Φιλολαϊκή αριστερά. Η μεγάλη φενάκη

Η φοραδιαφυγή ως δικαίωμα αυτοάμυνας

Πώς θα ήσαν οι διαδηλώσεις στην Αθήνα, αν τα μέτρα τα έπαιρνε η... Δεξιά!

     

   Η κυβέρνηση, προϊόντος του χρόνου, ολοένα κι εκτραχηλίζεται. Με τον αέρα του δήθεν προασπιστή του δίκιου των φτωχότερων τάξεων, έχει ξεσαλώσει εντελώς εκτρεπομένη σε μέτρα -και επιχειρήματα που τα δικαιολογούν- πέραν πάσης λογικής και ηθικής. Ο νέος της αστέρας, το υφυπουργικό γατόνι με το υποκριτικό και ύπουλο μειδίαμα και η θείτσα των γεμιστών και της μαρμελάδας, με τις αστείες και λαϊκίστικες αιτιάσεις τους προσπαθούν να μας πείσουν ότι τυρβάζουν υπέρ των φτωχών και κατά των… πλουσίων. Έτσι θεωρούν εντεταγμένο στα ηθικά πλεονεκτήματα της αριστεράς, μέσα στο σύνολο των σκληρών μέτρων του αριστερού τους τρίτου μνημονίου, να στριμώξουν και κάποια που αποδεικνύουν, πέρα γιά πέρα, την ανάλγητη κομμουνιστική τους φιλοσοφία και την βαθειά τους αδιαφορία και περιφρόνηση προς την μονάδα-άνθρωπο, τον οποίο θεωρούν ως αναλώσιμο και αντικαταστάσιμο «προλεταριακό γρανάζι» μιάς πελώριας κοινωνικής μηχανής. 

   Ο απαίσιος μακιαβελικός αφορισμός: «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» βρίσκει στην «διά δεύτερη φορά… αριστερά» την σύγχρονη αποθέωσή του. Ο γνωστός φαιδρός βουλευτής-σαλτιμπάγκος του Ηρακλείου, δίνοντας ρεσιτάλ κυνισμού, αποκάλυψε -ψυχρά και ωμά- την πραγματική αριστερή φιλοσοφία του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και του τί μας μέλλεται να επακολουθήσει: «Όταν μας ψηφίζατε γνωρίζατε το τρίτο μνημόνιο και τους όρους του. Σας τα είχαμε πει. Τώρα γιατί διαμαρτύρεστε και φωνάζετε;»!!!

   Ακριβώς στο κέντρο αυτής της απαράδεκτης φιλοσοφίας βρίσκεται το εξοργιστικά παράλογο μέτρο, όπου: Έχοντας νοικιασμένη ιδιοκτησία σε μπαταξή νοικάρη που δεν πληρώνει το νοίκι, δεν δικαιούσαι, μεν, να τον εξώσεις, αλλά οφείλεις να δηλώσεις τα μη εισπραττόμενα μισθώματα και να φορολογείσαι κανονικά επ’ αυτών. Η αριστερή ηθική διακυβέρνηση και η ελπίδα καλύτερης ζωής που προσκόμισε ο ερχομός του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, δεν σου επιτρέπει την εκχώρηση στο δημόσιο των ανείσπρακτων δικαιωμάτων σου και την δίκαια αποφυγή των -εξ αυτών- φόρων. Κάτι που η λογική επιτάσσει και εφαρμοζόταν παλαιότερα. 

   Η επιχειρηματολογία αυτού του απαράδεκτου μέτρου ανταγωνίζεται επάξια σε ανηθικότητα το ίδιο το μέτρο. «Έτσι, ισχυρίζονται, πατάσσονται οι κομπίνες μεταξύ ιδιοκτητών και ενοικιαστών γιά δήλωση χαμηλότερου-ψεύτικου μισθώματος. Άσχετες αστειότητες καθώς, αφ’ ενός, τέτοιες συμφωνίες είναι ελάχιστες και, αφ’ ετέρου, σε περίπτωση συμπαιγνίας η καταβολή γίνεται κανονικά και απρόσκοπτα. Οπότε ούτε γάτος, ούτε ζημιά και δεν τίθεται θέμα εκχώρησης μισθωμάτων στο Δημόσιο. 

   Δυστυχώς, η απαράδεκτη και εντελώς «αλήτικη» μεταχείριση του κράτους προς τον πολίτη καθιστά σχεδόν υποχρεωτική την οργάνωση αυτοάμυνας των θυμάτων της κρατικής καταχρηστικής πολιτικής και εκμετάλλευσης. Και το μόνο μέσον αμύνης που διαθέτει ο αδικούμενος ταλαίπωρος πολίτης είναι η καταφυγή στην φοροδιαφυγή. Όχι γιά να αδικήσει κοινωνικό σύνολο και κράτος, αλλά γιά να περιορίσει την εις βάρος του αδικία, που γίνεται απ’ αυτό. Ο Νικολό Μακιαβέλι μπορεί κάλλιστα να εφαρμοστεί και… αντιστρόφως. Και εδώ επιβάλλεται μάλιστα!

   Τέτοια ληστρικά μέτρα, απότοκα μιάς αντιανθρώπινης, αποτυχημένης και απορριφθείσης παγκοσμίως ιδεολογίας είναι απολύτως βέβαιο πως θα αποτύχουν. Το μόνο που επιτυγχάνουν -πέραν από την επαλήθευση της προφητείας του Λένιν: "Οι αστοί θα μας δώσουν μόνοι τους το σκοινί που θα τους κρεμάσουμε"- είναι η, γιά άλλη μιά φορά, επαλήθευση της αριστερής ουτοπικής φενάκης.