«Κλέφτες κι Αστυνόμοι». Ακόμη ένα επεισόδιο.

Ο καλός λαθρεπιβάτης κι ο κακός ελεγκτής.

Μπάτε σκύλοι, αλέστε κι αλεστικά... αν θέλετε δίνετε!

     Χθες στις  νυχτερινές ειδήσεις «έπαιξε», δυνατά και λαϊκίστικα, ένα ακόμη επεισόδιο του ατέλειωτου σήριαλ των γνωστών κοκορομαχιών,  όπου πρωταγωνιστούν ο απόλυτος παραλογισμός και η ανεύθυνη υπερβολή. Αιτία ο κοροϊδίστικος θάνατος ενός άτυχου νεαρού λαθρεπιβάτη, ο οποίος σκοτώθηκε πηδώντας από τρόλεϋ, στο Περιστέρι, προσπαθώντας ν’ αποφύγει τις νόμιμες συνέπειες, όταν πιάστηκε από ελεγκτή στα πράσα.

   Δυστυχώς, το παιχνίδι της ύπαρξης κρύβει μέσα του, αναπόφευκτα, και τον θάνατο. Πολύ θάνατο. Τουλάχιστον όσο και ζωή, σε ίσες αναλογίες. Σε μας εναπόκειται ο τρόπος που διαχειριζόμαστε την δεύτερη, ούτως ώστε να περιορίζουμε τον άσκοπο και άδικο πρώτο, μέχρι τη στιγμή που αυτός θα έρθει νομοτελειακά και αναπόφευκτα.

    

   Στη βάση της η υπόθεση είναι απλή και, προκειμένου να μην ξανασυμβεί άλλο τέτοιο δυσάρεστο γεγονός, οι λογικές επιλογές που υπάρχουν είναι μόνο δύο.

   - Ή πληρώνουμε όλοι, φερόμενοι ως νομοταγείς πολίτες, εισιτήριο στα μέσα μαζικής μεταφοράς, όπως γίνεται σε όλα τα κράτη του κόσμου, οπότε δεν διατρέχουμε κανένα φόβο από οποιονδήποτε έλεγχο και δεν μας χρειάζονται «σάλτα μορτάλε» γιά την αποφυγή του.

   - Ή καταργούμε τους κακούς και επικίνδυνους ελεγκτές και τους πάσης φύσεως αντιλαϊκούς ελέγχους, οι οποίοι περιορίζουν το αναφαίρετο δημοκρατικό μας δικαίωμα να πληρώνουμε, όταν και εφ’ όσον εμείς κρίνουμε. Ελεύθερα και ανεπηρέαστα! Οπότε πάλι δεν υπάρχει περίπτωση να θρηνήσουμε άλλο θύμα παρόμοιας κατάστασης.

   Διαλέγετε και παίρνετε!

    

   Προσωπικά, είμαι υπέρ της δεύτερης εκδοχής με πρόσθετη απαίτηση να επεκταθεί σε όλα τα συγκοινωνιακά μέσα. Ιδίως σε πλοία και αεροπλάνα! Γιατί πολύ θα μου γουστάριζε ένα ταξιδάκι στη Νήσο του Πάσχα, ή την Αλάσκα. Κάτι που η καταραμένη ανέχεια μου στερεί τη δυνατότητα να κάνω, εντελώς αντιδημοκρατικά, μαζί με το κεκτημένο μου δικαίωμα να θέλω να το πραγματοποιήσω, "εδώ και τώρα", οπωσδήποτε! Αν μάλιστα αυτή η ελεύθερη επιλογή του «πληρώνω, δεν πληρώνω», επεκταθεί και σε ξενοδοχεία κι εστιατόρια θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως εμείς οι Έλληνες, ο ωραιότερος και εξυπνότερος λαός του κόσμου, ο πραγματικά περιούσιος, είμαστε οι πρώτοι που φτάνουμε στην ιδανική αταξική κοινωνία! Όπου ο πάσα ένας θα απολάμβανε κατά την επιθυμία και το γούστο του και θα πλήρωνε κατά την δυνατότητα της τσέπης του! Και άστε τους άλλους, τους κουτούς, να μας ακολουθούν… ασθμαίνοντας!

   Υ.Γ. Μέσα σε όλη την τρελή παραφιλολογία της ιστορίας, ακούστηκε και το εξής… κουφό. Το ξεστόμισε σοβαρά-σοβαρά, ένας λαϊκός τύπος, μάρτυρας του επεισοδίου: «Διά νόμου, είπε, επιτρέπεται να ταξιδεύουν μέχρι τρεις σε κάθε όχημα, χωρίς εισιτήριο»! Μεγάλε νομοθέτη, εσένα θέλουμε!!