρνητο, με αυτόματο πιλότο και φρένα σπασμένα. Οπότε… όλα μπορούν να συμβούν. Ακόμη κι αυτά που θα διαβάσετε στις επόμενες σελίδες.