Ο Γολγοθάς βρίσκεται παντού.... (Ι)

Μιά σύγχρονη πασχαλινή ιστορία

   Οι εορταστικές ημέρες που έρχονται επιβάλλουν "ανακωχή" από τα δυστυχή τετριμμένα της καθημερινότητος και την "φυγή" - ενασχόληση με κάτι πιό επίκαιρο. Σε συνδυασμό δε, με παλιά υπόσχεση, δημοσιεύω ένα επίκαιρο διήγημα κάποιου.... φίλου μου. Σε λίγες συνέχειες, γιά να μην πέσει βαρύ το...πεπόνι! Ελπίζω να αρέσει και ... συγκινήσει.

   

    - Ώστε κ. Θεοδώρου, δεν γίνεται τίποτα;

   
    - Δυστυχώς κ. Παπαγεωργίου, ο νόμος είναι σαφής και η περίπτωσή μας εμπίπτει ακριβώς στην πεμπτουσία του.

    
   Ο δικηγόρος απέναντι στο Θωμά, είχε φορέσει εκείνο το ψεύτικα περίλυπο ύφος που παίρνουν οι δικηγόροι σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Έβαλε και τον πληθυντικό μέσα, δείγμα συμμετοχής και συμπάθειας και μέσα του σκεφτόταν, σίγουρα, το χωριό του, στο οποίο θα έπρεπε να κατευθυνόταν, ήδη, γιά την Ανάσταση και τώρα με το χασομέρι αυτού του πελάτη, ίσα που την προφταίνει. Aν δηλαδή δεν πέσει σε μεγάλη κίνηση της τελευταίας στιγμής στην Εθνική. Τούτη εδώ η υπόθεση, κομματάκι δύσκολη και μπελαλίδικη, του εξασφάλιζε όμως ένα καλό Πάσχα, έστω κι αν τον κράτησε λίγο παραπάνω στην Αθήνα.

   
    - Δηλαδή το σπίτι θα βγει στον πλειστηριασμό την Δευτέρα του Θωμά; Δώρο στη γιορτή μου; Κοίτα να δεις φίλε μου, τραγική ειρωνεία! Και γιά 30.000 ευρώ, κοτζάμ σπίτι!

   
    - Κοιτάξτε, κ. Παπαγεωργίου, θα προσπαθήσω να τον αναβάλλω. Αν τους δώσουμε τίποτα έναντι, μπορεί και να δεχθούν. Με κανένα δεκάρικο δηλαδή, είναι πολύ πιθανόν να κερδίσουμε κάποιο χρόνο.

   
    - Μα τι λέτε τώρα, κ. Θεοδώρου, ο Θωμάς αναστέναξε μελαγχολικά. Αν είχα εγώ σήμερα 10.000, θα ξαναπαντρευόμουνα, …. που λέει ο λόγος.

  
    - Εν πάση περιπτώσει, ας τ’ αφήσουμε αυτά γιά την ώρα, χρονιάρες μέρες κ. Παπαγεωργίου. Ας κάνουμε Πάσχα με υγεία και την Τετάρτη, πρώτα ο Θεός, τα ξαναλέμε. Όσο γιά το ποσόν που είπαμε γιά την αμοιβή…..

   
    - Ναι, ναι, ξέρω. Κι ο Θωμάς έβαλε το χέρι στη τσέπη.  

*

   Μόλις βγήκε στον καθαρό αέρα, ο Θωμάς τράβηξε δυό βαθιές ρουφηξιές δροσερό αέρα, σαν στερημένος θεριακλής καπνιστής, και ένοιωσε την ανάγκη να ανασυντάξει τον εαυτό του. Όλη αυτή η λαίλαπα που περνάει από πάνω του, απότομα κι αιφνιδιαστικά, τον έπιασε εξ απήνης και τον ρήμαξε. Τα χτυπήματα  -το ’να πάνω στ’ άλλο-  τον φέρνουν στα όρια της αντοχής του, τον αποσυντονίζουν και τον αποσυναρμολογούν λίγο-λίγο. Χτύπημα με χτύπημα, αναποδιά στην αναποδιά, βουλιάζει στην απογοήτευση! Μα ήταν ανάγκη να του ’ρθουν όλα μαζί κατακούτελα! Και στον μέγιστο βαθμό, στην απόλυτη ένταση και με τα καταστρεπτικότερα αποτελέσματα; Γιατί έτσι; Γιατί όλα σ’ αυτόν;

