Κουτοπονηριές κι ευτέλειες «τσικιρικιτζίδων», αλλά περιστασιακά υψηλόβαθμων.

Γιατί «μεγάλος» δεν γίνεσαι… γεννιέσαι.

-Αχ, καταραμένη φτώχεια γιά μας τα γεροντάκια, τους απόμαχους της ζωής !

   - Όταν είσαι πολιτικός μηχανικός και μεγαλοεργολάβος, γνωρίζεις πως το δίκτυο υδρεύσεως -από τον υδρομετρητή και μέσα- υπάγεται αποκλειστικά στη δικαιοδοσία και ευθύνη του ιδιοκτήτου. Μαζί, προφανώς, και οι αλλαγές, προσθήκες, επεμβάσεις, βλάβες, διαρροές, κ.λπ.

   - Όταν είσαι στοιχειωδώς νουνεχής και παρατηρητικός -μηχανικός ων- διαπιστώνεις αμέσως, με το πρώτο κοίταγμα του λογαριασμού, την αυξημένη χρέωση λόγω υπερβολικής κατανάλωσης και προβληματίζεσαι. Ιδίως όταν πρόκειται γιά χειμερινούς μήνες με αχρησία του σπιτιού. Δεν περιμένεις πέντε χρόνια (!) γιά να αντιληφθείς εσωτερική διαρροή λόγω βλάβης.

   - Συνοψίζοντας. Όταν είσαι εκατομμυριούχος ιδιοκτήτης, πολ. μηχανικός και υπεύθυνος, άνθρωπος επισκευάζεις αμέσως τις βλάβες σου, υποχρεωτικά, και πληρώνεις αδιαμαρτύρητα γιά τις διαρροές του δικτύου σου.

   - Όταν, όμως, είσαι φύσει λιγούρης και αριστερός εκατομμυριούχος, το μυαλό σου πάει αμέσως στην κομπίνα και την πάσα ευθυνών και δαπάνης σε άλλους. Και μέσα στις όλες σου αναξιοπρέπειες, ως συνεπές ανθρωπάκι, κάνεις στον Δήμο αίτηση… θεραπείας, που σε δικαιώνει -ένεκα κατάχρησης αξιώματος, και ας τολμούσε να κάνει αλλοιώς!- και φορτώνεις τη διαρροή, (μαζί και την κοινωνική σου "διάρροια"), στους συντοπίτες σου. Κι όλα αυτά γιά να γλυτώσεις -παράνομα- 4.000 ευρώ σε πέντε χρόνια. Δηλαδή 800 το χρόνο!

   Επιμύθιον: -‘Ντάξει μωρέ, και τί έγινε δηλαδής; Γιά… «πενταροδεκάρες» θα μιλάμε τώρα! (Σημ.: Το τελευταίο, ως ρήση, ανήκει σε άλλο μαρξιστικό παχύδερμο. Η φιλοσοφία τους, όμως, είναι κοινή).