Μικρά παραλειπόμενα του δείπνου προς τιμήν του κ. Ολάντ.

Πού 'σαι μάνα να δεις μεγαλεία!

"Hydrodamalis gigas". Τυχόν ομοιότητες με το αγαθό θηλαστικό τυχαίες κι εντελώς συμπτωματικές. Αυτό τρέφεται μόνο με φύκια!

   Το αγέλαστο και μοχθηρό μαμούθ, που γιά κακή μας τύχη διαφεντεύει την δύσμοιρη παιδεία της χώρας, ίσως θα ήταν καλύτερα να σιωπά, (ανοίγοντας το στόμα του μόνο γιά να καταβροχθίζει), περιμένοντας το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης να περατώσει τις διαπραγματεύσεις με την τετραμελή… τρόικα ώστε να καθίσει -επί τέλους- η μπίλια στο "τυχερό" νούμερο του ΦΠΑ της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Μιά εμπλοκή που το αριστερό ιδεολόγημα σκαρφίστηκε γιά να τιμωρήσει εκείνους τους… «πλούσιους» έως... "εύπορους", που στέλνουν τα παιδιά τους να ξεστραβωθούν μαθαίνοντας γράμματα και όχι απεργίες, καταλήψεις και τα συναφή. Όσο επιμένει … «διά να ομιλεί» τόσο εκστομίζει λύματα -τέτοια μόνο μπορεί να παράξει- αντί λόγων. Όπως αυτό περί… "σολομώντειας λύσης", εννοώντας τη σαλαμοποίηση του φόρου,  την οποία, όμως, του πέταξε στα μούτρα η τρόικα, ως αντικείμενη στον κοινοτικό κανονισμό. 

   Και, επ’ ευκαιρία, μόλις πληροφορήθηκα πως πριν, καλά-καλά, τελειώσει το επίσημο δείπνο με τον Ολάντ, (έ ρε ψυχή μου μεγαλεία οι πρώην λέτσοι και νυν λέτσοι, αλλά με επίσημη ιδιότητα, που ξεφτιλίζουν διεθνώς τη χώρα), ο τύπος την… έκανε! Πολύ πιθανόν, αφού στα επίσημα δείπνα δεν σερβίρουν περίσσεμα… «φαγιά», έσπευσε να προλάβει ανοιχτό το σουβλατζίδικο της γειτονιάς του γιά… σαβούρωμα!

   Οπότε, τη σκυτάλη της αναγούλας και κακογουστιάς παρέλαβε ο χαζοχαρούμενος Πόρκυ, ντυμένος κάπελας σε βαρύ πένθος. Ψάχνοντας στη μνήμη μου γιά… ισοδύναμα στυλ κι εμφάνισης, τον μόνο που εκείνη μου φέρνει αμυδρά, είναι τον παλιό αγαθό ταβερνιάρη της οδού Αλεξανδρείας, τον Θείο Μίμη, τον Σκαλούμπακα. (Που κάποτε, σ’ ένα ταξίδι στην Κίνα, το 1979, κόντεψε να κλείσει φυλακή ολόκληρο γκρούπ, περδόμενος μπροστά στο ταριχευμένο λείψανο του Μάο!).