Κύπρος, Ευρωπαϊκή Ένωση και το άγνωστο αύριο.

  

Θέσεις - Απόψεις

                                                 Δεν ξέρω τι πρόκειται να επακολουθήσει, αφού όλα είναι μετέωρα και κρατημένα από μιά κλωστή. Σίγουρα όμως ζούμε ιστορικές και κρίσιμες στιγμές. Όχι μόνο γιά την Κύπρο, την Ελλάδα και τον ελληνισμό, αφού η όλη υπόθεση που λέγεται Ευρωζώνη (και στο βάθος Ε.Ε.) βρίσκονται σ’ ένα οριακό σημείο καμπής, με το αύριο να μην προδιαγράφεται καθόλου σαν το χθες.  Πιθανόν αυτή η απόφαση της Κυπριακής Βουλής ν’ αποτελέσει το έναυσμα, όπως διαφαίνεται, στη μπαρουταποθήκη που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

   Στη σημερινή δύσκολη κατάσταση παίζεται ένα γερό και κρίσιμο πόκερ, γιά γερά νεύρα και με παγκόσμιους παίκτες, όπου ο καθένας ποντάρει και μπλοφάρει κατά το συμφέρον του. Και οι μέσα στην Ε.Ε. και οι έξω. Μικροί και μεγάλοι, με δεδομένη την κακή παγκόσμια οικονομική συγκυρία.

   Κάτω από τέτοιες συνθήκες, φαίνεται πως ολόκληρη η Ε. Ε. και όχι μόνο η Ευρωζώνη, δεν έχουν μέλλον και όπως αχνοφαίνεται τη ληξιαρχική πράξη θανάτου θα την υπογράψει πρώτη η Γερμανία, ως η ισχυρότερη χώρα-μέλος και μπροστάρισα στις αποφάσεις.

   Σε καιρούς παχιών αγελάδων υπάρχει άφθονος χώρος και ιδανικές συνθήκες γιά ν’ ανθίσουν ωραία λόγια περί ενότητος, σύμπνοιας και αλληλεγγύης, με τα προβλήματα, την προϊστορία, τους ανταγωνισμούς και τους εθνικισμούς να κρύβονται, σαν σκουπίδια κακονοικοκυράς, κάτω από το χαλί. Όλα όμορφα, αγγελικά, ιδανικά.

   Όμως η απίσχνανση των αγελάδων τα βγάζει όλα στην επιφάνεια και οι προηγουμένως αγαπημένοι «εταίροι», αφήνουν τα χαμόγελα και τις τσιριμόνιες και σκορπίζουν σαν πυροβολημένο σμήνος πουλιών, προσπαθώντας να σώσει έκαστος το τομάρι του. Στιγμές όπου αποδεικνύεται περίτρανα η πρόταξη του ρεαλιστικού, αμείλικτου και σοβαρού προσώπου της οικονομίας έναντι του υποκριτικού, ουτοπικού και χαμογελαστού της πολιτικής. (Ανάγκαν και θεοί πείθονται).

   Όσο γιά την Κύπρο, με το ηρωικό της «ΟΧΙ», (ενέργεια που θυμίζει κάτι από καλόγερο Σαμουήλ στο Αρκάδι, έξοδο Μεσολογγίου και χορό Ζαλόγγου), όχι μόνο διέσωσε, έστω και καθυστερημένα, το ελληνικό γόητρο και το πατροπαράδοτο και μοναδικό παγκοσμίως ελληνικό φιλότιμο, (επί τέλους ένα «ΟΧΙ»), αλλά πέταξε το μπαλάκι των μοιραίων αποφάσεων στο ευρωπαϊκό γήπεδο! Έτσι αυτή τη στιγμή ο δαυλός, το βαρέλι με το μπαρούτι, αλλά και η ευθύνη της έκρηξης βρίσκονται στα χέρια της Μέρκελ, του Σόιμπλε και των περί αυτούς!

      Πάντως, ανεξάρτητα του τι θα συμβεί με την Κύπρο, η αξιοπιστία της ευρωπαϊκής ηγεσίας, των θεσμών και των πάσης φύσεως «μηχανισμών» τους έχουν τρωθεί ανεπανόρθωτα, με την αμφιβολία, την ανησυχία και την αμφισβήτηση να μπαίνουν ορμητικά και διάχυτα στο παιχνίδι και να λειτουργούν ως σαράκια που ήδη κατατρώγουν κάθε συνδετικό ευρωπαϊκό δεσμό. Εδώ που έφθασαν τα πράγματα, ή η μικρή Ιφιγένεια-Κύπρος θα θυσιαστεί προς παραδειγματισμό, οπότε θα ξεσηκωθούν οι υπόλοιποι «μικροί» που περιμένουν ουρά τη σειρά τους ως «μελλοθάνατοι», με τον λαό τους αλαφιασμένο και ξεσηκωμένο, ή θα επιχειρηθεί συμβιβαστικός ελιγμός, ο οποίος όμως θα καταρρίψει το αλάθητο των αποφάσεων και την παντοδυναμία της Γερμανίας. Όμως έτσι θα δοθεί άλλου είδους λαβή γιά να ξεσηκωθούν οι «μικροί» απαιτώντας αντίστοιχη μεταχείριση με την Κύπρο! Όπου κλονίζεται το imperium των μεγάλων, ορμούν οι μικροί. Έτσι γίνεται πάντα, ιστορικά.

   Σε κάθε περίπτωση, η «κουρελού» άρχισε να ξηλώνεται!