Θέσεις - Απόψεις
Η πιό πολυπιπιλισμένη καραμέλα, κατά την τελευταία 30/ετία είναι η λέξη «δημοκρατία» και, μαζί, όλα τα παράγωγά της (π.χ. «εκδημοκρατισμός», «δημοκρατικές διαδικασίες», κ.λπ.).
Πίσω όμως από το γοητευτικό άκουσμα αυτών των λέξεων κρύφτηκε ύπουλα πλήθος από ιδιοτέλειες, αδικίες, φαβοριτισμοί, αναξιοκρατίες και ό,τι άλλο αντιδημοκρατικό τερτίπι βάζει ο ανθρώπινος νους, προκειμένου να καταστρατηγηθούν, στην πράξη, οι όροι αυτοί και να επιτευχθούν οι πραγματικοί, σκοτεινοί στόχοι των κρατούντων.
Ειδικά στο χώρο της Παιδείας, αποκλειστικό ζητούμενο ήταν η δημιουργία απαίδευτων και ημιμαθών μαζών με σταθερά προσανατολισμένη κατεύθυνση σκέψης και δράσης. Χωρίς ελευθερίες πνευματικής αναζήτησης, βάσανον έρευνας και προβληματισμούς αποδοχής, ώριμοι στην κατάποση πάσης, «άνωθεν», εκδοχής. Άβουλα πιόνια και άκριτοι αποδέκτες κάθε κατασκευασμένης προπαγανδιστικής «αλήθειας». Απλοί χειροκροτητές και υπάκουοι εκτελεστές. Κάτι ανάλογο με τα σταλινικά και μαοϊκά πρότυπα των παρελθόντων χρόνων.
Στα πλαίσια αυτής της επιδίωξης οργανώθηκε ένα πολύπλοκο χαρμάνι διδασκόντων και διδασκομένων, αλληλοτροφοδοτούμενο, διαπλεκόμενο και αλληλοεξαρτώμενο, στη βάση του: «Εσύ με ψηφίζεις - Εγώ σε προβιβάζω, βολευόμαστε όλοι»! Χωρίς κανείς να νοιάζεται γιά τον πραγματικό στόχο του όλου συστήματος, που είναι η πραγματική και ουσιαστική εκπαίδευση!
Κατά βάση και στη σωστή έννοια, οι εμπλεκόμενοι στο σύστημα «Παιδεία» διακρίνονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες. Από την μία οι «διδάσκοντες» και από την άλλη οι «διδασκόμενοι».
Οι πρώτοι κατέχουν τη «γνώση» και, με διάφορες τεχνικής φύσεως διαδικασίες, που λέγονται «διδασκαλία», την μεταφέρουν στους δεύτερους. Αυτή η, εξ αντικειμένου, διαφορά δημιουργεί την πεμπτουσία της Παιδείας. Την ροή γνώσεων!
Όπως γιά τη δημιουργία ηλεκτρικού ρεύματος απαιτείται διαφορά δυναμικού (τάση), όπως γιά την ροή ενός ποταμού απαιτείται διαφορά υψομέτρου, έτσι και στην ροή των γνώσεων, προϋπόθεση είναι η διαφορά επιπέδου μεταξύ «δασκάλων» και «μαθητών». Κατά συνέπειαν, οι δημοκρατικές διαδικασίες, στην απόλυτη έννοιά τους, δεν χωρούν στα πνευματικά ιδρύματα και στις σχέσεις των δύο κατηγοριών, παρά μόνο μεταξύ ατόμων της ίδιας κατηγορίας. Εξίσωση των «πάνω» με τους «κάτω», δεν νοείται! Θα πρέπει να τους χωρίζει ο σεβασμός και η αναγνώριση του φυσικού πλεονεκτήματος του «γνωρίζοντος» δασκάλου από τον «μη γνωρίζοντα» μαθητή.
Όπως στον Στρατό οι διαταγές των ανωτέρων δεν σχολιάζονται, δεν αμφισβητούνται και δεν τίθενται σε ψηφοφορία, αλλά, απλώς, εκτελούνται, έτσι και στο χώρο της διδασκαλίας, οι διδάσκοντες-πομποί «εκπέμπτουν» και οι διδασκόμενοι-δέκτες «δέχονται». Την καταλληλότητα, την επάρκεια, την ποιότητα και την, εν γένει, συμπεριφορά των διδασκόντων δικαιούνται να κρίνουν, δημοκρατικά, μόνον οι αρμόδιοι επιθεωρητές, προς τούτο οριζόμενοι, και την επάρκεια των διδασκομένων, ομοίως δημοκρατικά, οι….. δίκαιες εξετάσεις!
Οι ρόλοι απολύτως διακριτοί, ο σεβασμός των «κάτω» προς τους «πάνω» οφειλόμενος και η αυστηρή τήρηση των κανόνων του «παιχνιδιού» απαραίτητη!
Η παρείσφρηση, τάχα, δημοκρατικών κανόνων και διαδικασιών σ’ αυτή την ευαίσθητη αλλά και αναγκαία, λειτουργικά, διαδικασία αποσυντονίζει το σύστημα, αποπροσανατολίζει τους στόχους του, συντρίβει τη σοβαρότητα του παραγόμενου έργου και καταλύει την αποτελεσματικότητά του. Τελικό αποτέλεσμα, ασυναρτησία, ασυνεννοησία, απειθαρχία, αμφισβήτηση, εκτραχηλισμός, ασέβεια σε πρόσωπα και πράγματα, ρυπαρότης των χώρων, «κουμπούρες» απόφοιτοι-πτυχιούχοι, υποβάθμιση επιστημονικού επιπέδου των Ελλήνων επιστημόνων και υποβιβασμός των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της χώρας στην παγκόσμια σχετική λίστα!
Αν, πράγματι, επιθυμούμε την οικοδόμηση υγιών, στέρεων και σοβαρών συνθηκών σπουδών, με ουσιαστικά αποτελέσματα στην ποιότητα του μεταλαμπαδευόμενου γνωστικού αντικειμένου και την χρηστική εξαργύρωση των χορηγουμένων πτυχίων, μέσα σε χώρους ευπρεπείς που θα εμπνέουν σεβασμό και δέος ψυχής, ως προς το σκοπό που επιτελούν, το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνουμε είναι να πετάξουμε, κλοτσηδόν, τον κομματισμό από όλους τους χώρους και όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης! Να επαναπροσδιορίσουμε ως στόχο λειτουργίας όλων των εκπαιδευτηρίων, (σε όλες τις βαθμίδες), την παροχή «γνώσης», «καλλιέργειας», «μόρφωσης» και «ήθους», μακράν πάσης πολιτικής ενασχόλησης και αντιπαλότητος, αποκαθιστώντας τα στο ύψος του λειτουργήματός τους και καταλύοντας την εκτρωματική μετατροπή τους σε εκτροφεία πολιτικού γενιτσαρισμού, στρατόπεδα εκπαίδευσης αντάρτικου πόλεων και ασφαλή άντρα αχαλίνωτης βίας και ορμητήρια αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Να ξαναδώσουμε την παλιά αίγλη και αξιοπρέπεια στους πνευματικούς χώρους όπου θα κατοικεί και θα «λειτουργεί» η Παιδεία και δεν θα αφοδεύει, μόνον, όπως γίνεται τώρα!
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου