Ρατσισμός και ξενοφοβία!

Μιά καραμέλα που δεν λέει να λιώσει.

  

   Με δεδομένη την  απαράδεκτα παρατεινόμενη βυζαντινολογία και παραφιλολογία γύρω από το περιβόητο νομοσχέδιο «περί ρατσισμού, κ.λπ.», γεγονός που, όπως πιστεύω, λειτουργεί αποπροσανατολιστικά από άλλα, ζέοντα προβλήματά μας, θα ήθελα να ασχοληθώ και πάλι μ’ αυτό το θέμα, ελπίζοντας να είναι η τελευταία φορά. Προσθετικά και διευκρινιστικά, εν συνεχεία προηγουμένης ανάρτησής μου.

     Διερμηνεύω, όπως πιστεύω, την θέση όλων ημών που αγαπάμε την πατρίδα μας και την υπηρετήσαμε με διάθεση να της προσφέρουμε αίμα και ζωή, αν χρειαζόταν. Κάτι που, ευτυχώς, δεν χρειάστηκε στη γενιά μας! Γι’ αυτό δεν είμαστε διατεθειμένοι αυτά  τα μοναδικά, πολύτιμα και αναντικατάστατα αγαθά, να τα «πετάξουμε» κοροϊδίστικα, βορά στη διάθεση του πρώτου «μπουκαδόρου» κακοποιού. Είτε πωρωμένος εγκληματίας είναι αυτός, είτε περιστασιακός λωποδυτάκος, που λειτουργεί κάτω από το φάσμα της πείνας.

   

   Επειδή, λοιπόν, δηλώνω ευθαρσώς ότι, όχι μόνο φοβάμαι, αλλά τρέμω την πιθανότητα να αποτελέσω θύμα τέτοιου ενδεχομένου, δεν ανέχομαι, επ’ ουδενί, τον περιφρονητικό χαρακτηρισμό του «ρατσιστή» και «ξενόφοβου», τους οποίους, προφανώς, μου προσάπτει η «προοδευτική θολοκουλτούρα». Η συντονισμένη κι ευθυγραμμισμένη με διάφορα νεαρά και άπειρα δημοκρατικά φιντανάκια της δημοσιογραφίας, τα οποία δεν έζησαν εποχές του κλεινού άστεως, όπου μπορούσες να κοιμηθείς καλοκαίρι, άφοβα, στην ταράτσα  και με την εξώπορτα ξεκλείδωτη!

   

   Και γιά να βάλουμε τάξη στα πράγματα. «Ρατσισμός», με την ορθή εννοιολογία του όρου, δεν υπάρχει στη χώρα μας, πέραν την ηγετικής ομάδος του χρυσαυγίτικου φασισταριού, (όχι των απελπισμένων ψηφοφόρων τους, που εκεί βρίσκουν προστασία και καταφύγιο), αφού τα 400 χρόνια οθωμανικής κατοχής μας κατατάσσουν, ως λαό, στην… απέναντι όχθη. Στα θύματα του ρατσισμού και όχι στους θύτες! Και αυτό αποδεικνύεται από την στάση και συμπεριφορά του λαού μας επί του θέματος, μέχρι μερικά χρόνια πριν.

   

   Ο «ρατσισμός» είναι επιθετικό φαινόμενο και όχι αμυντικό. Οποία σχέση μπορεί να υπάρχει μεταξύ της αγανακτισμένης αντίδρασης των καταπιεσμένων Ελλήνων που βλέπουν την χώρα, τη ζωή και το βιός τους να καταστρέφεται, άδικα και άδοξα, με εκείνης, π.χ. των Μπόερς της Ν. Αφρικής,   που μπήκαν κατακτητές και δυνάστες, γιά να υποδουλώσουν, εκμεταλλευτούν και καταπιέσουν του γηγενές ανθρώπινο στοιχείο με το απεχθές και αλαζονικό «άπαρτχάιντ» που εφήρμοσαν. Αν επιμόνως αναζητηθεί κάποια τέτοια σχέση, πιθανότερο μοιάζει οι Έλληνες να αποτελούμε τα θύματα, παρά τους θύτας!

   «Ρατσισμό» απέπνεε το καθεστώς της δουλείας και εκμετάλλευσης των περασμένων αιώνων, όταν οι σκλάβοι απήγοντο βιαίως από τις αφρικανικές πατρίδες τους και δεν προσήρχοντο, εκούσια και λάθρα, γιά να… καταπιεστούν σε Ευρώπη και Αμερική, όπως συμβαίνει τώρα με τις ορδές Ασιατών κι Αφρικανών! 

   «Ρατσισμός» είναι  η απρόκλητη εγκληματική συμπεριφορά, ακόμη και τώρα, της Κου Κλουξ Κλαν, στις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ και οι γενοκτονίες των Εβραίων, Ποντίων, Αρμενίων από Χίτλερ και Νεότουρκους του Κεμάλ. Οι καταγόμενοι από Κωνσταντινούπολη, Μικρά Ασία, Πόντο και Βόρ. Ήπειρο συμπατριώτες μας διατηρούν μνήμες από τις εκεί διώξεις και σίγουρα αντιλαμβάνονται καλύτερα τον όρον, αφού τον έζησαν στο πετσί τους!

   

   Νομίζω, καιρός είναι να σταματήσει αυτή η πλύση εγκεφάλου με την άθλια προβοκατόρικη «λαθρομεταναστολαγνεία» των διαφόρων … «αλληλέγγυων», που υπακούει σε πονηρά και υστερόβουλα πολιτικά τερτίπια, τα οποία στοχεύουν στην πλήρη ισοπέδωση και εξαθλίωση της ελληνικής κοινωνίας, ώστε να διυλισθεί μέσα στον ενσκήπτοντα βαρβαρισμό και «προλεταριοποιηθεί», σαν ώριμο φρούτο. Αποκομμένη από ιστορία, γλώσσα, θρησκεία, παράδοση και πολιτισμό της.

   Καλοί οι νόμοι που θα προστατεύουν τους «δε», (κανείς μας δεν επιθυμεί το κακό  οιουδήποτε συνανθρώπου μας, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής και θρησκείας), αλλά να κοιτάξουμε, πρώτα, και τους «μεν»! Και πάνω απ' όλα, το εθνικό συμφέρον.