Ο …. εξοχότατος φιλόσοφος κύριος Σλαβόι Ζίζεκ.

Μάλιστα, τώρα τα πιάσαμε τα λεφτά μας!

   

 

  Είναι γνωστόν πως το ΠΑΣΟΚ, με ιδρυτή και ηγέτη την παμπόνηρη …γάτα, τον διαβόητο Αντρέα, (παρακαλώ, όχι Ανδρέα),  είχε καταφέρει να ενσωματώσει  στα σπλάχνα του, ένα μεγάλο και ετερόκλητο, πολιτικά, πλήθος οπαδών. Πίσω από την μαγική εικόνα της σοσιαλιστικής ιδεολογίας είχε προσκολληθεί, μεταξύ άλλων και από τους πρώτους,  όλη η σκαρταδούρα της ελληνικής κοινωνίας που ανέκαθεν υπήρχε και επλανάτο στην ατμόσφαιρα, προσκολλώμενη πάντοτε, όπου μύριζε ψητό, κομπίνα και βόλεμα. Στην βάση της αρχής της κομματοκρατίας, του φαβοριτισμού και της «ήσσονος προσπαθείας».

  

    Όταν το ΠΑΣΟΚ ξεμπροστιάστηκε, ξεδοντιάστηκε και βυθίστηκε αύτανδρο, κάτω από το βάρος των ανομημάτων και της φαιδρής ηγεσίας του, όλο αυτό το φαύλο πασοκικό μελίσσι μεταφορτώθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ. Η άκριτα εκδηλωμένη δίκαιη αγανάκτηση του στενάζοντος οικονομικά κοσμάκη, με την προσθήκη του πασοκικού κατιμά, μετέτρεψε τον ΣΥΡΙΖΑ, από κόμμα διαμαρτυρίας και ενοχλητική αλογόμυγα στα καπούλια της εξουσίας, σε αξιωματική αντιπολίτευση, στο κατώφλι της.

   Το ουρανόπεμπτο δώρο της πιθανής διακυβέρνησης, μετά τα πρώτα συμπτώματα ιλίγγου και ναυτίας που προκάλεσε στους Συριζέους, έφερε και την αναγκαιότητα γνωριμίας με το ευρύτερο διεθνές πολιτικό κατεστημένο. Ακριβώς όπως οι παλιές «ντεμπιτάντ» της παλιάς αριστοκρατίας

   Λογικό ήταν, ο νεαρός… ηγέτης Τσίπρας να φαντάζει, αρχικά, σαν την μύγα μέσ’ στο γάλα και επαρχιωτάκι «βλαχαδερό», εν μέσω μεγάλης εκδήλωσης, «γκαλά», της  καλής κοινωνίας!

   Και να τα εντατικά πασαλείμματα της αγγλικής γλώσσας, και να οι επαφές γνωριμίας με τα… θηρία της παγκόσμιας διακυβέρνησης, (Σόϊμπλε, Λούλα, κ.λπ.), μπας και ξεφύγει από τα…. «μαντάμ Μέρκελ» και χωθεί κι αυτός, έστω σε μιάν ακρούλα, του παγκόσμιου κάδρου των ηγετών!

    

   Μέσα σ’ αυτή την, πολύ λογική τακτική, είχε την ατυχία να διασταυρωθεί, αναγκαστικά και λόγω ιδεολογικής εξ αίματος συγγενείας,  με τον αντιαμερικανό Αμερικανό σκηνοθέτη Όλιβερ Στόουν, αυτόν που παρουσίασε τον Μεγ. Αλέξανδρο ως ομοφυλόφιλο, και του οποίου η εν γένει στάση τον έχει καταστήσει γραφικό στον τόπο του. Απολαμβάνοντας, βέβαια, όλα εκείνα τα αγαθά της κοινωνίας που λιθοβολεί…. εκ του ασφαλούς. Καλυμμένος από τον προστατευτικό μανδύα της και απολαμβάνοντας όλα τα προνόμια και τις ευκαιρίες που του παρέχει, την…. λοιδορεί και την καθυβρίζει!

   Όμως η καλύτερη επαφή και γνωριμία του ηγέτη Αλέξη, (ό,τι το εκλεκτότερο στον ευρύτερο σοσιαλιστικό και δημοκρατικό χώρο), είναι αυτή του γνωστού αγνώστου Κροάτη, (ως μη ειδήμων του χώρου τον αγνοούσα, χωρίς ιδιαίτερη στενοχώρια γι’ αυτό), προοδευτικού χιουμορίστα αμπελοφιλόσοφου κ. Σλαβόι Ζίζεκ.

  

    Ασφαλείς πληροφορίες  γιά τον «τύπο», τον φέρνουν να απεχθάνεται εντελώς κάθε αστική συνήθεια, μεταξύ των οποίων και το… σαπούνι! Λέγεται, μάλιστα, πως η εικονιζόμενη στο σχετικό βίντεο ασφαλής απόσταση που χώριζε τους δύο … συντρόφους κατά την κοινή τους συνέντευξη, οφειλόταν στην μπόχα και την αποφορά που εξέπεμπε ο φιλόσοφος της απλυσιάς. Συνεπής στην μούχλα των ιδεών που κυριαρχεί στον εσωτερικό του κόσμο, όπως αποδεικνύουν το κάδρο με τον Στάλιν στον τοίχο και η προτομή του «πατερούλη» στο διπλανό κομοδίνο, αυτές συνταιριάζουν θαυμάσια με την απλυσιά και αφροντισιά της εξωτερικής του εμφάνισης.

   

  

  Πάντως, όλα κι όλα, ο Τσίπρας λίγδης δεν είναι! Ίσα, ίσα που διαθέτει πολύ ευγενικό παρουσιαστικό και εκπέμπει πάστρα και καθαριότητα. Μπορεί να αρλουμπολογεί στην προσπάθεια να «γλείψει» κι αυτός λίγο κοκαλάκι εξουσίας, (φυσικός στόχος όλων των πολιτικών), ειδικά τώρα που οι καιροί του επιτρέπουν αυτή τη φιλοδοξία, με την αναμπουμπούλα και την αγανάκτηση που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία, αλλά βρωμίλας  δεν είναι! Ομορφόπαιδο, κυριλάτος και καλοβαλμένος, μοιάζει περισσότερο  με νεαρό δανδή της δεκαετίας του ’60, παρά με τον ομογάλακτό του φιλόσοφο που… ζέχνει.