Η καταλυτική δύναμη της επικοινωνίας (ΙΙ)

Ξύνoντας τον πάτο του βαρελιού...

"Σία κι αράξαμε! Την κάτσαμε τη βάρκα της Παιδείας."

   Η ανικανότητα της παρούσας κυβέρνησης, στην αντιμετώπιση των πολλών και μεγάλων προβλημάτων της χώρας και των προκλήσεων των καιρών, είναι πλέον πασιφανής. Αναστολές, αναβολές, παλινδρομήσεις, κακές επιλογές και σπασμωδικές ενέργειες βρίσκονται στην ημερησία διάταξη. Και με πρώτο στόχο, βεβαίως, τους... «πλούσιους», σε συνεχές κατέβασμα, όμως, του κατώτατου ορίου καθορισμού της… πλουτοκρατίας! Παρ’ όλα αυτά η παθητικότητα του λαού και οι σχεδόν μηδενικές του αντιδράσεις ξεπερνούν κάθε όριο στωικότητος. Μιάς αρετής που -ούτως ή άλλως- δεν χαρακτήριζε ποτέ τους Έλληνες. 

   Το φαινόμενο, ως προς την εξήγησή του, παραπέμπει στο γνωστό ανέκδοτο που συχνά χρησιμοποιούσε ο μεγάλος Κωνσταντίνος Καραμανλής με τον χαλίφη, τον βεζίρη, τους φόρους και τις αντιδράσεις του λαού, αλλά και στην καταλυτική επιρροή που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ στις ορδές των μπαχαλάκηδων των Εξαρχείων, οι οποίοι αρκούνται σήμερα σε αραιές χαλαρές «προπονήσεις», ίσα γιά την διατήρηση της φόρμας τους σ’ ένα ελάχιστο επίπεδο ετοιμότητος.

   Έτσι, όσοι εξ ημών διατηρούμε ακόμη κάποια ίχνη πραγματικής αξιοπρέπειας, αυτοσεβασμού και ορθολογισμού, καταβάλλουμε τεράστιες προσπάθειες γιά την αποφυγή εγκεφαλικών και διαφόρων άλλων ψυχοπαθολογικών παθήσεων, (κατάθλιψη, σχιζοφρένεια και τέτοια), καθώς υποβαλλόμεθα στο μαρτύριο  της συστηματικής πλύσης εγκεφάλου, την οποίαν ασκεί συστηματικά, καθημερινά και ανενδοίαστα η προπαγανδιστική μηχανή της αριστεράς, (μάνα καϋμένη στους… μεταχρωματισμούς. Με το "άσπρο" να μας το παρουσιάζει "μαύρο" και αντιστρόφως). 

   Σήμερα, παρά πάσα λογική και στοιχειώδη σεβασμό στην αλήθεια, ολοένα και πιό προκλητικά γιά τον κοινό νου, η κυβέρνηση της «διά δεύτερη… κ.λπ.» επιχειρεί να καθιερώσει την δική της «αλήθεια» σε κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Και, δυστυχώς, αυτά είναι πολλά και ακανθώδη. Οπότε κατ' ανάγκη πορεύεται συνεχώς μεταλλασσόμενη και μεταβάλλοντας ιδέες, γραμμές και πολιτικές, γεγονός που οι νουνεχείς αποκαλούν «προσγείωση στην πραγματικότητα» και οι αθεράπευτα «πούροι» ουτοπιστές της ανερμάτιστης αιθεροβατικής κι εξοφλημένης αριστεράς θεωρούν… «ιδεολογική προδοσία», λοιδορώντας ως… προσκυνημένους τους τέως… συντρόφους τους! Πιστός και έσχατος σύμμαχός της στη μοιραία, αλλά αναπόφευκτη, μετάλλαξη ο καλοοργανωμένος μηχανισμός προπαγάνδας και επικοινωνίας με τις αφελείς μάζες, τον οποίο βάζει να δουλεύει στο φουλ και αξιοποιεί κατά -όντως- αριστουργηματικό και αποτελεσματικό τρόπο.

   Δυστυχώς όμως, όσα ψέματα κι αν χρησιμοποιήσει, όση διαστρέβλωση κι αν επιχειρήσει, όση παραπληροφόρηση κι αν ρίξει στην… αγορά, όσο κι αν τα δεινά μέτρα που φέρνει προσπαθήσει να τα «σοβατίσει» και φτιασιδώσει με αισιοδοξία κι… ελπίδα, (στα επικοινωνιακά πρότυπα του Στάλιν και του Μάο), τα μαρξιστικά διδάγματα δεν έχουν πλέον πέραση και ηχούν κούφια. Δεν μπορεί στη σημερινή παγκόσμια συγκυρία ένας εξαθλιωμένος ευρωπαϊκός λαός, κουρελής και πεινασμένος να  νοιώθει τρισευτυχισμένος, μόνο και μόνο γιατί τον κυβερνά… λαϊκή -κατ’ επίφαση- κυβέρνηση άξεστων αγκυλωμένων, βλαχαδερών εκατομμυριούχων και λιμοκοντόρων μπαρμπαγιώργων. 

   Το, κατά τη στήλη, διασκεδαστικότερο χαρακτηριστικό του πειράματος διακυβέρνησης από την αρλουμποαριστερή κομπανία, είναι η πλήρης απογοήτευση, η οργίλη αποκήρυξη και ο γοερός θρήνος κάποιων ανόητων και απροσάρμοστων αριστερών, (π.χ. πικρόχολοι σκιτσογράφοι, εμπαθείς μαρκουτσοφόροι πρωινάδικων, ψευτοδιανοούμενοι πεινάλες, ψευτοκαλλιτέχνες της πλάκας, διάφοροι κουλτουριαρέοι της συμφοράς και αμπελοφιλόσοφοι της ανεμορριπής), οι οποίοι θρηνούν τα χαμένα οράματα στα οποία επέμεναν, με εκτός φυσικών νόμων ανθρώπινες ιδεοληψίες, όπως π.χ. το περπάτημα στο ταβάνι, η ίση αντιμετώπιση των ανίσων και άλλα παρεμφερή κουροφέξαλα.

   Πάντως, όλα κι όλα, από επικοινωνιακή πολιτική… σκίζουνε. Λέμε ότι παπαρδέλα τους κατέβει και οι χαζοί -εμείς- τη χάφτουμε. Και δεν κουνιέται ουδεμία… κυρία. Ούτε καν… «αδελφή».