Το πολυθρύλητο "πόθεν έσχες", από μιά άλλη σκοπιά.

 Μήπως μας δουλεύουνε όλοι;

-Να δώσω στους φτωχούς, που λέει η τρελοΦωτίου; Αμ πριτς, δεν σφάξανε!

    Ανέκαθεν υπήρχε στρεβλή αντιμετώπιση του διαβόητου, όπως κατάντησε, "πόθεν έσχες". Ουδείς ασχολήθηκε ποτέ σοβαρά με το "πόθεν" και όλο το ενδιαφέρον περιοριζόταν μόνο στο "έσχες". Οι υπόχρεοι απλώς δήλωναν το βιός τους και... καθάριζαν!

   Στην πρόσφατη αναζωπύρωση του θέματος με τους αριστερούς υπουργούς μας, το ζήτημα αποκτά και μία νέα διάσταση, η οποία μετατοπίζει το κέντρο βάρους της υπόθεσης. Το μείζον πλέον, με τους υπερεκατομμυριούχους υπουργούς και γενικότερον αριστερούς πολιτικούς αστέρες, θα πρέπει να εστιαστεί -πέραν του "πόθεν"- σ' αυτή καθ' αυτή την κατοχή του τεράστιου πλούτου, με τον οποίον οι ίδιοι θα πρέπει -θεωρητικά τουλάχιστον- να βρίσκονται θεσμικά και συνειδησιακά σε μόνιμη και κάθετη αντίθεση και μετωπική αντιπαράθεση. 

   Όταν στο κοινωνικοπολιτικό σου DNA είναι βαθιά αποτυπωμένα ο εξορκισμός, η απέχθεια και το μίσος γιά το... κεφάλαιο, η συγκέντρωση και κατοχή τεράστιας περιουσίας αποπνέει αντίφαση λόγου και έργων, υποψία ως προς την διαύγεια της απόκτησης του πλούτου και αναξιοπιστία ως προς τις αληθείς σου προθέσεις κατά την άσκηση υψηλών καθηκόντων. Ο χριστιανισμός επεκράτησε ως θρησκεία, ακριβώς ένεκα της απόλυτης συμβατότητος λόγων και έργων του Χριστού.

   Φαίνεται πως η φράση "τον πλούτον πολλοί εμίσησαν, την δόξαν ουδείς" δεν ισχύει πλέον διά τους μπερμπάντηδες αριστερούς. Αυτοί, όντες γενικώς "ηθικά... πλεονέκτες", τα θέλουν όλα δικά τους! Απλώς, γνωρίζοντας το ασυμβίβαστον, αποκρύπτουν συστηματικά και αιδημόνως τον πλούτον τους και... "άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε". Γιατί ξέρουν καλά πως παραβιάζουν κατάφωρα την αριστερή τους, (εμένα μου λες), συνείδηση. 

   Πάντως εκείνο το υπέροχο περί "πρώιμης και, πιθανόν, ατελούς δηλώσεως", του χαμογελαστού ξεχασιάρη πολυεκατομμυριούχου υπουργού κυριολεκτικά με ξετρελαίνει!