- «Μα γιά 1,20 ευρώ, το παλικάρι....»!
Οι γνωστοί «μπουρλοτιέρηδες» των ΜΜΕ, που με την ευκαιρία
του τραγικού συμβάντος στο Περιστέρι έχουν ξεσαλώσει, ρίχνοντας τόνους λαδιού στη φωτιά της αναταραχής και νερού στο
μύλο του ξεσηκώματος των μαζών, δεν παύουν ν’ αναφέρονται συνεχώς στην ευτελή αξία της αιτίας του:
- Μα γιά 1,20 ευρώ
να χαθεί μιά ζωή!
Ο αγώνας έτσι δικαιώνεται! |
Δεν ξέρω αν συνειδητά παραβλέπουν την ουσία του θέματος, ή δεν μπορούν
να την αντιληφθούν. (Πιθανότατα συμβαίνει το δεύτερο, κρίνοντας από γενικότερα
δείγματα). Αφού το πρόβλημα δεν επικεντρώνεται στο ποσόν, αλλά στην πράξη. Και
αυτή, (η λαθρεπιβίβαση), αποτελεί παράνομη ενέργεια που, στο σύνολό της,
βλάπτει τεραστίως την εθνική οικονομία, άρα και έναν έκαστον από μας. Ειδικά σε
εποχές δύσκολες η βλάβη αυτή «πονά» ιδιαίτερα, όταν μάλιστα έχει λάβει
διαστάσεις «πανδημίας» και αποτελεί, πλέον, μόνιμη κοινωνική μάστιγα.
Στο κάτω-κάτω, αφού το αντίτιμο του εισιτηρίου είναι ευτελές, (αυτό το
περίφημο και χιλιοακουσμένο «μα γιά 1,20!»), γιατί να μην το πληρώνουμε όλοι,
προστατεύοντας πάνω απ’ όλα την αξιοπρέπειά μας; Τελικά, αυτή τη ριμάδα την «αξιοπρέπεια»
πού την βάζουμε; Τόσο πολύ ξέπεσαν πιά οι ηθικές αξίες; Τόσο πιά κυριαρχεί ο
αμοραλισμός, ώστε να ρισκάρουμε ένα «ξεφτίλισμα» με τη σύλληψή και τον
στιγματισμό μας ως «λαθρεπιβάτης», γιά το «ευτελές», όπως διατείνονται οι
δημαγωγοί του «γυαλιού», εισιτήριο του 1,20;
Πού είναι, λοιπόν, εκείνο το περίφημο «ελληνικό φιλότιμο», που
καμαρώνουμε πως είναι λέξη που δεν αποδίδεται σε καμία γλώσσα του κόσμου και
που εμείς, τάχα, μόνο διαθέτουμε. Με τη σέσουλα και κατά παγκόσμια
αποκλειστικότητα! Τρίχες κατσαρές. Άλλη μιά ελληνική μεγαλοστομία και
αμετροέπεια! Κάποτε, όντως, υπήρχε και μάλιστα σε άφθονες ποσότητες, όμως τώρα
χάθηκε. Εξαφανίστηκε διυλισμένο κι αυτό μέσα στη γενικότερη κατάσταση σήψης και
αθλιότητος που παρουσιάζει η χώρα κι ο κόσμος που την κατοικεί. (Προσοχή στη
διατύπωση. Δεν λέω «οι Έλληνες», αφού ο όρος διαλύθηκε, αφομοιωμένος μέσα στο πολύχρωμο «τιρλουμπούκι» που μας επεβλήθη
και ανεχτήκαμε, θυσιάζοντας την ιδιαιτερότητά μας στο βωμό της παγκοσμιοποίησης, της πολυπολιτισμικότητος, των πολιτικών σκοπιμοτήτων
και των φυλετικών αναμείξεων).
Έτσι φτάσαμε να κάνουμε νέο εθνικό μας σπορ την «κοπάνα» του εισιτηρίου,
αναδεικνυόμενοι παγκόσμιοι πρωταθλητές «τζαμπατζήδες»! Και μετά, έτσι και κάτι πάει στραβά, όπως στη προκείμενη περίπτωση, θρηνούμε και οδυρόμαστε.
- Μα γιά 1.20. Μα τόσο πιά κοστίζει μιά ζωή!!!
Η απάντηση είναι, ευθαρσώς, ναι! Και πολλά είναι!!!
Αφού η αξία της «αξιοπρέπειας», στο χρηματιστήριο της σύγχρονης
πραγματικότητος έχει πέσει τόσο χαμηλά, ώστε να την «διαπραγματευόμαστε»
καθημερινά στα 1,20 του εισιτηρίου, τότε εκείνη της «ζωής» είναι τελείως
μηδενική! Αυτό, τουλάχιστον, διδάσκει η μακραίωνη Ιστορία μας που την στραπατσάραμε
κι αυτή, την διαστρεβλώσαμε, ερμηνεύοντάς την αλά καρτ και γενικά την κάναμε
σαν τα μούτρα μας! Τέτοια παρακαταθήκη μας άφησε ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες, ο
Παλαιολόγος στην Κωνσταντινούπολη, ο Βελεστινλής Ρήγας, οι Σουλιώτισσες στο Ζάλογγο, ο Σαμουήλ στο Αρκάδι, ο…, ο…., ο….,
και πάει λέγοντας. Πώς η αξιοπρέπεια αξίζει, κατά πολύ, πάνω από τη ζωή!
Και κλείνοντας, δεν πιστεύω επ’ ουδενί πως οι στρατιές των τζαμπατζήδων
οφείλονται στην ανέχεια. Σπορ κάνουν οι περισσότεροι. Άνετο, ατιμώρητο κι επωφελές.
Βασιζόμενοι στην κουτοπονηριά και την ασυδοσία που γεννά η τσαπατσουλιά και
ανικανότητα του κράτους να επιβάλει την έννομη τάξη και να προστατεύσει τα συμφέροντα του
συνόλου.
ΥΓ. Στην κηδεία του άτυχου νεαρού
«σπόρτσμαν» ακούστηκαν χειροκροτήματα, προφανώς δείγματα επιδοκιμασίας της λαθρεπιβίβασης
(!) και κραυγές «Αθάνατος» (!!!). Εξ ου και ο τίτλος της ανάρτησης.
Και μιά πρόταση που πιστεύω να γίνει πράξη σύντομα. Μετά το μνημείο του «Άγνωστου
Στρατιώτη», καιρός να ανεγείρουμε και τα μνημεία του «Άγνωστου Λαθρεπιβάτη» και
του «Άγνωστου Λαθρομετανάστη». Το ένα στην Πλατεία Περιστερίου και το άλλο, πού
αλλού, στην Πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα.
Stefanos Max: ΓΙΑΝΝΗΣ Ο ΓΥΜΝΙΣΤΗΣ http://stefanosmax.blogspot.com/2013/08/blog-post.html?spref=tw
ΑπάντησηΔιαγραφή