Ρατσισμός και ξενοφοβία.

Μία ακόμη συνέχεια του μπεστ σέλερ σήριαλ.

   Στη χώρα της συνεχούς και εσκεμμένης διαστρεβλώσεως των πάντων, προκειμένου αυτά  να «χωρέσουν» σε προφανείς πολιτικές σκοπιμότητες, δεν ήταν δυνατόν να γλυτώσουν «αβανταδόρικες» του φαινομένου  έννοιες, όπως  «ρατσισμός» και «ξενοφοβία».

   

   Έχοντας ταξιδέψει αρκετά, σε όλα τα μήκη και πλάτη, έχω την τιμή να διαθέτω καλούς κι αγαπημένους φίλους, στα πέρατα της Γης, γιά τους οποίους, φυσικά, δεν τρέφω φόβο και άπωση, αλλά εκτίμηση και αγάπη.  Ζυμωμένος με τον τουρισμό, με πολλή συγκίνηση είδα κι άκουσα, προχθές, πλήθος ξένων επισκεπτών του Μουσείου της Ακροπόλεως, από κάθε ράτσα και φυλή, να εκφράζουν δέος, θαυμασμό κι αγάπη γιά την Ελλάδα, τον πολιτισμό και τους ανθρώπους της.  Όλους αυτούς, όχι μόνο δεν τους φοβάμαι και δεν τους απεχθάνομαι, αλλά τους αποδέχομαι και τους λατρεύω. Φοβάμαι όμως, κυριολεκτικά τρέμω, όλους εκείνους τους εξαθλιωμένους κι απελπισμένους, τους οποίους θεωρώ, (και αποδεδειγμένα), εν δυνάμει, δολοφόνους μου. Είτε Έλληνες είναι, είτε ξένοι.  Τρέμω όλους όσοι μπορεί να «μπουκάρουν» αιφνιδίως στο σπίτι μου, να με ληστέψουν και να με σφάξουν! Και δυστυχώς, όπως αποδεικνύουν οι στατιστικές, η μεγαλύτερη μερίδα του φόβου μου πηγάζει από τις ορδές πεινασμένων λαθρομεταναστών. Ταλαίπωροι κι απελπισμένοι, προσπαθούν παρακινούμενοι από το ανίκητο ένστικτο της αυτοσυντηρήσεως να επιβιώσουν. Και έχουν απόλυτο δίκιο γι’ αυτό. Όμως το ίδιο και μεγαλύτερο, έχω κι εγώ. Αφού αρνούμαι ... να πεθάνω άδικα και αμύνομαι, υπακούοντας στο ίδιο ακριβώς ένστικτο!

   

   Θεωρώ  αδιανόητο το γεγονός,  ότι άνθρωποι  οι οποίοι δεν μπορούν να «χτίσουν» τη ζωή τους στον τόπο τους, δικαιούνται να έρχονται, απρόκλητα κι απρόσκλητοι, γιά να «γκρεμίσουν» την δική μου, στον δικό μου τόπο! Και εγώ να τους ανέχομαι, να μην τους φοβάμαι, να μην αντιδρώ, αλλά….. να τους αγαπώ και να τους προστατεύω κι από πάνω!

   Αυτός, τέλος πάντων, ο απολύτως βάσιμος και υπαρκτός φόβος που προκύπτει από την εγκατασταθείσα, άδικα των αδίκων, ανασφάλεια στη χώρα, δεν μπορεί να γίνει κατανοητός, ως φυσιολογική αντίδραση, από την υψηλή διανόηση και την θολή κουλτούρα της αριστεράς;  Αν όχι, ας γίνει τουλάχιστον αποδεκτή και σεβαστή η ύπαρξή του. Αφού αυτοί πρώτοι πρεσβεύουν την πολυφωνία, την διαφορετικότητα, την ποικιλότητα και την ανοχή. Η δε κυβέρνηση, στο κυοφορούμενο... αντιρατσιστικό και αντιξενοφοβικό νομοσχέδιο, ας λάβει υπ' όψη και τα δίκαια αντανακλαστικά του αμυνόμενου ντόπιου πληθυσμού. Γιατί ελλοχεύει σοβαρότατος κίνδυνος, ως μόνα θύματα ρατσιστικής καταπίεσης, να προκύψουν τελικά οι.... Έλληνες!

 

   Πιστεύω  ακράδαντα πως διερμηνεύω τα αισθήματα και τις διαθέσεις της  απόλυτης και υγιούς πλειοψηφίας του  ελληνικού λαού, ο οποίος όμως σιωπά. Παραπληροφορημένος, παραπλανημένος και, άρα, πελαγωμένος, γιά να μην θεωρηθεί.... «ρατσιστής» και «ξενόφοβος»!

   Και ο αναμάρτητος, πρώτος τον λίθον βαλέτω.

   Είναι φοβερά κωμική η εμφάνιση κάποιων φουκαράδων στο γυαλί, οι οποίοι αφού αρχίσουν και κλείσουν την τοποθέτησή τους με τη φράση: «Εγώ δεν είμαι ρατσιστής και ούτε φοβάμαι τους ξένους....», γιά να μην προκαλέσουν την αντίδραση των....αλληλέγγυων θολοκουλτουριαρέων, στη συνέχεια αραδιάζουν κατεβατά περιστατικών εγκληματικότητος, που τους κάνουν να κλείνονται από νωρίς στα σπίτια τους, έντρομοι και ανασφαλείς. Με ύφος που προδίδει όχι μόνο εμφανέστατο φόβο, αλλά απέραντο τρόμο! Διπλοί χέστες, που φοβούνται να δείξουν τον... φόβο τους!

   Ουαί υμίν, υποκριτικά και φαρισαϊκά μορμολύκεια!