Η επόμενη μέρα. Πρώτες διαπιστώσεις.

Επικαιρότης

   Ο ελληνικός λαός με την χθεσινή του ψήφο διόρθωσε, εν μέρει, το εκλογικό του ατόπημα της 6ης Μαΐου. Έστω και δειλά, άτολμα και με το δρεπάνι της καταστροφής να πλανάται πάνω από το κεφάλι του. Χωρίς όμως και να δώσει σταθερή και βιώσιμη λύση στο πρόβλημα διακυβέρνησης της χώρας. Η κυβέρνηση που θα προκύψει θα είναι ασταθής και αναλώσιμη. Ένας χάρτινος πύργος που θα καταρρεύσει σύντομα από τις καταιγίδες που έρχονται.

   Παρ’ όλες τις ωραιολογίες και αοριστολογίες των οπαδών της απλής αναλογικής, που διαψεύστηκαν στην πράξη στις 6 Μαΐου, το χθεσινό εκλογικό αποτέλεσμα, σαν βήμα, υπήρξε μετέωρο, αλυσιτελές  και ατελέσφορο. Ο δικομματισμός, ως ο μόνος υγιής θεσμός λειτουργίας ενός δημοκρατικού πολιτεύματος, (κοιτάξτε τα πρότυπα των σοβαρότερων και μεγαλύτερων κρατών), ενισχύθηκε μεν, αλλά όχι αρκετά και αποφασιστικά, σε βαθμό που να δώσει σταθερή κυβέρνηση στη χώρα.

   Όπως φάνηκε καθαρά από τις πρώτες δηλώσεις των κομμάτων, διάθεση γιά σύμπνοια, σύγκλιση απόψεων και πραγματική συνεργασία δεν υπάρχει. Το κομματικό συμφέρον, οι μικροπολιτικές ιδιοτέλειες και οι προσωπικές εμπάθειες παραμένουν κυρίαρχες. Π.χ. οι απόψεις Βενιζέλου, που αναθεωρούνται και αλλάζουν δυό φορές την ώρα! Το βιολί της λυκοφιλίας και της αλληλοϋποβλέψεως όχι μόνο θα συνεχιστεί, αλλά τώρα θα φουντώσει!

  

   Η πολιτική κουλτούρα του Έλληνα δεν περιλαμβάνει πουθενά τον όρο «συνεργασία», γι’ αυτό και οι όποιες απόψεις περί του αντιθέτου κινούνται στη σφαίρα της ουτοπίας και αποτελούν φενάκη που κάποιοι, αθεράπευτα ρομαντικοί ή βλάκες, αρνούνται να δουν και αποδεχθούν.

   Η στήλη επιμένει στην προεκλογική της άποψη: «Αν βγει ο Σαμαράς δεν θα χαρώ ιδιαίτερα κι αν δεν βγει, δεν θα λυπηθώ καθόλου». Εννοείται πάντα κάτω από το πρίσμα της σταθερής μου ένταξης στον αστικό χώρο. Το μέγεθος των προβλημάτων, η διεθνής συγκυρία, η οικονομική εξάντληση του λαού, (μαζί με την υπομονή του), και η ολοκληρωτική διάλυση του κρατικού μηχανισμού δεν προοιωνίζονται αίσιες ημέρες γιά τις «καυτές» υπουργικές καρέκλες που περιμένουν να τσουρουφλίσουν τα οπίσθια των νέων κατόχων τους. Η αναπόφευκτη δε, συγκατοίκηση με το διαβολικό ΠΑΣΟΚ, που διψά γιά εκδίκηση, στην κυβέρνηση αποτελεί πρώτης τάξεως ασφαλή ένδειξη του τι μέλλει γενέσθαι.

   Η στήλη προχωρεί σε μία πρόβλεψη, με την ολόθερμη ευχή να διαψευστεί. Η κυβέρνηση που θα προκύψει, (αν προκύψει τελικά), θα είναι εξαιρετικά αδύναμη και ευάλωτη και δεν θα βγάλει τη χρονιά. Ο χαρακτήρας του βουλιμικού γιά εξουσία και μοχθηρός κ. Ευφράδειας αποτελεί την καλύτερη εγγύηση πως θα φροντίσει γι’ αυτό. Αρκεί να τον κοιτάξετε κατάματα γιά να το αντιληφτείτε καθαρά.

   Κατά τα λοιπά, τα ποσοστά των άλλων κομμάτων βρέθηκαν μέσα στο εύρος του αναμενόμενου. Σε κρίσιμες στιγμές, η πόλωση και συσπείρωση κυριαρχεί και η ύπαρξη μικρών πολιτικών σχηματισμών αποτελεί περιττή πολυτέλεια.

  

   Εντύπωση προκαλεί η ανίατη αρτηριοσκλήρυνση του ιερατείου του ΚΚΕ, που το οδηγεί μαθηματικά στον πλήρη εκμηδενισμό. Μήπως ήρθε η ώρα, εκεί στον Περισσό, ν’ ανοίξουν κανένα παράθυρο; Για δύο, βασικά, λόγους. Να μπει λίγο φρέσκος αέρας, αλλά κυρίως, γιά να πετάξουν έξω, απ' αυτό, την «κοντή» με το δυσκοίλιο ύφος και την παλαιολιθική της κλίκα.