Μοιραία επακόλουθα ενός μοιραίου γεγονότος.

      Ο κοινωνικός αυτοματισμός και η αποσαφήνισή του.

   

    Είναι προφανές πως η χρόνια κρίση που μαστίζει τη χώρα έχει αναδείξει πλήθος καλών, αλλά και κακών χαρακτηριστικών του λαού μας. Δυστυχώς, ο εγωισμός, η ιδιοτέλεια, η κουτοπονηριά και η κοντόφθαλμη ταξική συμφεροντολογία έχουν επισκιάσει την, ομολογουμένως, εντυπωσιακή σε ορισμένες περιπτώσεις, επιδεικνυόμενη κοινωνική αλληλεγγύη. (Π.χ. συγκέντρωση φαρμάκων, τροφίμων, εθελοντισμός, κ.λπ.).

   Η τραγική περίπτωση με τον άδοξο θάνατο του αδικοχαμένου νεαρού στο Περιστέρι, χαρακτηρίζει τα δεύτερα, τα κακά. Ο άτυχος νεαρός, είτε από ανέχεια, είτε από «μαγκιά», ακολούθησε το ρεύμα της εποχής, σύμφωνα με το οποίο στις συγκοινωνίες σήμερα πληρώνουν μόνο τα… κορόιδα! Το μυστικό είναι κοινό και παρακαλώ να λείπουν οι αιδήμονες μειξοπαρθενισμοί. Αυτό συμβαίνει και είναι φαινόμενο διάχυτο στην Πρωτεύουσα!

   Μέχρι κάποιο χρόνο πριν δεν κατανοούσα τον όρο «κοινωνικός αυτοματισμός». Σήμερα κατάλαβα πλέον πως έτσι νοείται η αγεληδόν συμμόρφωση και προσαρμογή σε κανόνες και τακτικές, έξω από τους κανόνες και τους Νόμους μιας ευνομούμενης πολιτείας. Ο καθένας λειτουργεί με τη δική του λογική και το πλαίσιο των ηθικών αξιών και προτεραιοτήτων που εκείνος θεσπίζει, προφανώς κατά το συμφέρον και το γούστο του! Αυτόματα και αυθαίρετα. Και όποιον πάρει…. o Χάρος, (κυριολεκτικά)!

   Βέβαια, με πρακτικές που υποδαυλίζουν κατάλληλα τη μεγιστοποίηση του πόνου και της οδύνης από το άτυχο γεγονός και αβαντάρονται  με το «σπεκουλάρισμα» του επιδεικνυόμενου αχαλίνωτου λαϊκισμού των ΜΜΕ και των διαφόρων «γυμνοσάλιαγκων» παρουσιαστών τους, ο κοινωνικός ιστός αποσαθρώνεται αντί να συσφιχτεί και η κοινωνία οδηγείται σε λειτουργικούς μηχανισμούς ζούγκλας. Οι βεντέτες του γυαλιού, γιά το μόνο που νοιάζονται είναι η θέση και το συμβόλαιό τους και έτσι   διαγκωνίζονται αγωνιωδώς, στο ποιός θα ρίξει το περισσότερο δάκρυ και το μεγαλύτερο «ανάθεμα» γιά τον… «αναίτιο χαμό του παλληκαριού» και παρασύρουν τη χειμαζόμενη μάζα, εγκλωβίζοντάς την σε παράλογα κι επικίνδυνα μονοπάτια!

   Το χειρότερο στην προκείμενη περίπτωση είναι πως ήδη καλλιεργείται «κλίμα». Μακάρι να διαψευστώ, αλλά δεν μπορώ να διανοηθώ πόσοι θα πληρώνουν πλέον εισιτήριο σε μέσο μαζικής μεταφοράς και ποιός ελεγκτής θα τολμήσει να ελέγξει και, πολύ περισσότερο, να επιβάλει κυρώσεις σε λαθρεπιβάτη, όταν θα έχει απέναντί του όλο το όχημα, που θα ταξιδεύει χωρίς εισιτήριο!

   Οι βλακώδεις αιτιάσεις περί ευγενικής και «μημουαπτικής» συμπεριφοράς των ελεγκτών, έχουν τον ίδιο αιθεροβάμονα ρομαντισμό με εκείνη τη θεωρία που θέλει τον αστυνομικό να συμπεριφέρεται με γαλατική αβρότητα σε ληστές, τρομοκράτες και λοιπούς σκληρούς κακοποιούς και να μην κάνει χρήση του όπλου του.

   Κακός, κάκιστος ο θάνατος, ιδίως νέων ανθρώπων και όταν προέρχεται άδικα κι ανόητα από αιτία ευτελούς αξίας. Όμως και τα ατυχήματα μέσα στη ζωή βρίσκονται και θα πρέπει, πρώτοι από όλους, να τα σκεφτούν αυτοί που ρισκάροντας ανοίγουν την αυλαία του κάθε παράνομου γεγονότος. Σε κάθε πόλεμο, την αποκλειστική ευθύνη την έχει όποιος ρίχνει την πρώτη σφαίρα και όχι την τελευταία. Στο κάτω-κάτω, αν δεν έχω, ή δεν διαθέτω,  χρήματα γιά το τρόλεϋ, πάω με τα πόδια. Μου συνέβη προσωπικά και πρόσφατα, με μπόλικες δεκαετίες στην πλάτη, πόσο μάλλον αν ήμουν μόνο 19 χρονών και διέθετα άλλες αντοχές!