Απεργία. Δικαίωμα και κατάχρηση!

Θέσεις - Απόψεις

   Τελικά, η απεργία, νομίζω, είναι σαν την ερωτική πράξη, η οποία καλύπτει όλο το φάσμα των ανθρώπινων συναισθημάτων και προκαλεί, από υπέρτατη ευχαρίστηση και ηδονή έως ειδεχθή αποτροπιασμό! Ανάλογα με τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συντελείται. Το ίδιο ισχύει και γιά την απεργία!
   Η απεργία αποτελεί παγκόσμια κατοχυρωμένο συνταγματικό δικαίωμα των εργαζομένων, προς διεκδίκηση δικαίων απαιτήσεων και έσχατο μέσον αμύνης εναντίον κάθε εργοδοτικής αυθαιρεσίας.
   - Δεν μου δίνεις αυτό που δικαιούμαι; Ε’ κι εγώ δεν σου δουλεύω!
   Μέχρις εδώ, απόλυτα κατανοητό, σεβαστό, ηθικό και νόμιμο.
   Όμως στη χώρα της υπερβολής, του παραλογισμού και της διαστρέβλωσης, (ξέρετε ποιάν εννοώ!), δεν υπήρχε περίπτωση να μην εκτραπεί και εξοκείλει και αυτός ο θεσμός, όπως τόσοι και τόσοι άλλοι, άλλωστε.

   Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, αφού η απεργία αποτελεί μέρος του, υπό την γενική μορφή του όρου, «διαλόγου» μεταξύ δύο αντιπαρατιθεμένων μερών, (εργαζόμενοι-εργοδότης), τα αποτελέσματα και οι επιπτώσεις της θα πρέπει να αντανακλούν και να επηρεάζουν, (και μόνον), τα μέρη αυτά. Άντε, το πολύ-πολύ, και όσους επιλέξουν συμπαράσταση και συμπαράταξη με το ένα ή το άλλο μέρος. Και μέχρις εκεί! Η, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, βιαία ανάμειξη ή εμπλοκή πολιτών και κοινωνικών ομάδων ασχέτων προς τους «αντιμαχόμενους», γιά προφανείς εκβιαστικούς λόγους και άσκηση πιέσεως, (ιδίως όταν εργοδότης είναι το κράτος), θεωρείται κατάχρηση δικαιώματος και, άρα, πράξη απολύτως παράνομη και καταδικαστέα.

   Στα τελευταία γεγονότα, κατά ποία λογική και γιατί την, οπωσδήποτε, δίκαιη αγανάκτηση των εξαπατημένων ιδιοκτητών ταξί θα πρέπει να την υποστούν και άλλοι, άσχετοι με τη διένεξη, πολίτες. Αλλοδαποί και ντόπιοι!

   Ας κάνουν όσο θέλουν, όμορφα και καλά, την απεργία τους οι ταξιτζήδες αποσύροντας τα ταξί τους από την κυκλοφορία. Μέχρις εκεί θα είχαν και απόλυτο δίκαιο και την κοινωνία μαζί τους, έστω και αν κάποιοι στερούνταν τις απολύτως απαραίτητες, γι’ αυτούς, υπηρεσίες των ταξί. Χωρίς όμως να αποσυντονίζεται η λειτουργία της χώρας σε τόσο κρίσιμη περίοδο και τόσο ευαίσθητη εποχή.

   Μιά άλλη μορφή κατάχρησης του δικαιώματος της απεργίας αποτελεί η στέρηση του δικαιώματος εργασίας, (κατά την διάρκεια απεργίας), σε όσους, γιά οιονδήποτε λόγο, δεν συμφωνούν μ’ αυτή και επιθυμούν να εργαστούν. Όσο δημοκρατικό δικαίωμα είναι το δικαίωμα της απεργίας, άλλο τόσο δημοκρατικό είναι και αυτό της εργασίας. Γι’ αυτό και αποτελεί τραμπουκισμό αισχίστου είδους ο προπηλακισμός και η, δι’ οιουδήποτε τρόπου, παρακώλυση προσέλευσης στην εργασία, όσων το επιθυμούν. Όπως, επίσης αντιδημοκρατικός σφόδρα και απαράδεκτος είναι ο άκρως περιφρονητικός χαρακτηρισμός «απεργοσπάστης». Τι θα πει αυτό; Ποτέ δεν το κατάλαβα!

   Ρωτήθηκε αυτός που προσέρχεται στην εργασία του αν συμφωνεί με τα απεργιακά αιτήματα ή, το κυριότερο, αν τον «καίνε» τα χρήματα του μεροκάματου που θα χάσει αν απεργήσει; Με ποιό δικαίωμα του παρεμποδίζεται η ελευθερία βούλησης και δράσης; Αυτό θεωρείται δημοκρατική συμπεριφορά, ή φασισμός του κερατά;

   Άλλο δείγμα παράλογης και αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς αποτελούν οι περίφημες «πορείες». Αυτές που γιά ψύλλου πήδημα και στα πλαίσια της άσκησης «δημοκρατικών» δικαιωμάτων, μιά χούφτα άνθρωποι, διασκορπισμένοι με σκακιστική μαεστρία σε πεζοδρόμια και οδοστρώματα, κρατώντας πανό και σημαίες (κατά προτίμηση ελληνικές ή μαύρες), περιέρχονται το κέντρο, αραία-αραία και αργά δίκην λιτανείας Επιταφίου, όχι γιά να κάνουν τη δουλειά τους, αλλά να εμποδίσουν τους άλλους να κάνουν τη δική τους (!), ασκώντας πίεση και εκβιάζοντας καταστάσεις! Αθλιότητες, εν ονόματι της πολύπαθης Δημοκρατίας μας.

   Τέλος, σε ορισμένα επαγγέλματα ή λειτουργήματα θα πρέπει, εξ ορισμού, να απαγορεύεται κάθε μορφή απεργίας ή, έστω, αποχής. Κάτι που θα πρέπει να κατοχυρώνεται είτε στη διαδικασία πρόσληψης, είτε διά νόμου ή, έστω, συνταγματικά, λόγω δημοσίου συμφέροντος, εξόχως σημαντικού!

   Τέτοια επαγγέλματα π.χ. είναι του νοσοκομειακού γιατρού, του πυροσβέστη, του εργαζόμενου στην αποκομιδή των σκουπιδιών και πιθανώς κάποιου άλλου που δεν μου έρχεται τώρα στο μυαλό. Όλοι οι πιό πάνω δεν πρέπει, επ' ουδενί, να απεργούν. Ο λόγος, προφανώς, κατανοητός!

   Βεβαίως αυτά αποτελούν αυτονόητο γιά κάθε ευνομούμενη πολιτεία, γιατί εδώ…. χαιρετίσματα!