Όλα τα θαύματα τρεις μέρες!....

Επικαιρότης

   Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η απόφαση της τελευταίας συνόδου κορυφής των Ευρωπαίων ηγετών έδωσε ανάσα στη χώρα μας. Όμως αυτή η ανάσα προκύπτει από σπόντα, λόγω λειτουργίας του ενστίκτου αυτοσυντήρησης της ευρωζώνης και όχι χάριν ημών. Εμείς, απλώς, αποτελούσαμε το ξέφτι στην κουρελού του ευρώ που έπρεπε, πάση θυσία, να μπαλωθεί γιά να μην διαλυθεί ολόκληρη!
   Επίσης παρ’ όλους τους όψιμους λεονταρισμούς και κομπορρημοσύνες του Έλληνα πρωθυπουργού, η ελληνική αντιπροσωπία άκουσε, απλώς, την μεθοδευθείσα απόφαση, στη λήψη της οποίας ελάχιστο ρόλο διεδραμάτησε.
  
   Το μεγάλο θετικό αποτέλεσμα είναι η ομπρέλα που θα υπάρξει, γιά ορισμένο όμως χρόνο, (ας προσεχτεί πολύ αυτό!), και θα εξασφαλίζει την ρευστότητα των τραπεζών και την οικονομική αντοχή των ασφαλιστικών ταμείων.
   Τα προηγούμενα επετεύχθησαν με μία αναθεώρηση του χρέους, (απορώ γιατί αυτό δεν αναφέρθηκε ξεκάθαρα) και με ταυτόχρονη λήψη και άλλου γιγαντιαίου δανείου, το οποίον πέραν του φορτίου που σωρεύει στις πλάτες του λαού, θα μας χορηγείται με πολύ αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις, άγρυπνη εξευτελιστική παρακολούθηση και ταπεινωτικές εμπράγματες εξασφαλίσεις. Κάτι γιά το οποίον δεν ελέχθει κουβέντα!

   Οπωσδήποτε η κυβέρνηση πήρε φιλί ζωής, όμως όχι ο λαός αφού το πρόβλημα δεν λύθηκε αλλά, απλώς, το φορτίο μεταφέρθηκε στο μέλλον. Η υπόθεση, τόσο στην ουσία, όσο και στην παρουσίασή του, θυμίζει επακριβώς την οικονομική πολιτική και την γενική τακτική του μεγάλου λαϊκού ηγέτη Ανδρέα! Κι αυτός φρόντιζε να στέλνει τους λογαριασμούς της αλόγιστης σπατάλης και του άκρατου υπερδανεισμού της λαϊκίστικης πολιτικής του στο…. αύριο!  Και να πανηγυρίζει!

   Θεωρείται βέβαιον ότι ο λαός θα συνεχίζει να στενάζει γιά πολλά χρόνια. Όμως θα υπάρξει και ένα σημαντικό όφελος απ’ αυτή την περιπέτεια. Η χώρα, παρ’ όλη την εθνική ταπείνωση, θα «κηδεμονεύεται» γιά, τουλάχιστον, 50 χρόνια, οπότε υπάρχει ελπίδα ν’ αλλάξουμε νοοτροπία. Αφού, δυστυχώς, αποδείξαμε ότι δεν μπορούμε να διαχειριστούμε σωστά τα του οίκου μας, μοιραία θα υποστούμε επιτροπεία!
   Ευτυχώς γιά τη χώρα, οι Ευρωπαίοι εταίροι-δανειστές-δυνάστες μας πήραν χαμπάρι έγκαιρα και, παρ’ όσα αυτάρεσκα λέει ότι πέτυχε ο κοκορευόμενος πρωθυπουργός, τον κάθισαν στη γωνία και του ανακοίνωσαν τις αποφάσεις τους. Καθώς και την διάθεσή τους να επιβλέψουν την αυστηρή τήρηση της εφαρμογής των όρων τους!

   Όσο γιά την ταλαίπωρη καθημερινότητα, ας μην αυταπατώμεθα, ο βρόγχος στον λαιμό μας θα σφίγγει όλο και περισσότερο, με συνεχείς μειώσεις αποδοχών, συνεχείς αυξήσεις φόρων και συνεχή μνημόνια. Εφ’ όσον οι προϋπολογισμοί της χώρας δεν αλλάζουν πρόσημο και παραμένουν ελλειμματικοί, δεν υπάρχει ελπίδα. Και γιά να συμβεί αυτό θα πρέπει ν’ αρχίσει να παράγει, λιγοστεύοντας τις εισαγωγές, αυξάνοντας τις εξαγωγές και περιορίζοντας την κατανάλωση.
   Όμως με το υπάρχον φορολογικό καθεστώς, τη γραφειοκρατία, τις αγοραστικές δυνατότητες των πολιτών, την ανικανότητα της κρατικής μηχανής, την διάχυτη διαφθορά και τόσα άλλα αντικίνητρα, ποιός πιστεύει σε προσεχείς σοβαρές επενδύσεις;
   Ακόμη, ως προς τα λεχθέντα περί «νέου σχεδίου Μάρσαλ», υπενθυμίζω ότι το πρώτο, το αυθεντικό, αφορούσε δωρεάν παροχή βοηθείας. Δηλαδή λεφτά τζάμπα, όχι δάνειο!  Ούτε τόκοι, ούτε, καν, επιστροφή κεφαλαίου! Οπότε, μέχρι να σχηματοποιηθεί το πότε, πώς, πόσα και από πού θα μας δώσουν ΤΖΑΜΠΑ χρήμα, η αναφορά στο όνομα Μάρσαλ θα αποτελεί άλλη μία χαρακτηριστική πασοκική «κούφια»!

   Συνεπώς, όταν σβήσει η λάμψη των βεγγαλικών και κοπάσουν οι πανηγυρισμοί, «τέρμα το διάλειμμα, μέσα τα κεφάλια», κατά το γνωστό ανέκδοτο!
   Δεν πειράζει, όμως, ας χαρούν έστω γιά λίγο, οι εναπομείναντες οπαδοί της κυβέρνησης, το νέο σκληρότερο μνημόνιο έρχεται. Μαζί κι οι θρήνοι!