Και το δούλεμα να πέφτει… σύννεφο!

«’Ντάξει μωρέ, και τί έγινε δηλαδής»,

"Είμαστ' όλες, ένα μάτσο βιόλες"!

    Όταν η θείτσα υφυπουργός της μαρμελάδας, των γεμιστών και των… «κούφιων» μας καλεί να δώσουμε τα ξενοίκιαστα σπίτια μας στους φτωχούς και τους λαθρομετανάστες, προφανώς τζάμπα αλλά αγρίως φορολογούμενα γιά ανείσπρακτα μισθώματα, ή μας δουλεύει -επίσης αγρίως- ή έχει πάθει ακράτεια λόγων. Αμφότερα προκλητικά, καθ’ όν χρόνον οι κορυφαίοι αριστεροί ηγέτες μας κολυμπούν σε μυθικά -γιά τα δεδομένα της εποχής- πλούτη. Τόσο πολλά διαθέτουν -αριστεροί άνθρωποι κατατρεγμένοι από τον καπιταλισμό- που, έχοντας χάσει τον λογαριασμό τους, δεν ξέρουν τί έχουν, πόσα έχουν, αλλά και τί, πού και πώς πρέπει να τα δηλώνουν. Οι υποκρίταροι!   

   Ιδού το «νέο», ηθικό και άμεμπτο που έδιωξε το «παλιό», το φθαρμένο και διεφθαρμένο, δίνοντας μια νέα, αλλιώτικη διάσταση στην κομπίνα, τη λαμογιά και την… «κονόμα». Την αριστερόστροφη, όμως! 

   Κάτι τέτοιους παμπόνηρους ψευταρέους και αρχιφαύλους σαλτιμπάγκους εμπιστεύονται και ακολουθούν τα κορόιδα οι χαχόλοι, που τρέχουν στις πλατείες για να διατρανώσουν την πίστη τους στην… ελπίδα που έρχεται, ενώ έφτασε μόνο το… «πίδα», (κι αυτό με «ήτα»), κρίνοντας από τη ληστρική, ανήθικη και εξοντωτική υπερφορολόγηση των πάντων, με ταυτόχρονη φαλκίδευση των αποδοχών μας. Να την χαιρόμαστε τέτοια ηγεσία. Κουτοπόνηροι, αδίστακτοι, φαύλοι, ζάπλουτοι και, κυρίως, ανίκανοι να κυβερνήσουν με στοιχειώδη λογική και χρηστότητα. Όμως -όλα κι όλα- είναι… αριστεροί. Είναι… «δικοί» μας! Λαϊκοί τύποι χωρίς γραβάτα, μεν, αλλά… «ματσοί» με μόνο κουσούρι πως…  «ξεχνούν» κομματάκι, κάπου-κάπου. 

   - «’Ντάξει μωρέ, και τί έγινε δηλαδής», όπως λέει κι ο Κροίσος-Μέντορας.