Σκουριές. Άντε πάλι. Μιά στο καρφί και μιά στο πέταλο!

Και ο χορός της αγωνίας των εργαζομένων, καλά κρατεί.

Πανοραμική άποψη της περιοχής. Στο κέντρο η τρύπα του... Σκουρλέτου.

    Η πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ φρενάρισε την τελευταία γυφτιά του διαβόητου υπουργού, υπεραμύντορα του δημόσιου συμφέροντος και του περιβάλλοντος της Χαλκιδικής. Βεβαίως, δεν αποφάσισε επί της ουσίας, αλλά απλώς ανέστειλε την τελευταία γυφτοαπόφαση γιά διακοπή της λειτουργίας των ορυχείων ένεκα μιάς γυφτολεπτομέρειας, μέχρι της οριστικής λύσης του προβλήματος. Ενός προβλήματος που μοιάζει με το υφάδι της Πηνελόπης. Ράβε μέρα ο ένας, ξήλωνε νύχτα ο άλλος.

   Όσοι θέλουν το κλείσιμο της επιχείρησης και την εκδίωξη των επενδυτών, σαφώς δεν κόπτονται γιά όσα προσχηματικά κατά καιρούς επικαλούνται ως επιχειρήματα, τα οποία καταρρίπτονται από αλληλοδιαδοχικές αποφάσεις του ΣτΕ, αλλά -απλούστατα- ενεργούν στα πλαίσια της ιδεοληπτικής μαρξιστικής εμμονής τους. Μιάς εμμονής διάχυτης στην κρυπτοκομμουνιστική μας κυβέρνηση η οποία πελαγοδρομεί μεταξύ των παλαιολιθικών αγκυλώσεων του DNA της και της αδήριτης σύγχρονης πραγματικότητος. Με ευαγγέλιο τον κρατισμό προσπαθεί να συμβιβαστεί, με «σκονάκια» και φροντιστήρια, σε κάτι στο οποίο δεν πιστεύει. Στην παραγωγική αξία του κεφαλαίου, στα δικαιώματα των επενδυτών και -με μία φράση- στο πως: «Πρώτα φτιάχνεις την πίτα και μετά την μοιράζεις»! 

   Αγκυλωμένοι -οι αγαθότεροι και πιό καλοπροαίρετοι εξ αυτών- στην ιδέα της προς τα κάτω ισοπέδωσης, (εξαιρούνται τα ζάπλουτα λαμόγια τύπου Λαζόπουλου, Μέντορα και λοιποί υποκριτές και φαρισαίοι, που με τα λεφτά τους έξω πουλάνε, εκ του ασφαλούς, σοσιαλισμό σ’ εμάς που εξαθλίωσαν), δεν συλλαμβάνουν καν την πραγματική έννοια της λέξης «επένδυση» και τη σημασία που αυτή έχει ως ατμομηχανή στο άνοιγμα δουλειών και -συνεπώς- στην ανάπτυξη της κοινωνίας!

   - «Φάτε τους πλούσιους», είναι το κομπλεξικό σύνθημα του κάθε μειονεκτικού και άχρηστου λιγούρη, ο οποίος δεν μπορεί να διανοηθεί πως και μετά από ένα τέτοιο «φάγωμα», ο ίδιος λιγούρης κι άχρηστος θα εξακολουθεί να παραμένει εσσαεί! 

   Τα διεστραμμένα και συμπλεγματικά αριστερά μυαλά, που ατυχής συγκυρία έβγαλε από τον πάτο στην επιφάνεια, αδυνατούν να καταλάβουν πως η λέξη «επένδυση», την οποία πιπιλίζουν και παπαγαλίζουν μηχανικά, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις λέξεις: «κίνητρο»,  «κέρδος», «ασφάλεια κεφαλαίου», «σταθεροί κανόνες παιχνιδιού». Αυτοί λειτουργούν μόνο στη βάση: «Τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου πάλι δικά μου». Κοντολογίς, ψάχνουν γιά κορόιδα. Απευθύνονται, δηλαδή, σε ηλίθιους… «λεφτάδες»! Επειδή όμως λεφτάς και ηλίθιος -ταυτόχρονα- αποτελούν μη συμπλέουσες έννοιες, επένδυση στη χώρα με την γυφτολογική λογική του Σκουρλέτου δεν πρόκειται να γίνει, μέχρι να βγει ο ήλιος από τη δύση. Κι ας κάνει όσα φροντιστήρια θέλει ο Τσίπρας στην Εσπερία και στους χώρους όπου ξέρουν πώς λειτουργεί η πραγματική οικονομία και με ποιούς κανόνες. Τούβλο θα πηγαίνει και τούβλο θα γυρίζει.

   Έτσι, και μέχρι να «ξεκολλήσει» ο κάθε Μπαλντάς και ο κάθε Σκουρλέτος από τις μαρξιστικές τους αγκυλώσεις που εξισώνουν άνισα πράγματα, π.χ. τον Ρέμπραντ μ’ αυτόν που «ζωγραφίζει» τους τοίχους στα Πετράλωνα, ή τον Μενουχίν με τον… "βιολιστή της στέγης", προκοπή ο τόπος δεν θα δει. Καλά και άγια τα «κοινωνικά προγράμματα» κατά της φτώχειας, αλλά η προτεραιότητα ανήκει σε όσους μπορούν, αφεντικά όντες,  να ανοίξουν δουλειές και να φτιάξουν… πίτα. Αυτοί θα πρέπει να κοιταχτούν πρώτα, γιατί αυτοί είναι οι ατμομηχανές της ανάπτυξης. Αυτοί οραματίζονται, σχεδιαζουν, επιχειρούν. Κι αυτοί ανοίγουν τους δρόμους της. Αυτοί, με τα λεφτά και τα μυαλά τους, θα δώσουν δουλειά και μόνιμο φαΐ  σ’ εκείνους που πεινάνε και όχι ο παππάς της ενορίας, ή ο δήμος, που ευκαιριακά -και ως πότε;- μοιράζουν συσσίτια στις πλατείες. Οι σοφοί Κινέζοι έλεγαν: «Μη δίνεις στον φτωχό ψάρι, μάθε τον να ψαρεύει»! Πρέπει όλοι να κατανοήσουν πως το κράτος και οι μηχανισμοί του χρήμα δεν παράγουν. Το διαχειρίζονται και το καταναλίσκουν.

   Αν δεν δοθούν ισχυρά και διασφαλισμένα κίνητρα στο… ξορκισμένο από την αριστερά κεφάλαιο, προκοπή δεν γίνεται, ό,τι κι αν λέν οι ασκήσεις επί χάρτου. Ο λαός που αιμορραγεί, όταν χάσει και την τελευταία ρανίδα αίματος, όσους φόρους και αν βάλεις, λεφτά στο ταμείο… γιόκ. Με αιθεροβασίες και κουταμάρες τύπου: «πάταξη της φοροδιαφυγής και της… διαπλοκής(!)» και διάφορες τέτοιες πορ…, αυγά δεν πρόκειται να βαφτούν. Η χώρα θα βουλιάζει συνέχεια προς την άβυσσο. 

  Φέρνοντας όμως στο νου Τσίπρες, Φίληδες, Μπαλντάδες, Βούτσηδες και "μποϊλήδες" Κατρουλόκαλους, συντονισμένους όλους από ζάπλουτους Φλαμπουριάρηδες, οι προβλέψεις γιά το μέλλον μας είναι χλωμές, μελαγχολικές και δυσοίωνες. Πήγαμε γιά μαλλί και βγήκαμε κουρεμένοι… ΣΥΡΙΖΑ. Δυστυχώς!