Η καταλυτική δύναμη της επικοινωνίας

Έ ρε ψυχή μου μεγαλεία!

Κι η μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες!

   Αργά-αργά, μεθοδικά και διαβολικά η αριστερά, με τον άκρατο λαϊκισμό και την ανεξάντλητη δημαγωγία της, κατάφερε να διαβρώσει μυαλά και συνειδήσεις, να τυφλώσει και εξαπατήσει έναν ολόκληρο λαό -παραπλανώντας τον- και εκμεταλλευόμενη την αγανάκτηση, την αφέλεια και την ανωριμότητά του να κατακτήσει την εξουσία. 

   Όμως μετά άρχισαν τα δύσκολα και τα… ζόρια. Ήδη, η εγγενής και αποδεδειγμένη ακαταλληλότητα της παγκόσμιας αριστεράς στην διαχείριση της εξουσίας άνευ καταπίεσης και όπλων, μεταφερμένη στα καθ’ ημάς και εμπλουτισμένη από την ντόπια ανεπάρκεια πολιτικού προσωπικού, (sic), σε βαθμό ασημαντότητος, οδηγεί τη χώρα στην πλήρη αποσυναρμολόγηση. Είναι πλέον αποδεδειγμένο πως πουθενά στον κόσμο η παλαιολιθικών αντιλήψεων ξεπερασμένη αριστερά δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες των σύγχρονων κοινωνιών και ν’ ακολουθήσει τον φρενήρη ρυθμό εξέλιξης και ανάπτυξης. Γι’ αυτό και συστηματικά απορρίπτεται και απολακτίζεται, αναγκασμένη -όπου μπορεί και όπου κατευθύνεται από εμπνευσμένες ηγεσίες- να μεταλλαχθεί σε διάφορα σοσιαλδημοκρατικά σχήματα, προκειμένου να επιβιώνει πολιτικά και να συμμετέχει στη νομή εξουσίας. 

   Το ημέτερο -υποτιθέμενο-  αριστερό συνονθύλευμα, συντεθειμένο από ένα σύνολο ημιαγράμματων, ανίκανων, συμπλεγματικών και στερημένων στελεχών, του οποίου το μείζον τμήμα αποτελούν αιώνιοι φοιτητές, κάτοχοι(;) αμφιβόλου ποιότητος και αξίας διπλωμάτων, των οποίων η φοιτητική δραστηριότητα άρχιζε και τελείωνε σε καταλήψεις, πορείες και διαδηλώσεις με μαλλιά, μούσια, αμπέχονα και υψωμένες γροθιές. Αυτό, λοιπόν, το κάποτε οργισμένο και μονίμως καρφωμένο στην άρνηση, την διάλυση και την καταστροφή πλήθος καλείται σήμερα να σοβαρευτεί και να κυβερνήσει τη χώρα!  Κουβαλώντας στη ψυχή του ιδεοληψίες και αγκυλώσεις, κόντρα στην αμείλικτη λαίλαπα των αφεύκτων πιεστικών κοινωνικών αναγκών και απαραιτήτων μεταρρυθμίσεων που χρειάζεται το ρημαγμένο μας κράτος και η κακομαθημένη καταναλωτική μας κοινωνία, προκειμένου η Ελλάδα να εκσυγχρονιστεί. Με έρμα τη μονολιθικότητα μιάς παρωπιδιασμένης σκέψης και  χονδροειδώς άστοχες ενέργειες καλείται να υποστηρίξει και εφαρμόσει εντελώς αντίθετα πράγματα από ό,τι γνωρίζει και πιστεύει. Έτσι, π.χ., έρχονται οι, νυν και αεί, λέτσοι να δεξιωθούν τον… μουσιού Ολάντ. Έναν τέως -αλλά απολύτως παραιτημένο και συμβιβασμένον, αριστερό- ξεπλυμένο στα θαυματουργά νάματα του κεφαλαίου, της χλιδής και της γαλατικής φινέτσας. Παρατηρήσατε τον μπαστουνόβλαχο Πόρκυ, ξεγραβατωμένο και  με μαύρο πουκάμισο, λες και βρισκόταν σε επικήδειο τραπέζι με… ψαρόσουπα και τον πεινάλα Δεινόσαυρο της παντέρμης Παιδείας να ψάχνει εμβριθώς το… μενού γιά μακαρονάδες και άλλα τινά που θα καταβροχθίσει, πριν πάει -μετά- στο κοντινότερο σουβλατζίδικο γιά… συμπλήρωμα! 

   Παρ’ όλα αυτά, παρ’ όλη την αηδή αρχοντοχωριατίλα που αποπνέει η σημερινή κυβέρνηση, καθ’ ότι κόβοντας φάτσες βγάζεις ασφαλή και ανάγλυφα συμπεράσματα, σε συνδυασμό και με το μορφωτικό της παλμαρέ, την καταστροφική και ατζαμίδικη διακυβέρνηση που ασκεί, ο επικοινωνιακός της μηχανισμός λειτουργεί άψογα και την κρατάει ακόμη στον αφρό, αναστέλλοντας και καλύπτοντας την πραγματικότητα. Γιά πόσο όμως ακόμη θα κρύβουν τη γύμνια του βασιλιά; Ο πιτσιρίκος του παραμυθιού του Άντερσεν, όπου να ’ναι σκάει μύτη.