   Καταλαβαίνει πως αυτή η κρίση που σαρώνει τη χώρα, δεν αφήνει κανέναν ανέγγιχτο, αλλά σε έκταση και μέγεθος όπως σ’ αυτόν, δεν μπορεί να φανταστεί άλλον με τέτοιο ρεκόρ γκίνιας. Ο Θωμάς αδυνατεί να φανταστεί έστω και έναν στη θέση του. Χωρίς ίχνος εγωισμού, αφού ποτέ του δεν υπήρξε «εαυτούλης». Σε ποιό καταραμένο πηγάδι να κατούρησε άραγε γιά να του πέσει τέτοιος λαχνός, έτσι ξαφνικά κι ανύποπτα;

   Πέρασε απέναντι στο πάρκο και περπατώντας, αργά-αργά, κάτω από τα μεγάλα σκιερά δέντρα, προσπαθούσε να μαζέψει τα μυαλά του, που το αισθάνεται πως άρχισαν ήδη να σαλεύουν, πριν του φύγουν τελείως και τον αφήσουν «σαλταρισμένο», ή τα τινάξει στον αέρα μόνος του.

   Στην αρχή σκέφτηκε να τα βάλει με τον Θεό. Ποτέ δεν είχε μαζί Του ιδιαίτερα στενές και θερμές σχέσεις και στην εκκλησία πήγαινε, αραιά και πού, μόνο γιά διάφορες τελετές φίλων. Κάτι γάμους, βαφτίσια, κηδείες και διάφορα τέτοια. Δηλαδή αναπόφευκτα. Και σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις, όπως τούτην εδώ την περίοδο, την πασχαλινή. Κι αυτό απ’ έξω από την εκκλησία, ίσα ν’ ακούσουν οικογενειακώς το «Χριστός Ανέστη» το Μεγ. Σάββατο, ν’ ανάψουν την λαμπάδα, φέρνοντας το άγιο φως σπίτι γιά γούρι και θεία ευλογία, (αν προλάβει και γυρίζοντας δεν την σβήσει κανένα αεράκι), οπότε έχει καλώς, κι επομένως… του χρόνου! Φαίνεται πως τα τελευταία χρόνια οι λαμπάδες της οικογένειας θα έσβηναν συνεχώς, ένα γεγονός που δεν είχε προσέξει, αλλά μόλις τώρα συνειδητοποιεί και υποθέτει, αφού τέτοια γκαντεμιά δεν εξηγείται αλλιώς.

   Όμως από την άλλη, όσο κι αν προσπάθησε να βρει σοβαρότερη αιτία κι αφορμή αυτής της κακοδαιμονίας που τον έπληξε, βασισμένη στη συμπεριφορά του, δεν βρίσκει. Μιά ζωή αρνί άκακο. Λογικός κι έντιμος δεν έβλαψε άνθρωπο και δεν πείραξε κουνούπι. Τον λόγο του Θεού τον ένοιωθε ενστερνισμένο μέσα του, πετσί στο πετσί του, και τον εφάρμοζε χωρίς να μπαινοβγαίνει στις εκκλησίες και χωρίς να τον επιβάλλει κανένας ιεροκήρυκας και κανένας νόμος, θείος ή ανθρώπινος. Τους ξέρουμε δα κι αυτούς με τους μεγάλους σταυρούς και τις βαθιές μετάνοιες. Τη διαδρομή του στη ζωή κατεύθυνε πάντα, ως πιλότος, η συνείδησή του στην οποία, μόνο και πάντα, λογοδοτούσε. Και να δεις που κι αυτή η ρημάδα ποτέ δεν τον χαστούκισε δυνατά γιά να τον συνεφέρει. Μόνο κάτι ψιλοσφαλιαρίτσες ανεπαίσθητες του έριχνε, ίσα γιά απλή μικροδιόρθωση πορείας, και τίποτε άλλο. Έτσι αυτό το γιατί, το πελώριο γιατί που συνεχώς μεγάλωνε στο μυαλό του, κατέβαινε ίσαμε το λαρύγγι και τον έπνιγε. Γιατί αυτός, γιατί τόσο πολύ, γιατί όλα σ’ αυτόν;

   Κοντά είκοσι χρόνια μηχανολόγος παραγωγής στην μεγάλη υφαντουργική εταιρεία «ΚΛΩΘΩ» Α.Ε. και βασικός της στυλοβάτης. Η ψυχή της! Όλη η παραγωγή κι η συντήρηση των μηχανημάτων, οι ποιότητες και οι ποσότητες των προϊόντων, πέρναγαν από το άγρυπνο μάτι του κι από τον αυστηρό του έλεγχο. Και όλα δούλευαν ρολόι στο εργοστάσιο, γεγονός που φαινόταν στη συμπεριφορά των μεγάλων «αφεντικών» απέναντί του, αλλά και στις αποδοχές, που ήσαν πάνω από καλές εξασφαλίζοντας σ’ αυτόν και την οικογένειά του, μιά πολύ αξιοπρεπή διαβίωση!

