Η κρίση της Συρίας και τα καθ' ημάς.

Όλα τα ΄χει η Μαριορή!

Τα αέρια τους έλειπαν!

   

   Δεν μας φτάνει το μαύρο μας το χάλι, μας προέκυψε κι η Συρία! Ένα ακόμη επαπειλούμενο αμερικανικό σφάλμα, με οπωσδήποτε δυσμενείς επιπτώσεις στην ήδη χειμαζόμενη, (μέσα στο ντάλα καλοκαίρι), δύσμοιρη χώρα μας. Λες και και δεν μας έφτανε η μιζέρια, η κακομοιριά, ο παραλογισμός και ο… ΣΥΡΙΖΑ, θα μας πλακώσουν τώρα κι οι επιπτώσεις της περίεργης και πρωτότυπης επίθεσης στη Συρία, με κύρια συνιστώσα την εισροή εδώ και νέων ορδών πειναλέων κι εξαθλιωμένων λαθρομεταναστών. Με αυτή τη φορά, τουλάχιστον, απόλυτα δικαιολογημένα επιχειρήματα. Πραγματικοί πρόσφυγες, χωρίς αυτό, βέβαια, ν’ αλλάζει την ουσία του προβλήματος που συνίσταται στην περαιτέρω γενική υποβάθμιση του τόπου και του λαού της, ουσιαστικά, χρεοκοπημένης  χώρας μας.                 

   Μία ακόμη  νομοτελειακή υποχρέωση της επιβεβαίωσης των ΗΠΑ, ως παγκόσμιας υπερδύναμης και, κατ’ ανάγκην, διεθνούς χωροφύλακα, θα ξεσπάσει επί της ταλαιπωρημένης και ζαλισμένης, από τις αλλεπάλληλες φάπες, κεφαλής μας. Παρ’ ότι κατά βάθος, από διαίσθηση, πιστεύω πως δεν θα συμβεί τελικά το γεγονός, καθ' όσον μου φαίνεται εντελώς τρελλό και αδιανόητο, οι ώρες που απομένουν μέχρι την έναρξή του θεωρούνται μετρημένες.

    

   Με την απλή λογική του κοινού νου, αδυνατώ να συλλάβω το γιατί η «παγκόσμια κοινότητα» θα πρέπει να επέμβει τώρα στο μακελειό της Συρίας. Κοντά δυό χρόνια τους παρακολουθεί αδιάφορα να αλληλοσπαράζονται και τα χημικά όπλα μας μάραναν. Λες και ο θάνατος έχει προτιμήσεις στο μέσον με το οποίο θα συντελεστεί! 

   Ας τους αφήσουν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Όπως θα έπρεπε να κάνουν και με τη Λιβύη, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, όπου ακόμη και τώρα, χρόνια μετά τις ανόητες νατοϊκές επεμβάσεις που θα τους... έσωζε, συνεχίζουν ωραιότατα να σφάζονται και μόνοι τους.

    

   Ποτέ δεν κατάλαβα αυτό το περίεργο, απολίτιστο, βάρβαρο αραβικό έθνος το οποίο, κατά τραγική ειρωνεία, ο Πλάστης το προίκισε αφειδώς, (προφανώς γιά να σπάσει πλάκα με τους κοιλαράδες… σεΐχηδες), με αμύθητα πλούτη, ένεκα πετρελαίου, γιατί δεν κατάφερε χρησιμοποιώντας τα πλούτη του, κατ’ αρχήν να εκπολιτιστεί, αντιμετωπίζοντας -πρώτα,πρώτα- τις γυναίκες τους σαν ανθρώπινα πλάσματα και όχι να τις επιβάλει να κυκλοφορούν στους δρόμους  σαν μαύρα τρομακτικά φαντάσματα και, κατά δεύτερον, να αξιοποιήσει τον μαύρο του χρυσό, επωφελώς και κατ’ αναλογία, γιά την ευημερία όλου του λαού, μαζί με τους άρχοντές του. 

   Έτσι, οχυρωμένοι πίσω από θρησκευτικό φανατισμό και πλατειά καθυστέρηση που φυτεύουν στους λαούς τους, περιορίστηκαν σε χυδαίες επιδείξεις πλούτου και δημιούργησαν μιά ατέλειωτη αλυσίδα νεοπλουτίστικου καρακιτσαριού, στη λογική του σουσουδίστικου, «λεπτά έχομεν, ό,τι θέλομεν κάνομεν». ( Π. χ. το μυθικό ξενοδοχείο Μπουρτζ ελ Αράμπ, των επτά-οκτώ αστέρων(!) και 320 μέτρων, τα τεχνητά νησιά που απλώνονται σαν φοίνικες στη θάλασσα, γιά αγοραστές αναλόγου γούστου παγκόσμιους λεφτάδες και, κορυφαίο, το ασύλληπτης κιτς-φαντασίας δημιούργημα, το τεχνητό χιόνι και τις χιονοδρομίες στην… έρημο!!).

    

   Θεωρώ πως η καλύτερη τακτική του πολιτισμένου κόσμου θα ήταν να τους αφήσουν να μακελευτούν μόνοι τους, αφού ξέρουν καλύτερα από όλους τις πρακτικές των μαζικών εξολοθρεύσεων και μετά να τα βρουν με όσους περισσέψουν από δαύτους.

   Προσωπικά πιστεύω, αν τελικά πραγματοποιηθεί η επέμβαση, πως αυτή θα είναι αεροπορική και με πυραύλους που θα χτυπήσουν και αποθήκες φύλαξης των χημικών όπλων, προκειμένου να τα καταστρέψουν. Σε τέτοια περίπτωση, όμως, ανακύπτει το ερώτημα, τα αέρια που θα απελευθερωθούν τί θα γίνουν; Αν μάλιστα είναι πολλά, πού θα τα σπρώξει ο άνεμος και ποιές θα είναι οι συνέπειες; Η Κύπρος είναι δίπλα!

    

   Και μέσα σ’ αυτόν τον προβληματισμό και την αγωνία, μας προκύπτουν και οι μόνιμοι «εργολάβοι» του ελληνικού αντιαμερικανισμού, να ζητούν «περήφανες» στάσεις εναντιώσεως σε χρήση αμερικανικών ή νατοϊκών βάσεων, κατά παράβαση υπαρχουσών παμπάλαιων συμφωνιών, (από τότε που ο «μεγάλος» Αντρέας τις έδιωξε και έκανε τον γραφικό βλαχοδήμαρχο της Δάφνης να γεμίσει τους κεντρικούς δρόμους της περιοχής με πινακίδες που ανακοίνωναν περήφανα: «Δάφνη, αποπυρηνικοποιημένη περιοχή»!!!), και να οργανώνουν πορείες στην…. Αμερικανική πρεσβεία! 

   

   Σε εποχή που έχουμε ξαμοληθεί με το δισκάκι της επαιτείας, ζητώντας οίκτο, υποστηρικτές και δανεικά, μπας και σκαπουλάρουμε τελικά την χρεοκοπία! Κάτι που θα παραμένει πάντοτε χλωμό, όσο δεν στρωνόμαστε στη δουλειά γιά να φτιάξουμε ντόπια παραγωγή που θα δημιουργήσει εξαγωγές και θα εισαγάγει φρέσκο και ζεστό χρήμα, αλλά κυνηγάμε αριστερούς… ανεμόμυλους, με απεργίες, διαδηλώσεις, αγκυλώσεις άκρατου δημοσιοϋπαλληλισμού και κούφιες υποσχέσεις και ψευδαισθήσεις.