Φεστιβάλ Αθηνών. Μια καλή ιδέα!

Αριστοφάνης, ολέ!

Βάλτε τώρα που γυρίζει!

  

   Τώρα που «μπαγιάτεψαν» τα θέματα ήσσονος σημασίας, π.χ. ο τραγικός θάνατος του νεαρού λαθρεπιβάτη, ο παρατεταμένος και αγωνιώδης… ρομαντισμός της Σαντορίνης, η απειλή του  καυτού Σεπτέμβρη και οι «προοδευτικές» προτροπές γιά συγκέντρωση... πυρομαχικών στα ΑΕΙ, κ.λπ. τέτοια ψιλοπράγματα, καιρός πλέον ν’ ασχοληθούμε και με τα πιό σοβαρά κι επίκαιρα, πάντα, ζητήματα. Νομίζω, άλλωστε, πως πλησιάζει και ο καιρός του Φεστιβάλ Αθηνών.

   

   Καλός φίλος της στήλης έγραψε και μου έστειλε ένα χαρακτηριστικό και…. αβανταδόρικο γιά τη χώρα και τον τουρισμό της, στιχούργημα, το οποίο θα μπορούσε να ενσωματωθεί θαυμάσια σε κάποια νέα, σύγχρονη, ελεύθερη και δημοκρατική, διασκευή ενός αριστοφανικού έργου.

   Π.χ. στον «Πλούτο». Κάπου στη συζήτηση μεταξύ του Χρεμύλου και του Καρίωνα με τον Bλεψίδημο, θα μπορούσε, ωραιότατα, να παρεμβληθεί ένα χορικό. Διάφορα παρτσακλιά και τσακλοκούδουνα, ντυμένα όλα με τοπικές φορεσιές, η γδυμένα αναλόγως, χοροπηδώντας, υπό τους ήχους Ρέμου, Κιάμου, ή κάποιου παρεμφερούς λαϊκού αοιδού και καθώς  μιά…. αδελφή, χρυσοποίκιλτη και χρυσοσκονοπασπαλισμένη, θα ανοίγει πανάκριβες σαμπάνιες Crug, θα ψάλλουν, όλοι μαζί, το ποίημα του φίλου μου!

«Από την μέρα που έφυγες
έχασα ό,τι είχα...
νοιώθω πηγή χωρίς νερό,
Χίος χωρίς μαστίχα.
Τήνος χωρίς την Παναγιά,
Σύρος χωρίς λουκούμι,
Κρήτη χωρίς την τσικουδιά,
Κύπρος χωρίς χαλούμι.
Δίας χωρίς τον κεραυνό
και θύμα του Προκρούστη,
Κνωσός χωρίς Μινώταυρο...
Μύκονος δίχως πούστη !!!!!!»

   Μαγεία! Κλείνω τα μάτια κι ονειρεύομαι, μουγκρίζοντας σαν την Ψυχούλη, όταν δοκιμάζει εκλεκτά μαγειρέματα, στην σχετική απογευματινή εκπομπή μαγειρικής του Σκάϊ! Μμμμμμμμ!