   Με τα γραφειοκρατικά, τα λογιστήρια και τα παραλογιστήρια της εταιρείας δεν τα πήγαινε καλά, τα σιχαινόταν και δεν ανακατευόταν. Αυτός την «πίτα» ήξερε μόνο να την φτιάχνει κι όχι να την διαχειρίζεται. Έτσι ποτέ του δεν μπόρεσε να καταλάβει τί συνέβη κι αυτός ο κολοσσός κατέρρευσε απότομα, σαν χάρτινος πύργος, και από τη μιά στιγμή στην άλλη, τριακόσιοι πενήντα εργαζόμενοι, μαζί κι αυτός, βρέθηκαν στο δρόμο! Ούτε οι δίδυμοι πύργοι της Νέας Υόρκης να ήσαν.

   Και να σκεφτείς, απάνω που η πείρα, η παρατηρητικότητα κι ο προβληματισμός του πάνω στην διάταξη και λειτουργία των μηχανών ύφανσης, τον είχε οδηγήσει στη σκέψη ορισμένων πρακτικών μετατροπών.  Με  χρήση πρόσθετων παράπλευρων στημονιών, ειδικού σχήματος, με παράλληλη τροποποίηση της αλληλουχίας των γραναζιών των αξόνων και την προσθήκη ενός πολλαπλασιαστού και δύο κατάλληλων μειωτήρων, πετύχαινε περίπου διπλασιασμό της παραγωγής, στο ίδιο χρόνο λειτουργίας των μηχανημάτων! Είχε, μάλιστα, ως μηχανολόγος, απεικονίσει σε σχέδια όλες τις τροποποιήσεις, καθώς και το νέο μηχάνημα που θα προέκυπτε με όλες αυτές τις εισηγούμενες μετατροπές. Εννοείται μαζί με πλήθος από λεπτομερείς επεξηγήσεις σχετικά με την φιλοσοφία της ιδέας και την πρακτική της εφαρμογή. Με στόχο πάντα τη σημαντική βελτίωση της απόδοσης του συστήματος. Μιά πλήρης οικονομοτεχνική μελέτη.

   Την ιδέα και την μελέτη του την είχε παρουσιάσει στην διοίκηση της επιχείρησης, η οποία εμπιστευόμενη την κρίση, την ικανότητα και την πείρα του Θωμά, έδειξε από την αρχή ζωηρό ενδιαφέρον και άρχισε να μελετά το ζήτημα. Όμως δεν πρόλαβε, γιατί τους πρόλαβε όλους η κρίση κι η κατάρρευση! Έτσι ο Θωμάς βρέθηκε στο δρόμο, αγκαλιά με τη μελέτη, την απόγνωση και την απελπισία του.

   Από κεκτημένη ταχύτητα και μόνο, γιά το γαμώτο που λένε, κατέθεσε αντίγραφο της μελέτης στην αρμόδια επιτροπή, προκειμένου να την κατοχυρώσει με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και μετά πέταξε κι ένα αντίγραφο, έτσι γιά πλάκα αφού ποτέ δεν ξέρεις, στην εταιρεία  «Λίντσαιη εντ Μάρλοου» Co, στο Μάντσεστερ. Την εταιρεία που  κατασκεύαζε τα υφαντουργικά μηχανήματα της «ΚΛΩΘΩ» Α.Ε.

Με τη σφοδρότητα της κρίσης που έπληξε τη χώρα, σε λίγο καιρό ο Θωμάς ξέχασε μελέτες, παρελθόν και άνετη ζωή και πάλευε απεγνωσμένα να σωθεί από τα μανιασμένα κύματα της βιοπάλης που τον χτυπούσαν με λύσσα, το ένα πίσω από το άλλο, και τον αλάλιαζαν.

*

  

(συνεχίζεται)