«Αντισταθείτε, αντισταθείτε…!»

"Το γαρ πολύ της θλίψεως, γεννά παραφροσύνη....."

Πλατεία Ταχρίρ. Το ισοδύναμο ελληνικό όνειρο κάποιων!

 

  Κατεβαίνοντας χθες γιά δουλειά στην Αθήνα, κάπου στην αρχή της Αχαρνών, (μπαίνοντας από Εθνική οδό), είδα ένα μεγάλο πανό του γνωστού κινήματος των «Δεν πληρώνω», που σάλπιζε την…. επανάσταση!

   Δεν υπάρχει αμφιβολία πώς το μέγιστο μέρος του ελληνικού λαού στενάζει κάτω από την ανέχεια και την ανασφάλεια του αύριο, που δημιουργεί η ασφυκτική οικονομική  πολιτική της κυβέρνησης. Και, βεβαίως, δίκαια αγανακτεί και διαμαρτύρεται. Μέχρις εδώ, ας πούμε ωραία και φυσιολογικά, (το ωραία τίθεται ως έκφραση. Μην γίνει παρεξήγηση!). Σκέφτομαι όμως, αν κάθε φορά που μία πολιτική παράταξη, μία τάξη ανθρώπων, μία ομάδα, ή ένα άτομο, ασκώντας… νόμιμα το δημοκρατικό του δικαίωμα, όπως το εκτιμά το ίδιο, αντιδρά, αντιστέκεται, ξεσηκώνει τον κόσμο και επαναστατεί κατά του κράτους και του νόμου, («dura lex, sed lex», δηλαδή «σκληρός νόμος, αλλά νόμος»), θεωρώντας την κάθε του διεκδίκηση, (ή την αγανάκτησή του), δίκαιο λαϊκό αίτημα που πρέπει οπωσδήποτε να ικανοποιηθεί και επιχειρεί να την…. κατακτά με την βία και την ανατροπή, τότε η κοινωνία των ανθρώπων θα καταντήσει ζούγκλα. Μιά ματιά στο χάλι των Πανεπιστημίων δίνει αρκετά ανάγλυφη εικόνα του τί μπορεί να επιτύχει κάθε μειοψηφία του… «έτσι μου γουστάρει»! Σήμερα με την «αντίσταση» του μεν, αύριο με την… «επανάσταση» του δε και την επομένη την «απείθεια» του τρίτου. Μύλος! Γιατί ποιός είναι εκείνος που μπορεί να καθορίσει τη γραμμή όπου, κάτω απ’ αυτήν, οι επαναστατικές κινήσεις είναι δίκαιες και προς την σωστή κατεύθυνση και πάνω απ’ αυτήν οδηγούν στην αναρχία και το χάος. Κι αν μέσα σ’ αυτό το κομφούζιο ξεπεταχτούν πάλι και τίποτε συνταγματαρχαίοι, «αγανακτισμένοι» κι αυτοί, και συνεπικουρούμενοι από τους χρυσαυγίτες, κάνουν κι εκείνοι την…. επανάστασή τους, τότε τί γίνεται; Ως γνωστό στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται.

"Αντισταθείτε, αντισταθείτε..", όμως τότε θα είναι πλέον αργά!

   Μήπως, όλοι μαζί και καθ’ ένας χωριστά, θα πρέπει να καθίσουμε κάτω και ξανασκεφτούμε το πράγμα, διαλέγοντας τον δρόμο της καμήλας και αφήνοντας κατά μέρος τους ανόητους κι επίφοβους κορδακισμούς και την επαναστατική ρητορική της «ρήξης και της ανατροπής». Γιατί οι πιό παλιοί, αυτό που γνώρισαν ως χούντα της περιόδου ’67 – ‘74, ήταν δικτατορία της πλάκας, καθώς η οικονομική κατάσταση τότε, επέτρεπε στους Έλληνες να καλοπερνούν και να εκστρατεύουν, κατά μιλιούνια, στο Λονδίνο γιά να παρακολουθήσουν τον Παναθηναϊκό στο Γουέμπλεϋ! Θυμάμαι, τα ΙΧ αυτοκίνητα στους Ευζώνους, στα σύνορα, θύμιζαν πασχαλινή έξοδο στα διόδια της Ελευσίνας. Κι αυτά τα παραμύθια περί…. ««αντιστασιακών», αλλού. Τα στάδια γέμιζαν γιά να γιορτάσουν την…. «πολεμική αρετή των Ελλήνων» και κάτι, κάργα δημοκρατικές σήμερα, εφημερίδες «έγλυφαν» εμετικά την κατάσταση και λιβάνιζαν τους δικτάτορες. Μόνο μιά δράκα ρομαντικών και πραγματικά ηρώων έκαναν όλη τη δουλειά, αλλά και πλήρωσαν τον λογαριασμό, (π.χ. Παναγούλης, Μουστακλής, Μανδηλαράς), γιά να «εισπράξουν» μετά, πλουσιοπάροχα και εκ του ασφαλούς, οι επιτήδειοι. (Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο, εδώ ο καλός… «αντιστασιακός». Πάρε κόσμε!). Όμως άλλο πράγμα η δικτατορία σε περίοδο παχιών αγελάδων κι άλλο σε ισχνών. Τώρα, με την πείνα και την δυστυχία που υπάρχει  -και θα επιδεινωθεί σίγουρα-  έτσι και γίνει καμιά στραβή, («ατύχημα», το λένε!), και πέσει καμιά τέτοια συμφορά, αλίμονό μας! Αν παρασυρθούμε ασυλλόγιστα από σύγχρονες Κασσάνδρες σε «νεοκατσαπλιάδικες» αντιλήψεις και σε ελληνικές πλατείες Ταχρίρ, θα αλληλοσφαχτούμε και πάλι. Και πάλι άδικα των αδίκων. Οπότε στο τέλος, θα ξαναμαζεύονται οι τουμπανιασμένοι από πείνα νεκροί από τους δρόμους, όπως στην Κατοχή, και δεν θα τολμάει κανείς να βγάλει, κιχ!   

Η Συρία του σήμερα, η Ελλάδα του αύριο.

   Το πράγμα ακούγεται σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας, όμως έτσι και βγούμε από την αγκαλιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τότε θα δείτε πόσα απίδια βάνει ο σάκος. Συρία, Αίγυπτος, Λιβύη, απέναντι είναι. Δυό βήματα! Ας παρατηρήσουμε προσεκτικά τί γίνεται εκεί, ας σκεφτόμαστε λογικά και ας ενεργούμε ψύχραιμα.